Psalmen 119
1 Gelukkig, die onberispelijk zijn in hun wandel, En leven volgens Jahweh’s wet;
Salige er de hvis vei er ulastelig, som vandrer i Herrens lov.
2 Gelukkig, die op zijn vermaningen letten, Hem zoeken met geheel hun hart;
Salige er de som tar vare på hans vidnesbyrd, som søker ham av hele sitt hjerte
3 Zij ook, die geen ongerechtigheid plegen, Maar blijven leven naar zijn woord.
og ikke gjør urett, men vandrer på hans veier.
4 Gij zelf hebt uw bevelen gegeven, Opdat men ze trouw zou volbrengen;
Du har gitt dine befalinger forat en skal holde dem nøie.
5 Ach, mocht mijn gedrag zo onwankelbaar zijn, Dat ik uw inzettingen trouw onderhield.
O, at mine veier måtte bli faste, så jeg holder dine forskrifter!
6 Dan zal ik nooit beschaamd komen staan, Als ik het oog richt op al uw geboden;
Da skal jeg ikke bli til skamme når jeg gir akt på alle dine bud.
7 Maar in oprechtheid des harten zal ik U danken, Als ik uw rechtvaardige voorschriften leer.
Jeg vil prise dig i hjertets opriktighet når jeg lærer din rettferdighets lover å kjenne.
8 Ik houd mij vast aan uw bestel: Verlaat mij dan niet voor altoos!
Dine forskrifter vil jeg holde; du må ikke rent forlate mig!
9 Hoe kan een jongeman zijn reinheid bewaren? Door zich te houden aan uw woord!
Hvorved skal den unge holde sin sti ren? Ved å holde sig efter ditt ord.
10 Ik heb U met heel mijn hart gezocht, Laat mij nooit uw geboden verlaten;
Av hele mitt hjerte har jeg søkt dig; la mig ikke fare vill fra dine bud!
11 Ik bewaar uw bestel in mijn hart, Om nooit te zondigen tegen U.
I mitt hjerte har jeg gjemt ditt ord forat jeg ikke skal synde imot dig.
12 Geprezen zijt Gij, o Jahweh, Leer mij uw inzettingen kennen;
Lovet være du, Herre! Lær mig dine forskrifter!
13 Dan zal ik met mijn lippen verbreiden Al de voorschriften van uw mond.
Med mine leber har jeg forkynt alle lover fra din munn.
14 Ik verheug mij over de weg, die uw vermaning mij wees, Meer dan over alle schatten;
Over dine vidnesbyrds vei har jeg gledet mig, som over all rikdom.
15 Uw bevelen wil ik overwegen, En op uw paden blijven letten;
På dine befalinger vil jeg grunde og tenke på dine stier.
16 Ik wil mij aan uw wet verkwikken, En nimmermeer uw woord vergeten!
I dine forskrifter forlyster jeg mig, jeg glemmer ikke ditt ord.
17 Laat uw dienstknecht leven, En ik zal uw woord onderhouden;
Gjør vel imot din tjener, så jeg kan leve! Da vil jeg holde ditt ord.
18 Neem de sluier van mijn ogen, Opdat ik de wonderen van uw wet aanschouwe.
Lat op mine øine, så jeg kan skue de underfulle ting i din lov!
19 Al ben ik maar een zwerver op aarde, Verberg mij uw bevelen niet;
Jeg er en gjest på jorden; skjul ikke dine bud for mig!
20 Want mijn ziel wordt verteerd van verlangen Naar uw voorschriften, altijd door.
Min sjel er knust, så jeg lenges efter dine lover til enhver tid.
21 Gij bedreigt de hoogmoedigen, Vervloekt, die uw geboden verlaat;
Du har truet de overmodige, de forbannede, som farer vill fra dine bud.
22 Wend dan smaad en hoon van mij af, Want uw vermaningen neem ik ter harte.
Ta skam og forakt bort fra mig! For jeg har tatt vare på dine vidnesbyrd.
23 Al spannen ook vorsten tegen mij samen, Uw dienstknecht peinst over uw inzettingen na;
Fyrster har også sittet og talt sammen imot mig; din tjener grunder på dine forskrifter.
24 Ja, uw bestel is mij een lust, En mijn berader.
Dine vidnesbyrd er også min lyst; de er mine rådgivere.
25 Reeds ligt mijn ziel aan het stof gekluisterd: Wek mij ten leven naar uw woord.
Min sjel er nedtrykt i støvet; hold mig i live efter ditt ord!
26 Mijn leven heb ik U open gelegd: Gij hebt mij gehoord, Leer mij thans uw inzettingen kennen;
Jeg fortalte dig mine veier, og du svarte mig; lær mig dine forskrifter!
27 Onderricht mij, hoe ik naar uw bevelen moet leven, En ik zal uw wonderen vermelden.
La mig forstå dine befalingers vei! Så vil jeg grunde på dine undergjerninger.
28 Mijn ziel kwijnt weg van ellende: Richt mij naar uw bestel weer op.
Min sjel gråter av sorg; reis mig op efter ditt ord!
29 Houd de weg der leugen ver van mij af, En schenk mij genadig uw wet;
Vend løgnens vei bort fra mig, og unn mig din lov!
30 Ik heb de weg der waarheid gekozen, Uw voorschriften mij voor ogen gesteld.
Trofasthets vei har jeg utvalgt, dine lover har jeg satt for mig.
31 Ik klamp mij aan uw vermaningen vast, Maak mij niet te schande, o Jahweh;
Jeg henger ved dine vidnesbyrd; Herre, la mig ikke bli til skamme!
32 De weg uwer geboden zal ik bewandelen, Als Gij mijn hart maar verblijdt.
Dine buds vei vil jeg løpe; for du frir mitt hjerte fra angst.
33 Leer mij, Jahweh, naar uw inzettingen leven, Opdat ik ze ten einde toe onderhoud;
Lær mig, Herre, dine forskrifters vei! Så vil jeg ta vare på den inntil enden.
34 Geef mij inzicht om uw wet te volbrengen, En met heel mijn hart te beleven;
Lær mig! Så vil jeg ta vare på din lov og holde den av hele mitt hjerte.
35 Laat mij het pad uwer geboden betreden, Want dat is mijn vreugd.
Led mig frem på dine buds sti! For i den har jeg min lyst.
36 Neig mijn hart naar uw vermaningen, En niet naar gewin;
Bøi mitt hjerte til dine vidnesbyrd og ikke til vinning!
37 Wend mijn ogen van de ijdelheid af, En laat mij leven naar uw woord.
Vend mine øine bort fra å se efter tomhet, hold mig i live på din vei!
38 Doe uw bestel aan uw dienstknecht gestand, Dat Gij beschikt hebt voor hen, die U vrezen;
Opfyll for din tjener ditt ord, som er for dem som frykter dig!
39 Wentel de smaad, die ik ducht, van mij weg, Want uw voorschriften blijven voortreffelijk.
Ta bort min vanære, som jeg frykter for! For dine lover er gode.
40 Zie, ik hunker naar uw bevelen, Laat mij door uw gerechtigheid leven!
Se, jeg lenges efter dine befalinger; hold mig i live ved din rettferdighet!
41 Moge uw genade mijn deel zijn, o Jahweh, En uw heil naar uw bestel;
La dine nådegjerninger, Herre, komme over mig, din frelse efter ditt ord!
42 Dan zal ik mijn lasteraars te woord kunnen staan, Want ik vertrouw op uw woord;
Jeg vil gi den svar som håner mig; for jeg setter min lit til ditt ord.
43 Neem het woord der waarheid niet geheel uit mijn mond, Want ik wacht uw voorschriften af.
Ta ikke sannhets ord så rent bort fra min munn! For jeg bier på dine dommer.
44 Uw wet wil ik steeds onderhouden, Voor eeuwig en immer;
Jeg vil holde din lov stadig, evindelig og alltid.
45 Dan zal ik ongestoord kunnen leven, Omdat ik naar uw bevelen vraag.
La mig vandre i fritt rum! For jeg spør efter dine befalinger.
46 Zelfs koningen zal ik van uw vermaningen spreken, En mij er nooit over schamen;
Jeg vil tale om dine vidnesbyrd for konger og skal ikke bli til skamme.
47 Ik zal mij aan uw geboden verkwikken, Die ik van harte bemin;
Jeg har min lyst i dine bud, som jeg elsker.
48 Tot U zal ik mijn handen verheffen, En uw inzettingen overwegen.
Jeg løfter mine hender til dine bud, som jeg elsker, og jeg vil grunde på dine forskrifter.
49 Gedenk het woord, tot uw dienstknecht gesproken, En waarop Gij mijn hoop hebt gesteld;
Kom i hu ordet til din tjener, fordi du har gitt mig håp!
50 Dit is mijn troost in mijn ellende, Dat uw bestel mij het leven behoudt.
Det er min trøst i min elendighet at ditt ord har holdt mig i live.
51 Al bespotten de bozen mij nog zo vijandig, Toch wijk ik niet af van uw wet;
De overmodige har spottet mig såre; fra din lov er jeg ikke avveket.
52 Ik blijf uw aloude voorschriften indachtig, En voel mij er door getroost, o Jahweh;
Jeg kom dine dommer fra evighet i hu, Herre, og jeg blev trøstet.
53 Maar gramschap maakt zich van mij meester, Om de zondaars, die uw geboden verlaten.
En brennende harme har grepet mig over de ugudelige, som forlater din lov.
54 Uw inzettingen ruisen als zangen mij tegen In het huis van mijn ballingschap;
Dine forskrifter er blitt mine lovsanger i min utlendighets hus.
55 Des nachts, o Jahweh, gedenk ik uw Naam, En volg uw vermaningen op;
Jeg kom om natten ditt navn i hu, Herre, og jeg holdt din lov.
56 Want dit is mijn plicht: Dat ik uw bevelen volbreng.
Dette blev mig gitt: at jeg har tatt vare på dine befalinger.
57 Gij zijt mijn erfdeel, o Jahweh: Ik heb beloofd, uw woord te volbrengen;
Herren er min del, sa jeg, idet jeg holdt dine ord.
58 Van ganser harte zoek ik uw aanschijn, Wees mij genadig naar uw bestel.
Jeg bønnfalt dig av hele mitt hjerte: Vær mig nådig efter ditt ord!
59 Ik overleg bij mijzelf, welke weg ik moet gaan, En naar uw vermaningen richt ik mijn schreden;
Jeg eftertenkte mine veier og vendte mine føtter til dine vidnesbyrd.
60 Ik haast mij, zonder ooit te talmen, Om uw geboden te onderhouden;
Jeg hastet og ventet ikke med å holde dine bud.
61 En al houden mij de strikken der bozen gevangen, Nooit vergeet ik uw wet;
De ugudeliges strikker har omspent mig, din lov har jeg ikke glemt.
62 Midden in de nacht sta ik op, Om U voor uw rechtvaardige voorschriften te danken.
Midt om natten står jeg op for å prise dig for din rettferdighets lover.
63 Ik ben de vriend van al, die U vreest, En die uw bevelen volbrengt;
Jeg holder mig til alle dem som frykter dig, og som holder dine befalinger.
64 De aarde is vol van uw goedheid, o Jahweh, Leer mij maar uw inzettingen kennen.
Jorden er full av din miskunnhet, Herre; lær mig dine forskrifter!
65 Gij hebt uw dienstknecht wèl gedaan, O Jahweh, naar uw woord;
Du har gjort vel imot din tjener, Herre, efter ditt ord.
66 Schenk mij een helder oordeel en inzicht, Want ik heb vertrouwen in uw geboden.
Lær mig god skjønnsomhet og kunnskap! For jeg tror på dine bud.
67 Eer ik vernederd werd, dwaalde ik af, Maar nu houd ik mij aan uw bestel;
Før jeg blev ydmyket, fór jeg vill; men nu holder jeg ditt ord.
68 Gij zijt goed en doet wèl: Leer mij dan uw inzettingen kennen.
Du er god og gjør godt; lær mig dine forskrifter!
69 Onbeschaamden belasteren mij, Want van ganser harte neem ik uw bevelen in acht;
De overmodige har spunnet løgn sammen imot mig; jeg holder dine befalinger av hele mitt hjerte.
70 Lomp als vet is hun hart, Maar ìk vind mijn vreugd in uw wet;
Deres hjerte er som en fettklump; jeg har min lyst i din lov.
71 En het was mij goed, te worden vernederd, Om uw vermaningen te leren verstaan;
Det var mig godt at jeg blev ydmyket, forat jeg kunde lære dine forskrifter.
72 Want de voorschriften van uw mond schat ik hoger, Dan duizenden in goud en zilver!
Din munns lov er mig bedre enn tusen stykker gull og sølv.
73 Uw handen hebben mij gemaakt en gevormd, Geef mij ook inzicht, om uw geboden te kennen;
Dine hender har skapt mig og gjort mig; gi mig forstand, forat jeg må lære dine bud!
74 Dan zien, die U vrezen, met vreugd op mij neer, Omdat ik vertrouw op uw woord.
De som frykter dig, skal se mig og glede sig; for jeg venter på ditt ord.
75 Ik weet, dat uw oordeel rechtvaardig is, Jahweh, En dat Gij mij naar verdienste kastijdt;
Jeg vet, Herre, at dine dommer er rettferdighet, og i trofasthet har du ydmyket mig.
76 Maar uw genade zij mij tot troost, Naar uw bestel voor uw knecht;
La din miskunnhet være mig til trøst efter ditt ord til din tjener!
77 Uw ontferming dale op mij neer, en doe mij herleven, Want uw wet is mij een verkwikking.
La din miskunnhet komme over mig, forat jeg kan leve! For din lov er min lyst.
78 Schande voor de trotsen, die onverdiend mij verdrukken, Daar ik uw bevelen bedenk;
La de overmodige bli til skamme! For de har trykket mig ned uten årsak; jeg grunder på dine befalinger.
79 Maar mijn vrienden mogen zijn, die U vrezen, En die uw vermaningen kennen;
La dem vende tilbake til mig, de som frykter dig og kjenner dine vidnesbyrd!
80 Door uw inzettingen worde mijn hart zonder smet, Zodat ik niet beschaamd hoef te staan.
La mitt hjerte være fullkomment i dine forskrifter, forat jeg ikke skal bli til skamme!
81 Mijn ziel smacht naar uw heil, Ik vertrouw op uw woord;
Min sjel vansmekter av lengsel efter din frelse; jeg venter på ditt ord.
82 Mijn ogen hunkeren naar uw bestel, En vragen: Wanneer brengt Gij mij troost?
Mine øine vansmekter av lengsel efter ditt ord idet jeg sier: Når vil du trøste mig?
83 Al ben ik als een leren zak in de rook, Toch vergeet ik uw inzettingen niet.
For jeg er som en skinnsekk i røk; dine forskrifter glemmer jeg ikke.
84 Ach, hoelang zal uw dienstknecht nog leven, En wanneer voltrekt Gij aan mijn vervolgers uw oordeel?
Hvor mange er vel din tjeners dager? Når vil du holde dom over mine forfølgere?
85 Onbeschaamden hebben mij kuilen gegraven, Want ze leven niet naar uw wet.
De overmodige har gravd graver for mig, de som ikke skikker sig efter din lov.
86 Al uw geboden zijn waarachtig, Maar men vervolgt mij met leugens: Ach kom mij te hulp;
Alle dine bud er trofasthet; uten årsak forfølger de mig; hjelp mig!
87 Men had mij haast van de aarde verdelgd, Toch had ik mij niet aan uw bevelen onttrokken;
På lite nær har de tilintetgjort mig i landet; men jeg har ikke forlatt dine befalinger.
88 Behoud mij in het leven naar uw genade, En de vermaningen van uw mond volg ik op!
Hold mig i live efter din miskunnhet! Så vil jeg ta vare på din munns vidnesbyrd.
89 Uw woord blijft eeuwig, o Jahweh, Het staat vast als de hemel;
Til evig tid, Herre, står ditt ord fast i himmelen.
90 Uw bestel houdt stand van geslacht tot geslacht, Staat vast als de aarde, die Gij hebt gegrond;
Fra slekt til slekt varer din trofasthet; du grunnfestet jorden, og den stod der.
91 En naar uw voorschriften blijven ze ook nu nog bestaan, Want het heelal is uw dienstknecht!
Til å utføre dine dommer står de der enn idag; for alle ting er dine tjenere.
92 Wanneer uw wet mij niet had verkwikt, Dan was ik in mijn ellende te gronde gegaan;
Dersom din lov ikke hadde vært min lyst, var jeg omkommet i min elendighet.
93 Nimmer zal ik dan uw bevelen vergeten, Want juist daardoor doet Gij mij leven.
Til evig tid skal jeg ikke glemme dine befalinger; for ved dem har du holdt mig i live.
94 Ik ben de uwe: Ach, kom mij te hulp, Want ijverig spoor ik uw voorschriften na;
Din er jeg, frels mig! For jeg har søkt dine befalinger.
95 De bozen loeren, om mij te verdelgen, Maar ik blijf uw vermaningen achten.
De ugudelige har bidd på mig for å ødelegge mig; jeg gir akt på dine vidnesbyrd.
96 Aan alles zie ik een eind, al is het nog zo volmaakt, Maar uw gebod is onbegrensd!
På all fullkommenhet har jeg sett en ende, men ditt bud strekker sig såre vidt.
97 Hoe lief toch heb ik uw wet, Ik overweeg ze de hele dag door!
Hvor jeg har din lov kjær! Hele dagen grunder jeg på den.
98 Uw gebod maakt mij wijzer dan mijn vijanden zijn, Want het vergezelt mij voor eeuwig;
Dine bud gjør mig visere enn mine fiender; for til evig tid eier jeg dem.
99 Ik heb meer verstand dan al mijn meesters, Want ik denk over uw vermaningen na;
Jeg er blitt klokere enn alle mine lærere; for jeg grunder på dine vidnesbyrd.
100 En ik heb helderder inzicht dan de oudsten, Want ik neem uw bevelen in acht.
Jeg er forstandigere enn de gamle; for jeg har tatt vare på dine befalinger.
101 Van alle slechte paden houd ik mijn voeten, Om uw woord te volbrengen;
Fra enhver ond sti har jeg holdt mine føtter borte forat jeg kunde holde ditt ord.
102 En van uw voorschriften wijk ik niet af, Want Gij hebt ze mij zelf onderwezen.
Fra dine lover er jeg ikke avveket; for du har lært mig.
103 Hoe zoet voor mijn gehemelte is uw bestel, Meer dan honing voor mijn mond;
Hvor dine ord er søte for min gane, mere enn honning for min munn!
104 Door uw inzettingen ben ik verstandig geworden, En haat dus ieder leugenpad.
Av dine befalinger får jeg forstand; derfor hater jeg all løgnens sti.
105 Uw woord is een lamp voor mijn voeten, En een licht op mijn pad;
Ditt ord er en lykte for min fot og et lys for min sti.
106 Ik heb gezworen, en zal het gestand doen, Uw rechtvaardige voorschriften te onderhouden.
Jeg har svoret, og jeg har holdt det, å ta vare på din rettferdighets lover.
107 Ach, Jahweh, ik ga zo diep gebukt, Wek mij ten leven naar uw bestel;
Jeg er såre nedbøiet; Herre, hold mig i live efter ditt ord!
108 Wil de offeranden van mijn mond aanvaarden, o Jahweh, En onderricht mij in uw geboden.
La min munns frivillige offere tekkes dig, Herre, og lær mig dine lover!
109 Al zweeft mijn leven in voortdurend gevaar, Toch vergeet ik nimmer uw wet;
Jeg går alltid med livet i hendene, men din lov har jeg ikke glemt.
110 En al leggen de bozen mij strikken, Van al uw bevelen wijk ik niet af.
De ugudelige har lagt snare for mig, men jeg har ikke forvillet mig fra dine befalinger.
111 Uw vermaningen blijven mijn erfdeel voor eeuwig, Want ze zijn de vreugd van mijn hart;
Jeg har fått dine vidnesbyrd i eie evindelig; for de er mitt hjertes glede.
112 En ik heb er mijn hart op gezet, Naar uw inzettingen te leven voor eeuwig en immer!
Jeg har bøiet mitt hjerte til å gjøre efter dine forskrifter evindelig, inntil enden.
113 Ik haat halfslachtige wezens, Maar uw wet heb ik lief;
De tvesinnede hater jeg, men din lov elsker jeg.
114 Gij zijt mijn schuts en mijn schild, Ik vertrouw op uw woord;
Du er mitt skjul og mitt skjold, jeg venter på ditt ord.
115 Weg van mij, zondaars, Laat mij de geboden van mijn God onderhouden!
Vik fra mig, I som gjør ondt, forat jeg må holde min Guds bud!
116 Sterk mij naar uw bestel, opdat ik blijf leven, En laat mijn hoop niet worden beschaamd;
Hold mig oppe efter ditt ord, forat jeg kan leve, og la mig ikke bli til skamme med mitt håp!
117 Stut mij, opdat ik worde gered, En mij altijd aan uw bevelen verkwikke.
Støtt mig, så jeg må bli frelst! Da vil jeg alltid skue med lyst på dine forskrifter.
118 Wie uw inzettingen verlaten, zijn U een gruwel, Want ze bedenken enkel leugens;
Du akter for intet alle dem som farer vill fra dine forskrifter; for deres svik er forgjeves.
119 En als afval veracht Gij alle bozen op aarde, Daarom heb ik uw vermaningen lief.
Som slagg bortrydder du alle ugudelige på jorden; derfor elsker jeg dine vidnesbyrd.
120 Mijn lichaam beeft voor U van schrik, En ik ben bevreesd voor uw oordeel!
Av redsel for dig gyser min kropp, og jeg frykter for dine dommer.
121 Een rechtvaardig oordeel hebt Gij geveld, Lever mij niet over aan mijn verdrukkers;
Jeg har gjort rett og rettferdighet; du vil ikke overgi mig til dem som undertrykker mig.
122 Uw woord blijve borg voor uw dienaar, Laat geen onbeschaamde mij kwellen.
Gå i borgen for din tjener, forat det kan gå ham vel! La ikke de overmodige undertrykke mig!
123 Mijn ogen smachten naar uw heil, En naar uw rechtvaardig bestel;
Mine øine vansmekter av lengsel efter din frelse og efter din rettferdighets ord.
124 Handel met uw dienstknecht naar uw genade, En leer mij uw inzettingen kennen;
Gjør med din tjener efter din miskunnhet, og lær mig dine forskrifter!
125 Ik ben uw dienstknecht: ach, geef mij verstand, Opdat ik uw vermaningen moge begrijpen.
Jeg er din tjener; lær mig, så jeg kan kjenne dine vidnesbyrd!
126 Het is tijd om te handelen, Jahweh: Men verkracht uw wet;
Det er tid for Herren å gripe inn; de har brutt din lov.
127 Daarom heb ik uw geboden lief, Boven goud en edel metaal;
Derfor elsker jeg dine bud mere enn gull, ja mere enn fint gull.
128 Daarom richt ik mij naar al uw bevelen, En haat ik ieder leugenpad.
Derfor holder jeg alle befalinger om alle ting for å være rette; jeg hater all løgnens sti.
129 Uw vermaningen zijn wondervol, Mijn ziel neemt ze daarom in acht;
Underfulle er dine vidnesbyrd; derfor tar min sjel vare på dem.
130 De openbaring van uw woord straalt licht van zich uit, En geeft wijsheid aan de eenvoudigen;
Dine ords åpenbaring oplyser, den gjør enfoldige forstandige.
131 En smachtend open ik mijn mond, Want ik hunker naar uw geboden.
Jeg åpnet min munn og sukket av lengsel; for jeg stundet efter dine bud.
132 Keer U tot mij, en wees mij genadig, Naar uw beschikking voor hen, die uw Naam beminnen;
Vend dig til mig og vær mig nådig, som rett er mot dem som elsker ditt navn!
133 Richt mijn schreden naar uw bestel, En laat geen onheil mij treffen.
Gjør mine trin faste ved ditt ord, og la ingen urett herske over mig!
134 Bevrijd mij van de verdrukking der mensen, Opdat ik trouw uw bevelen volbrenge;
Forløs mig fra menneskers vold! Så vil jeg holde dine befalinger.
135 Laat uw aangezicht stralen over uw dienstknecht, En leer mij uw inzettingen kennen.
La ditt åsyn lyse for din tjener, og lær mig dine forskrifter!
136 Stromen van tranen ontwellen mijn ogen, Omdat men uw wet niet beleeft.
Mine øine flyter bort i vannstrømmer over dem som ikke holder din lov.
137 Rechtvaardig zijt Gij, o Jahweh, En ook uw voorschriften zijn volgens recht;
Du er rettferdig, Herre, og dine dommer er rettvise.
138 In gerechtigheid hebt Gij uw vermaningen gegeven, En in volledige trouw.
Du har fastsatt dine vidnesbyrd i rettferdighet og stor trofasthet.
139 Ik word door ergernis verteerd, Omdat mijn vijanden uw woord vergeten;
Min nidkjærhet har fortært mig, fordi mine motstandere har glemt dine ord.
140 Maar uw bestel is beproefd als in vuur, En uw dienstknecht heeft het lief;
Ditt ord er vel renset, og din tjener elsker det.
141 En al ben ik maar klein en gering, Nooit wil ik uw bevelen vergeten.
Jeg er liten og foraktet; jeg har ikke glemt dine befalinger.
142 Ongerept blijft uw gerechtigheid voor eeuwig en immer, En waarachtig uw wet;
Din rettferdighet er en evig rettferdighet, og din lov er sannhet.
143 Al treffen mij nood en ellende, Uw geboden zijn mijn verkwikking.
Nød og trengsel fant mig; dine bud er min lyst.
144 Uw inzettingen zijn rechtvaardig voor eeuwig; Onderricht mij er in, opdat ik blijf leven!
Dine vidnesbyrd er rettferdige til evig tid; lær mig, forat jeg kan leve!
145 Ik roep met heel mijn hart: Jahweh verhoor mij! Uw inzettingen wil ik trouw onderhouden;
Jeg roper av hele mitt hjerte; svar mig, Herre! Jeg vil ta vare på dine forskrifter.
146 Ik roep U aan: ach, kom mij te hulp, Om uw vermaningen te beleven.
Jeg roper til dig, frels mig! Så vil jeg holde dine vidnesbyrd.
147 Ik ben met mijn smeken de dageraad vóór, Want ik smacht naar uw woord;
Jeg var årle oppe i morgenlysningen og ropte om hjelp; jeg ventet på dine ord.
148 En mijn ogen voorkomen de nachtwake, Om op te zien naar uw bestel.
Mine øine var oppe før nattevaktene, forat jeg kunde grunde på ditt ord.
149 Hoor in uw goedheid mijn smeken, o Jahweh, En wek mij naar uw beschikking ten leven;
Hør min røst efter din miskunnhet! Herre, hold mig i live efter dine lover!
150 Mijn listige vervolgers zijn al nabij, Maar ze houden zich ver van uw wet;
De er kommet nær som jager efter ugjerning; fra din lov er de kommet langt bort.
151 Maar Gij ook, Jahweh, zijt nabij, En waarachtig zijn al uw geboden;
Du er nær, Herre, og alle dine bud er sannhet.
152 Van oudsher ken ik uw bevelen, Want Gij hebt ze gegeven voor eeuwig!
For lenge siden vet jeg av dine vidnesbyrd at du har grunnet dem for evig tid.
153 Aanschouw mijn ellende, en kom mij te hulp, Want nooit vergeet ik uw wet;
Se min elendighet og utfri mig! For jeg har ikke glemt din lov.
154 Wees mijn verdediger en mijn beschermer, En doe mij leven naar uw bestel.
Før min sak og forløs mig, hold mig i live efter ditt ord!
155 Het heil blijft ver van de bozen verwijderd, Want ze zoeken uw inzettingen niet;
Frelse er langt borte fra de ugudelige; for de søker ikke dine forskrifter.
156 Maar uw barmhartigheid, Jahweh, is groot, Wek mij ten leven naar uw woord.
Din miskunnhet er stor, Herre; hold mig i live efter dine dommer!
157 Al zijn mijn vervolgers en vijanden talrijk, Van uw vermaningen wijk ik niet af;
Mange er mine forfølgere og mine motstandere; jeg er ikke avveket fra dine vidnesbyrd.
158 Het walgt mij, als ik trouwelozen aanschouw, Die uw geboden niet willen volbrengen.
Jeg så de troløse og vemmedes, dem som ikke holdt ditt ord.
159 Zie, hoe ik uw bevelen liefheb, o Jahweh, Laat mij dan leven naar uw genade;
Se at jeg har elsket dine befalinger! Herre, hold mig i live efter din miskunnhet!
160 Uw woord is een en al waarheid, En eeuwig houden al uw rechtvaardige voorschriften stand.
Summen av ditt ord er sannhet, og til evig tid står all din rettferdighets lov fast.
161 Vorsten vervolgen mij zonder enige grond, Maar mijn hart is enkel beducht voor uw woord.
Fyrster forfulgte mig uten årsak, men mitt hjerte fryktet for dine ord.
162 Ik verheug mij over uw bestel, Als iemand, die rijke buit heeft gemaakt;
Jeg gleder mig over ditt ord som en som finner meget bytte.
163 Leugen en haat verfoei ik, Maar uw inzettingen heb ik lief.
Løgn har jeg hatet og avskydd, din lov har jeg elsket.
164 Zeven maal daags zing ik uw lof, Om uw rechtvaardige voorschriften;
Syv ganger om dagen har jeg prist dig for din rettferdighets lover.
165 Die uw wet beminnen, genieten een heerlijke vrede, En struikelen nooit.
Megen fred har de som elsker din lov, og det er ikke noget anstøt for dem.
166 Jahweh, ik smacht naar uw heil, En onderhoud uw geboden;
Jeg har ventet på din frelse, Herre, og jeg har holdt dine bud.
167 Ik volg uw vermaningen op, En bemin ze van harte;
Min sjel har holdt dine vidnesbyrd, og jeg elsket dem såre.
168 Ik volbreng uw bevelen, Ja, heel mijn leven ligt voor U bloot!
Jeg har holdt dine befalinger og dine vidnesbyrd; for alle mine veier er for ditt åsyn.
169 Jahweh, mijn smeken dringe tot U door, Geef mij inzicht naar uw woord;
La mitt klagerop komme nær for ditt åsyn, Herre! Lær mig efter ditt ord!
170 Moge mijn gebed voor uw aangezicht komen, Breng mij redding naar uw bestel.
La min inderlige bønn komme for ditt åsyn! Frels mig efter ditt ord!
171 Dan zal een lofzang mijn lippen ontstromen, Omdat Gij uw inzettingen mij hebt geleerd;
Mine leber skal flyte over av lovsang; for du lærer mig dine forskrifter.
172 En mijn tong zal uw waarachtigheid loven, Want al uw vermaningen zijn gerecht.
Min tunge skal synge om ditt ord; for alle dine bud er rettferdighet.
173 Uw hand zij bereid, mij te helpen, Want uw bevelen heb ik verkoren;
La din hånd være mig til hjelp! For jeg har utvalgt dine befalinger.
174 Jahweh, ik smacht naar uw heil, En uw wet is mij een verkwikking.
Jeg lenges efter din frelse, Herre, og din lov er min lyst.
175 Mijn ziel moge leven, om U te loven, En uw voorschriften mogen mij helpen;
La min sjel leve og love dig, og la dine dommer hjelpe mig!
176 Als een verloren schaap dool ik rond: zoek uw dienaar weer op, Want nimmer heb ik uw geboden vergeten!
Jeg har faret vill; opsøk din tjener som et tapt får! for jeg har ikke glemt dine bud.
