Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.