Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

(Sang til Festrejserne.) De trængte mig hårdt fra min ungdom - så siger Israel

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

de trængte mig hårdt fra min Ungdom, men kued mig ikke.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Plovmænd pløjed min Ryg, trak lange Furer;

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

retfærdig er HERREN, han overskar de gudløses Reb.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Alle, som hader Zion, skal vige med Skam,

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

blive som Græs på Tage, der visner, førend det skyder Strå,

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

og ikke fylder Høstkarlens Hånd og Opbinderens Favn;

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Folk, som går forbi, siger ikke: "HERRENs Velsignelse over eder! Vi velsigner eder i HERRENs Navn!"