Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Sang til Festrejserne.

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

De trængte mig haardt fra min Ungdom — saa sige Israel — de trængte mig haardt fra min Ungdom, men kued mig ikke.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Plovmænd pløjed min Ryg, trak lange Furer;

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

retfærdig er HERREN, han overskar de gudløses Reb.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Alle, som hader Zion, skal vige med Skam,

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

blive som Græs paa Tage, der visner, førend det skyder Straa,

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

og ikke fylder Høstkarlens Haand og Opbinderens Favn;

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Folk, som gaar forbi, siger ikke: »HERRENS Velsignelse over eder! Vi velsigner eder i HERRENS Navn!«