Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

“A psalm of the steps, or the goings up.” Much have they afflicted me from my youth, May Israel now say;

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

Much have they afflicted me from my youth, Yet have they not prevailed against me.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

The ploughers ploughed up my back; They made long their furrows;

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

But the LORD was righteous; He cut asunder the cords of the wicked.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Let all be driven back with shame Who hate Zion!

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Let them be as grass upon the house-tops, Which withereth before one pulleth it up;

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

With which the reaper filleth not his hand, Nor he that bindeth sheaves his bosom!

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

And they who pass by do not say, “The blessing of the LORD be upon you! We bless you in the name of the LORD!”