Psalmen 109
1 Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Mijn God, tot wien mijn loflied klinkt, Zwijg toch niet stil!
MAIN Kot, me i kin kapikapina, kom der kotin japaimokid!
2 Want men zet een mond vol boosheid en bedrog tegen mij op, En belastert mij met leugentongen;
Pwe au en me doo jan Kot, o me kin kotaue jara don ia, re lokelokaia on ia ki lo likam.
3 Men bestookt mij met woorden van haat, En bestrijdt mij zonder enige grond;
Re lokaia jued on ia waja karoj, o pei on ia ni jo karepa
4 Men belaagt mij tot loon voor mijn liefde, En tot loon voor mijn bidden;
Ni ai pok on ir, re kin imwintiti on ia; a nai kin poten kapakap.
5 Men vergeldt mij kwaad voor goed, En haat voor mijn liefde.
Irail depukki ai me mau me jued, o re kin tata kin ia ni ai pok on ir.
6 Stel een gewetenloos rechter over hem aan, En aan zijn rechterhand trede een valse aanklager op;
Kotin kajapwiladan i me doo jan Kot amen, pwen a jaunkapun o me palian I, en mi ni pali maun a.
7 Voor het gerecht worde hij schuldig bevonden, En smeke hij tevergeefs om genade.
Ma a pan pakajau, a pan pakadeikada, pil a kapakap en kadipala i.
8 Mogen zijn dagen maar kort zijn, En zijn ambt aan een ander vervallen.
A ran akan en malaulaula, o a koa en ko on amen.
9 Zijn kinderen mogen wezen, Zijn vrouw een weduwe worden;
Na jeri kan en japoupou, o a paud en li odi amen.
10 Mogen zijn zonen als bedelaars zwerven, Zelfs uit hun krotten worden verjaagd.
Na jeri kan en janjarwaru jili o wia poekipoek, o re rapaki kan ar mana, doo jan nan moan im arail.
11 De woekeraar legge beslag op heel zijn bezit, En vreemden mogen met zijn verdiensten gaan strijken.
Me norok moni en pitia jan i a meakoaroj, o men wai en kulia jan i a dipijou kan.
12 Laat niemand zich zijner ontfermen, Niemand zich over zijn wezen erbarmen;
O jota me pan kadek on i, o jota me pan jauja na japoupou kan.
13 Laat zijn kroost ten ondergang worden gedoemd, Zijn naam al verdwijnen in het eerste geslacht.
Kadaudok a en kokoka jan; o mar arail en niki jan nin di kaieu.
14 Moge Jahweh de misdaad zijner vaderen gedenken, En de schuld van zijn moeder nooit worden gedelgd;
Japun en jam a ko en janjal mon Ieowa, o dip en in a ender lapwada.
15 Jahweh houde ze altijd voor ogen, Zodat zelfs hun aandenken van de aarde verdwijnt.
Ieowa en kotin majamajan irail ajau karoj, o kataman parail en niki jan in jappa.
16 Want hij dacht er niet aan, barmhartig te zijn, Maar vervolgde den ellendige, arme en bedroefde ten dode.
Pweki a jota man kadek, pwe a pakipaki me luet o jamama, o me injenjued, pwen kamela i.
17 Hij hield van vervloeking: die treffe hem dan; Geen zegen wilde hij spreken: die blijve hem verre!
O a inon ion en riala; ari en lel on! O a jota injenoki kapai, ari, en doo jan i!
18 De vloek trok hij aan als een kleed: Die dringe hem als water in het lijf, als olie in zijn gebeente;
A kapwateki me jued duata a likau, ari me jued en kolon lole dueta pil o nan kokon akan dueta le.
19 Die worde de mantel, waarin hij zich hult, De gordel, die hij altijd moet dragen.
Me jued en rajon a likau pup, me a kin likauwiada, o rajon men pirapir me a kin pirapireki.
20 Zó moge Jahweh mijn haters vergelden, En die laag van mij lasteren!
Iduen Ieowa pan kotin pwain on me palian ia, o me kin lokaia jued duen nai.
21 Maar treed Gìj voor mij op, o Jahweh, mijn Heer, En red mij omwille van uw Naam naar de rijkdom uwer genade!
A komui, Main Ieowa ai Kot kotin wiawia ia, pweki mar omui; pwe omui kalanan kajampwal, dore ia la!
22 Want ik ben arm en ellendig, En mijn hart krimpt ineen in mijn borst;
Pwe nai me luet o jamama, o nan monion i olar.
23 Ik zink weg als een verdwijnende schaduw, Word voortgejaagd als een sprinkhanenzwerm;
I kin tanwei dueta mota, o i pan kamajak wei dueta manjiek amen.
24 Van het vasten knikken mijn knieën, En mijn vermagerd lichaam schrompelt ineen.
Na i kat luete kilar kaijejol, o uduk ai tikitikilar;
25 Zó ben ik hun een bespotting geworden; Die mij zien, schudden meewarig het hoofd.
O i wialar men lalaue re’rail; ni ar kilan ia, re kin due duailok!
26 Help mij, Jahweh, mijn God, En red mij naar uw genade;
Main Ieowa, ai Kot, kom kotin dore ia la duen omui kalanan!
27 Opdat men erkenne, dat het uw hand is, Jahweh: dat Gij het volbracht!
Pwe ren aja, mepukat tapi jan ni lim omui, me komui Ieowa kotin wiadar mepukat.
28 Laat hèn dan maar vloeken, als Gìj mij wilt zegenen; Mijn vijand zich schamen, maar uw knecht zich verheugen;
Menda, ma re lalaue, kom kotin kapai ia da. Ma re palian ia, ren namenokala, pwe japwilim omui ladu en pereperen.
29 Mogen mijn tegenstanders met smaad worden bekleed, En zich in hun schande hullen als in een mantel!
Re kotin wiai on ai imwintiti, ren likau kida namenok, o ren purion nan me jued dueta likau pup.
30 Dan zal ik Jahweh juichend danken, En voor een talloze schare Hem prijzen;
I pan danke Ieowa melel ni au ai, o i pan kapina i nan pun en me toto.
31 Omdat Hij aan de rechterhand van den ongelukkige staat, Om hem te redden, van die hem verdoemen!
Pwe a kotikot ni pali maun en me jamama, pwen dorela i jan ir, me kadeikada i, en kamela.
