Psalmen 115
1 Niet ons, o Jahweh, niet ons, Maar uw Naam geef eer om uw goedheid en trouw!
Icke oss, Herre, icke oss, utan dino Namne, gif ärona, för dina nåde och sannings skull.
2 Waarom zouden de heidenen zeggen: "Waar is toch hun God?"
Hvi skulle Hedningarna säga: Hvar är nu deras Gud?
3 De God van òns is in de hemel, En Hij doet wat Hij wil;
Men vår Gud är i himmelen; han kan göra hvad han vill.
4 Doch hùn goden zijn maar zilver en goud, Door mensenhanden gemaakt.
Men deras afgudar äro silfver och guld, med menniskors händer gjorde.
5 Ze hebben een mond, maar kunnen niet spreken; Ogen, maar kunnen niet zien;
De hafva mun, och tala intet; de hafva ögon, och se intet.
6 Oren, maar kunnen niet horen; Een neus, maar kunnen niet ruiken.
De hafva öron, och höra intet; de hafva näso, och lukta intet.
7 Hun handen kunnen niet tasten, Hun voeten niet gaan; Ze geven geen geluid met hun keel, En hebben geen adem in hun mond.
De hafva händer, och taga intet; fötter hafva de, och gå intet; och tala intet genom deras hals.
8 Aan hen worden gelijk, die ze maken, En allen, die er op hopen!
De som sådana göra, äro likaså, alle de som hoppas uppå dem.
9 Maar Israël blijft op Jahweh vertrouwen: Hij is hun hulp en hun schild;
Men Israel hoppes uppå Herran; han är deras hjelp och sköld.
10 Het huis van Aäron blijft op Jahweh vertrouwen: Hij is hun hulp en hun schild;
Aarons hus hoppes uppå Herran; han är deras hjelp och sköld.
11 Die Jahweh vrezen, blijven op Jahweh vertrouwen: Hij is hun hulp en hun schild!
De der Herran frukta, hoppes ock uppå Herran; han är deras hjelp och sköld.
12 En Jahweh zal ons gedenken, Ons zijn zegen verlenen: Het huis van Israël zegenen, Het huis van Aäron zegenen,
Herren tänker uppå oss, och välsignar oss; han välsignar Israels hus, han välsignar Aarons hus.
13 Die Jahweh vrezen zegenen, Kleinen en groten;
Han välsignar dem som frukta Herran, både små och stora.
14 En Jahweh zal u blijven zegenen, U en uw kinderen!
Herren välsigne eder, ju mer och mer, eder och edor barn.
15 Weest dan gezegend door Jahweh, Die hemel en aarde heeft gemaakt:
I ären Herrans välsignade, den himmel och jord gjort hafver.
16 De hemel blijft de hemel van Jahweh, Maar de aarde gaf Hij aan de kinderen der mensen.
Himmelen allt omkring är Herrans; men jordena hafver han gifvit menniskors barnom.
17 De doden zullen Jahweh niet prijzen, Niemand, die in het oord van Stilte is gedaald:
De döde kunna dig, Herre, intet lofva; ej heller de som nederfara i det stilla;
18 Maar wij, wij zullen Jahweh loven, Van nu af tot in eeuwigheid!
Utan vi lofve Herran, ifrå nu och i evighet. Halleluja.
