Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

A Song of Ascents. 'Much have they afflicted me from my youth up', let Israel now say;

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

'Much have they afflicted me from my youth up; but they have not prevailed against me.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

The plowers plowed upon my back; they made long their furrows.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

The LORD is righteous; He hath cut asunder the cords of the wicked.'

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Let them be ashamed and turned backward, all they that hate Zion.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Let them be as the grass upon the housetops, which withereth afore it springeth up;

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

Wherewith the reaper filleth not his hand, nor he that bindeth sheaves his bosom.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Neither do they that go by say: 'The blessing of the LORD be upon you; we bless you in the name of the LORD.'