Psalmen 119
1 Gelukkig, die onberispelijk zijn in hun wandel, En leven volgens Jahweh’s wet;
Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
2 Gelukkig, die op zijn vermaningen letten, Hem zoeken met geheel hun hart;
Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
3 Zij ook, die geen ongerechtigheid plegen, Maar blijven leven naar zijn woord.
dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
4 Gij zelf hebt uw bevelen gegeven, Opdat men ze trouw zou volbrengen;
Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
5 Ach, mocht mijn gedrag zo onwankelbaar zijn, Dat ik uw inzettingen trouw onderhield.
Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
6 Dan zal ik nooit beschaamd komen staan, Als ik het oog richt op al uw geboden;
Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
7 Maar in oprechtheid des harten zal ik U danken, Als ik uw rechtvaardige voorschriften leer.
Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
8 Ik houd mij vast aan uw bestel: Verlaat mij dan niet voor altoos!
Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
9 Hoe kan een jongeman zijn reinheid bewaren? Door zich te houden aan uw woord!
Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
10 Ik heb U met heel mijn hart gezocht, Laat mij nooit uw geboden verlaten;
Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
11 Ik bewaar uw bestel in mijn hart, Om nooit te zondigen tegen U.
I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
12 Geprezen zijt Gij, o Jahweh, Leer mij uw inzettingen kennen;
Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
13 Dan zal ik met mijn lippen verbreiden Al de voorschriften van uw mond.
Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
14 Ik verheug mij over de weg, die uw vermaning mij wees, Meer dan over alle schatten;
Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
15 Uw bevelen wil ik overwegen, En op uw paden blijven letten;
På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
16 Ik wil mij aan uw wet verkwikken, En nimmermeer uw woord vergeten!
I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
17 Laat uw dienstknecht leven, En ik zal uw woord onderhouden;
Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
18 Neem de sluier van mijn ogen, Opdat ik de wonderen van uw wet aanschouwe.
Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
19 Al ben ik maar een zwerver op aarde, Verberg mij uw bevelen niet;
Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
20 Want mijn ziel wordt verteerd van verlangen Naar uw voorschriften, altijd door.
Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
21 Gij bedreigt de hoogmoedigen, Vervloekt, die uw geboden verlaat;
Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
22 Wend dan smaad en hoon van mij af, Want uw vermaningen neem ik ter harte.
Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
23 Al spannen ook vorsten tegen mij samen, Uw dienstknecht peinst over uw inzettingen na;
Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
24 Ja, uw bestel is mij een lust, En mijn berader.
Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
25 Reeds ligt mijn ziel aan het stof gekluisterd: Wek mij ten leven naar uw woord.
Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
26 Mijn leven heb ik U open gelegd: Gij hebt mij gehoord, Leer mij thans uw inzettingen kennen;
Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
27 Onderricht mij, hoe ik naar uw bevelen moet leven, En ik zal uw wonderen vermelden.
Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
28 Mijn ziel kwijnt weg van ellende: Richt mij naar uw bestel weer op.
Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
29 Houd de weg der leugen ver van mij af, En schenk mij genadig uw wet;
Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
30 Ik heb de weg der waarheid gekozen, Uw voorschriften mij voor ogen gesteld.
Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
31 Ik klamp mij aan uw vermaningen vast, Maak mij niet te schande, o Jahweh;
Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
32 De weg uwer geboden zal ik bewandelen, Als Gij mijn hart maar verblijdt.
Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
33 Leer mij, Jahweh, naar uw inzettingen leven, Opdat ik ze ten einde toe onderhoud;
Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
34 Geef mij inzicht om uw wet te volbrengen, En met heel mijn hart te beleven;
Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
35 Laat mij het pad uwer geboden betreden, Want dat is mijn vreugd.
Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
36 Neig mijn hart naar uw vermaningen, En niet naar gewin;
Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
37 Wend mijn ogen van de ijdelheid af, En laat mij leven naar uw woord.
Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
38 Doe uw bestel aan uw dienstknecht gestand, Dat Gij beschikt hebt voor hen, die U vrezen;
Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
39 Wentel de smaad, die ik ducht, van mij weg, Want uw voorschriften blijven voortreffelijk.
Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
40 Zie, ik hunker naar uw bevelen, Laat mij door uw gerechtigheid leven!
Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
41 Moge uw genade mijn deel zijn, o Jahweh, En uw heil naar uw bestel;
Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
42 Dan zal ik mijn lasteraars te woord kunnen staan, Want ik vertrouw op uw woord;
Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
43 Neem het woord der waarheid niet geheel uit mijn mond, Want ik wacht uw voorschriften af.
Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
44 Uw wet wil ik steeds onderhouden, Voor eeuwig en immer;
Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
45 Dan zal ik ongestoord kunnen leven, Omdat ik naar uw bevelen vraag.
Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
46 Zelfs koningen zal ik van uw vermaningen spreken, En mij er nooit over schamen;
Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
47 Ik zal mij aan uw geboden verkwikken, Die ik van harte bemin;
Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
48 Tot U zal ik mijn handen verheffen, En uw inzettingen overwegen.
Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
49 Gedenk het woord, tot uw dienstknecht gesproken, En waarop Gij mijn hoop hebt gesteld;
Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
50 Dit is mijn troost in mijn ellende, Dat uw bestel mij het leven behoudt.
Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
51 Al bespotten de bozen mij nog zo vijandig, Toch wijk ik niet af van uw wet;
Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
52 Ik blijf uw aloude voorschriften indachtig, En voel mij er door getroost, o Jahweh;
Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
53 Maar gramschap maakt zich van mij meester, Om de zondaars, die uw geboden verlaten.
Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
54 Uw inzettingen ruisen als zangen mij tegen In het huis van mijn ballingschap;
Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
55 Des nachts, o Jahweh, gedenk ik uw Naam, En volg uw vermaningen op;
Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
56 Want dit is mijn plicht: Dat ik uw bevelen volbreng.
Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
57 Gij zijt mijn erfdeel, o Jahweh: Ik heb beloofd, uw woord te volbrengen;
Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
58 Van ganser harte zoek ik uw aanschijn, Wees mij genadig naar uw bestel.
Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
59 Ik overleg bij mijzelf, welke weg ik moet gaan, En naar uw vermaningen richt ik mijn schreden;
Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
60 Ik haast mij, zonder ooit te talmen, Om uw geboden te onderhouden;
Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
61 En al houden mij de strikken der bozen gevangen, Nooit vergeet ik uw wet;
Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
62 Midden in de nacht sta ik op, Om U voor uw rechtvaardige voorschriften te danken.
Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
63 Ik ben de vriend van al, die U vreest, En die uw bevelen volbrengt;
Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
64 De aarde is vol van uw goedheid, o Jahweh, Leer mij maar uw inzettingen kennen.
Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
65 Gij hebt uw dienstknecht wèl gedaan, O Jahweh, naar uw woord;
Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
66 Schenk mij een helder oordeel en inzicht, Want ik heb vertrouwen in uw geboden.
Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
67 Eer ik vernederd werd, dwaalde ik af, Maar nu houd ik mij aan uw bestel;
Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
68 Gij zijt goed en doet wèl: Leer mij dan uw inzettingen kennen.
Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
69 Onbeschaamden belasteren mij, Want van ganser harte neem ik uw bevelen in acht;
Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
70 Lomp als vet is hun hart, Maar ìk vind mijn vreugd in uw wet;
Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
71 En het was mij goed, te worden vernederd, Om uw vermaningen te leren verstaan;
Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
72 Want de voorschriften van uw mond schat ik hoger, Dan duizenden in goud en zilver!
Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
73 Uw handen hebben mij gemaakt en gevormd, Geef mij ook inzicht, om uw geboden te kennen;
Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
74 Dan zien, die U vrezen, met vreugd op mij neer, Omdat ik vertrouw op uw woord.
Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
75 Ik weet, dat uw oordeel rechtvaardig is, Jahweh, En dat Gij mij naar verdienste kastijdt;
Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
76 Maar uw genade zij mij tot troost, Naar uw bestel voor uw knecht;
Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
77 Uw ontferming dale op mij neer, en doe mij herleven, Want uw wet is mij een verkwikking.
Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
78 Schande voor de trotsen, die onverdiend mij verdrukken, Daar ik uw bevelen bedenk;
Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
79 Maar mijn vrienden mogen zijn, die U vrezen, En die uw vermaningen kennen;
Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
80 Door uw inzettingen worde mijn hart zonder smet, Zodat ik niet beschaamd hoef te staan.
Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
81 Mijn ziel smacht naar uw heil, Ik vertrouw op uw woord;
Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
82 Mijn ogen hunkeren naar uw bestel, En vragen: Wanneer brengt Gij mij troost?
Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
83 Al ben ik als een leren zak in de rook, Toch vergeet ik uw inzettingen niet.
For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
84 Ach, hoelang zal uw dienstknecht nog leven, En wanneer voltrekt Gij aan mijn vervolgers uw oordeel?
Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
85 Onbeschaamden hebben mij kuilen gegraven, Want ze leven niet naar uw wet.
Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
86 Al uw geboden zijn waarachtig, Maar men vervolgt mij met leugens: Ach kom mij te hulp;
Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
87 Men had mij haast van de aarde verdelgd, Toch had ik mij niet aan uw bevelen onttrokken;
Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
88 Behoud mij in het leven naar uw genade, En de vermaningen van uw mond volg ik op!
Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
89 Uw woord blijft eeuwig, o Jahweh, Het staat vast als de hemel;
Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
90 Uw bestel houdt stand van geslacht tot geslacht, Staat vast als de aarde, die Gij hebt gegrond;
Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
91 En naar uw voorschriften blijven ze ook nu nog bestaan, Want het heelal is uw dienstknecht!
Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
92 Wanneer uw wet mij niet had verkwikt, Dan was ik in mijn ellende te gronde gegaan;
Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
93 Nimmer zal ik dan uw bevelen vergeten, Want juist daardoor doet Gij mij leven.
I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
94 Ik ben de uwe: Ach, kom mij te hulp, Want ijverig spoor ik uw voorschriften na;
Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
95 De bozen loeren, om mij te verdelgen, Maar ik blijf uw vermaningen achten.
På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
96 Aan alles zie ik een eind, al is het nog zo volmaakt, Maar uw gebod is onbegrensd!
På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
97 Hoe lief toch heb ik uw wet, Ik overweeg ze de hele dag door!
Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
98 Uw gebod maakt mij wijzer dan mijn vijanden zijn, Want het vergezelt mij voor eeuwig;
Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
99 Ik heb meer verstand dan al mijn meesters, Want ik denk over uw vermaningen na;
Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
100 En ik heb helderder inzicht dan de oudsten, Want ik neem uw bevelen in acht.
Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
101 Van alle slechte paden houd ik mijn voeten, Om uw woord te volbrengen;
Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
102 En van uw voorschriften wijk ik niet af, Want Gij hebt ze mij zelf onderwezen.
Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
103 Hoe zoet voor mijn gehemelte is uw bestel, Meer dan honing voor mijn mond;
Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
104 Door uw inzettingen ben ik verstandig geworden, En haat dus ieder leugenpad.
Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
105 Uw woord is een lamp voor mijn voeten, En een licht op mijn pad;
Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
106 Ik heb gezworen, en zal het gestand doen, Uw rechtvaardige voorschriften te onderhouden.
Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
107 Ach, Jahweh, ik ga zo diep gebukt, Wek mij ten leven naar uw bestel;
Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
108 Wil de offeranden van mijn mond aanvaarden, o Jahweh, En onderricht mij in uw geboden.
Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
109 Al zweeft mijn leven in voortdurend gevaar, Toch vergeet ik nimmer uw wet;
Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
110 En al leggen de bozen mij strikken, Van al uw bevelen wijk ik niet af.
Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
111 Uw vermaningen blijven mijn erfdeel voor eeuwig, Want ze zijn de vreugd van mijn hart;
Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
112 En ik heb er mijn hart op gezet, Naar uw inzettingen te leven voor eeuwig en immer!
Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
113 Ik haat halfslachtige wezens, Maar uw wet heb ik lief;
Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
114 Gij zijt mijn schuts en mijn schild, Ik vertrouw op uw woord;
Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
115 Weg van mij, zondaars, Laat mij de geboden van mijn God onderhouden!
Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
116 Sterk mij naar uw bestel, opdat ik blijf leven, En laat mijn hoop niet worden beschaamd;
Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
117 Stut mij, opdat ik worde gered, En mij altijd aan uw bevelen verkwikke.
Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
118 Wie uw inzettingen verlaten, zijn U een gruwel, Want ze bedenken enkel leugens;
Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
119 En als afval veracht Gij alle bozen op aarde, Daarom heb ik uw vermaningen lief.
Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
120 Mijn lichaam beeft voor U van schrik, En ik ben bevreesd voor uw oordeel!
Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
121 Een rechtvaardig oordeel hebt Gij geveld, Lever mij niet over aan mijn verdrukkers;
Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
122 Uw woord blijve borg voor uw dienaar, Laat geen onbeschaamde mij kwellen.
Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
123 Mijn ogen smachten naar uw heil, En naar uw rechtvaardig bestel;
Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
124 Handel met uw dienstknecht naar uw genade, En leer mij uw inzettingen kennen;
Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
125 Ik ben uw dienstknecht: ach, geef mij verstand, Opdat ik uw vermaningen moge begrijpen.
Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
126 Het is tijd om te handelen, Jahweh: Men verkracht uw wet;
Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
127 Daarom heb ik uw geboden lief, Boven goud en edel metaal;
Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
128 Daarom richt ik mij naar al uw bevelen, En haat ik ieder leugenpad.
Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
129 Uw vermaningen zijn wondervol, Mijn ziel neemt ze daarom in acht;
Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
130 De openbaring van uw woord straalt licht van zich uit, En geeft wijsheid aan de eenvoudigen;
Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
131 En smachtend open ik mijn mond, Want ik hunker naar uw geboden.
Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
132 Keer U tot mij, en wees mij genadig, Naar uw beschikking voor hen, die uw Naam beminnen;
Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
133 Richt mijn schreden naar uw bestel, En laat geen onheil mij treffen.
Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
134 Bevrijd mij van de verdrukking der mensen, Opdat ik trouw uw bevelen volbrenge;
Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
135 Laat uw aangezicht stralen over uw dienstknecht, En leer mij uw inzettingen kennen.
Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
136 Stromen van tranen ontwellen mijn ogen, Omdat men uw wet niet beleeft.
Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
137 Rechtvaardig zijt Gij, o Jahweh, En ook uw voorschriften zijn volgens recht;
Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
138 In gerechtigheid hebt Gij uw vermaningen gegeven, En in volledige trouw.
Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
139 Ik word door ergernis verteerd, Omdat mijn vijanden uw woord vergeten;
Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
140 Maar uw bestel is beproefd als in vuur, En uw dienstknecht heeft het lief;
Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
141 En al ben ik maar klein en gering, Nooit wil ik uw bevelen vergeten.
Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
142 Ongerept blijft uw gerechtigheid voor eeuwig en immer, En waarachtig uw wet;
Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
143 Al treffen mij nood en ellende, Uw geboden zijn mijn verkwikking.
Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
144 Uw inzettingen zijn rechtvaardig voor eeuwig; Onderricht mij er in, opdat ik blijf leven!
Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
145 Ik roep met heel mijn hart: Jahweh verhoor mij! Uw inzettingen wil ik trouw onderhouden;
Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
146 Ik roep U aan: ach, kom mij te hulp, Om uw vermaningen te beleven.
Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
147 Ik ben met mijn smeken de dageraad vóór, Want ik smacht naar uw woord;
Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
148 En mijn ogen voorkomen de nachtwake, Om op te zien naar uw bestel.
Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
149 Hoor in uw goedheid mijn smeken, o Jahweh, En wek mij naar uw beschikking ten leven;
Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
150 Mijn listige vervolgers zijn al nabij, Maar ze houden zich ver van uw wet;
Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
151 Maar Gij ook, Jahweh, zijt nabij, En waarachtig zijn al uw geboden;
Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
152 Van oudsher ken ik uw bevelen, Want Gij hebt ze gegeven voor eeuwig!
Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
153 Aanschouw mijn ellende, en kom mij te hulp, Want nooit vergeet ik uw wet;
Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
154 Wees mijn verdediger en mijn beschermer, En doe mij leven naar uw bestel.
Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
155 Het heil blijft ver van de bozen verwijderd, Want ze zoeken uw inzettingen niet;
Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
156 Maar uw barmhartigheid, Jahweh, is groot, Wek mij ten leven naar uw woord.
Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
157 Al zijn mijn vervolgers en vijanden talrijk, Van uw vermaningen wijk ik niet af;
Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
158 Het walgt mij, als ik trouwelozen aanschouw, Die uw geboden niet willen volbrengen.
Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
159 Zie, hoe ik uw bevelen liefheb, o Jahweh, Laat mij dan leven naar uw genade;
Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
160 Uw woord is een en al waarheid, En eeuwig houden al uw rechtvaardige voorschriften stand.
Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
161 Vorsten vervolgen mij zonder enige grond, Maar mijn hart is enkel beducht voor uw woord.
Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
162 Ik verheug mij over uw bestel, Als iemand, die rijke buit heeft gemaakt;
Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
163 Leugen en haat verfoei ik, Maar uw inzettingen heb ik lief.
Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
164 Zeven maal daags zing ik uw lof, Om uw rechtvaardige voorschriften;
Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
165 Die uw wet beminnen, genieten een heerlijke vrede, En struikelen nooit.
Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
166 Jahweh, ik smacht naar uw heil, En onderhoud uw geboden;
Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
167 Ik volg uw vermaningen op, En bemin ze van harte;
Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
168 Ik volbreng uw bevelen, Ja, heel mijn leven ligt voor U bloot!
Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
169 Jahweh, mijn smeken dringe tot U door, Geef mij inzicht naar uw woord;
Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
170 Moge mijn gebed voor uw aangezicht komen, Breng mij redding naar uw bestel.
Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
171 Dan zal een lofzang mijn lippen ontstromen, Omdat Gij uw inzettingen mij hebt geleerd;
Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
172 En mijn tong zal uw waarachtigheid loven, Want al uw vermaningen zijn gerecht.
Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
173 Uw hand zij bereid, mij te helpen, Want uw bevelen heb ik verkoren;
Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
174 Jahweh, ik smacht naar uw heil, En uw wet is mij een verkwikking.
Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
175 Mijn ziel moge leven, om U te loven, En uw voorschriften mogen mij helpen;
Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
176 Als een verloren schaap dool ik rond: zoek uw dienaar weer op, Want nimmer heb ik uw geboden vergeten!
Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
