Psalmen 109
1 Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Mijn God, tot wien mijn loflied klinkt, Zwijg toch niet stil!
Ki te tino kaiwhakatangi. He himene na Rawiri. E te Atua, e whakamoemiti nei ahau, kei wahangu koe:
2 Want men zet een mond vol boosheid en bedrog tegen mij op, En belastert mij met leugentongen;
Kua puaki hoki te mangai o te tangata kino me te mangai o te tangata tinihanga, ki te he moku: he teka o ratou arero, e korero nei moku.
3 Men bestookt mij met woorden van haat, En bestrijdt mij zonder enige grond;
I karapotia hoki ahau e ratou ki nga kupu mauahara, a i whawhai takekore ki ahau.
4 Men belaagt mij tot loon voor mijn liefde, En tot loon voor mijn bidden;
Mo toku aroha he riri ta ratou whakautu: ko ahau ia, he inoi taku.
5 Men vergeldt mij kwaad voor goed, En haat voor mijn liefde.
E homai ana e ratou ki ahau he kino mo te pai, he mauahara mo toku aroha.
6 Stel een gewetenloos rechter over hem aan, En aan zijn rechterhand trede een valse aanklager op;
Meinga he tangata kino hei rangatira mona; kia tu he hoariri ki tona ringa matau.
7 Voor het gerecht worde hij schuldig bevonden, En smeke hij tevergeefs om genade.
Kia tau te he ki a ia, ina whakawakia: kia waiho ano tana inoi hei hara.
8 Mogen zijn dagen maar kort zijn, En zijn ambt aan een ander vervallen.
Kia torutoru ona ra; kia riro tana mahi tirotiro i tetahi atu.
9 Zijn kinderen mogen wezen, Zijn vrouw een weduwe worden;
Kia pania ana tamariki, kia pouarutia hoki tana wahine.
10 Mogen zijn zonen als bedelaars zwerven, Zelfs uit hun krotten worden verjaagd.
Kia kopikopiko noa ana tamariki, pinono ai: kia rapu kai hoki ma ratou i o ratou wahi mokemoke.
11 De woekeraar legge beslag op heel zijn bezit, En vreemden mogen met zijn verdiensten gaan strijken.
Kia haoa e te kaituku moni ana mea katoa; kia pahuatia hoki e nga tangata iwi ke ana mauiuitanga.
12 Laat niemand zich zijner ontfermen, Niemand zich over zijn wezen erbarmen;
Kaua tetahi hei hoatu noa i te aroha ki a ia: kaua hoki tetahi hei atawhai i ana pani.
13 Laat zijn kroost ten ondergang worden gedoemd, Zijn naam al verdwijnen in het eerste geslacht.
Kia hatepea putia ona uri: a i to muri whakatupuranga kia horoia rawatia atu o ratou ingoa.
14 Moge Jahweh de misdaad zijner vaderen gedenken, En de schuld van zijn moeder nooit worden gedelgd;
Kia maharatia e Ihowa te kino o ona matua: kei murua hoki te hara o tona whaea.
15 Jahweh houde ze altijd voor ogen, Zodat zelfs hun aandenken van de aarde verdwijnt.
Kia mau tonu ki te aroaro o Ihowa: kia hatepea atu ai e ia te maharatanga ki a ratou i runga i te whenua.
16 Want hij dacht er niet aan, barmhartig te zijn, Maar vervolgde den ellendige, arme en bedroefde ten dode.
Mona kihai i mahara ki te mahi tohu: heoi tukino ana ia i te ware, i te rawakore, i te hunga ngakau maru, kia patua ai ratou.
17 Hij hield van vervloeking: die treffe hem dan; Geen zegen wilde hij spreken: die blijve hem verre!
Ae ra, i pai ia ki te kanga, a kua tae mai ki a ia: kihai ia i aro ki te manaaki, heoi kua mamao tera i a ia.
18 De vloek trok hij aan als een kleed: Die dringe hem als water in het lijf, als olie in zijn gebeente;
I kakahu ia i te kanga ki a ia, ano ko tona kakahu: na kua tae tera ki roto ki a ia ano he wai, me he hinu hoki ki roto ki ona wheua.
19 Die worde de mantel, waarin hij zich hult, De gordel, die hij altijd moet dragen.
Waiho ki a ia hei kakahu hipoki mona, hei whitiki hoki e whitikiria tonutia ai ia.
20 Zó moge Jahweh mijn haters vergelden, En die laag van mij lasteren!
Na hei utu tena ma Ihowa ki oku hoariri, ki te hunga hoki e korero kino nei ki toku wairua.
21 Maar treed Gìj voor mij op, o Jahweh, mijn Heer, En red mij omwille van uw Naam naar de rijkdom uwer genade!
Kia puta tau mahi moku, e te Atua, e te Ariki, he whakaaro ki tou ingoa: na te mea he pai tau mahi tohu, whakaorangia ahau,
22 Want ik ben arm en ellendig, En mijn hart krimpt ineen in mijn borst;
He ware hoki ahau, he rawakore, kua mamae hoki toku ngakau i roto i ahau.
23 Ik zink weg als een verdwijnende schaduw, Word voortgejaagd als een sprinkhanenzwerm;
Ka riro ahau me te atarangi e whakawairua kau ana: e peipeia ana ahau me he mawhitiwhiti.
24 Van het vasten knikken mijn knieën, En mijn vermagerd lichaam schrompelt ineen.
Hurorirori kau oku turi i te nohopuku; a e kohia ana te ngako o oku kikokiko.
25 Zó ben ik hun een bespotting geworden; Die mij zien, schudden meewarig het hoofd.
Kua waiho ahau hei tawainga ma ratou: ka kite ratou i ahau, ka ruru o ratou matenga.
26 Help mij, Jahweh, mijn God, En red mij naar uw genade;
Awhinatia ahau, e Ihowa, e toku Atua: kia rite ki tou aroha tau whakaora i ahau.
27 Opdat men erkenne, dat het uw hand is, Jahweh: dat Gij het volbracht!
Kia matau ai ratou ko tou ringa itene: a nau tenei, e Ihowa, i mea.
28 Laat hèn dan maar vloeken, als Gìj mij wilt zegenen; Mijn vijand zich schamen, maar uw knecht zich verheugen;
Ma ratou e kanga, mau ia e manaaki: kia whakama ratou ina whakatika; ko tau pononga ia kia hari.
29 Mogen mijn tegenstanders met smaad worden bekleed, En zich in hun schande hullen als in een mantel!
Kia whakakakahuria oku hoariri ki te whakama, a ko to ratou numinumi hei koroka hipoki mo ratou.
30 Dan zal ik Jahweh juichend danken, En voor een talloze schare Hem prijzen;
Ka tino whakawhetai toku mangai ki a Ihowa, ae ra, ka whakamoemiti ahau ki a ia i waenganui o te mano.
31 Omdat Hij aan de rechterhand van den ongelukkige staat, Om hem te redden, van die hem verdoemen!
E tu hoki ia ki te ringa matau o te rawakore, hei whakaora i a ia i te hunga e whakahe ana i tona wairua.
