Psalmen 127

1 Een bedevaartslied; van Salomon. Wanneer Jahweh het huis niet bouwt, Is het zwoegen der bouwlieden ijdel; Wanneer Jahweh de stad niet behoedt, Waken de wachters vergeefs.

Unless the Lord build the house, they labour in vain that build it. Unless the Lord keep the city, he watcheth in vain that keepeth it.

2 Dan heeft het geen zin, vroeg op te staan, Of laat u te ruste te leggen; Gij eet dan het brood in uw zweet: Maar dien Hij liefheeft, geeft Hij het ook in de slaap.

It is vain for you to rise before light, rise ye after you have sitten, you that eat the bread of sorrow. When he shall give sleep to his beloved,

3 Waarachtig; zonen zijn geschenken van Jahweh, De vrucht van de schoot een beloning!

Behold the inheritance of the Lord are children: the reward, the fruit of the womb.

4 Als pijlen in de hand van den strijder, Zijn de zonen, verwekt in de jeugd;

As arrows in the hand of the mighty, so the children of them that have been shaken.

5 Gelukkig de man, Die er zijn koker van vol heeft: Hij hoeft niet verlegen te staan, Als hij onder de poort met zijn vijanden twist.

Blessed is the man that hath filled the desire with them; he shall not be confounded when he shall speak to his enemies in the gate.