Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

The song of greces. Israel seie now; Ofte thei fouyten ayens me fro my yongth.

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

Ofte thei fouyten ayens me fro my yongthe; and sotheli thei miyten not to me.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Synneris forgeden on my bak; thei maden long her wickidnesse.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

The `iust Lord schal beete the nollis of synneris;

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

alle that haten Sion be schent, and turned abak.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Be thei maad as the hey of hous coppis; that driede vp, bifore that it be drawun vp.

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

Of which hei he that schal repe, schal not fille his hond; and he that schal gadere hondfullis, schal not fille his bosum.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

And thei that passiden forth seiden not, The blessing of the Lord be on you; we blessiden you in the name of the Lord.