< Psalmen 129 >
1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;
En Jérusalem. Souvent ils m'ont attaqué dès ma jeunesse; que maintenant Israël dise:
2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.
Souvent ils m'ont attaqué dès ma jeunesse, et ils n'ont rien pu sur moi.
3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;
Les pécheurs ont frappé sur mon dos; ils ont prolongé leur iniquité.
4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.
Le Seigneur en sa justice a brisé le cou des pécheurs.
5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.
Qu'ils soient confondus et mis en fuite, tous ceux qui haïssent Sion.
6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;
Qu'ils deviennent comme l'herbe des toits, qui sèche avant d'être arrachée,
7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.
Et qui ne remplit ni la main du faucheur ni le sein du botteleur.
8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"
Sur eux les passants n'ont point dit: Que la bénédiction du Seigneur soit avec tous; nous vous bénissons au nom du Seigneur.