Psalmen 109
1 Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Mijn God, tot wien mijn loflied klinkt, Zwijg toch niet stil!
Dāvida dziesma, dziedātāju vadonim. Ak Dievs, ko es slavēju, nestāv klusu!
2 Want men zet een mond vol boosheid en bedrog tegen mij op, En belastert mij met leugentongen;
Jo bezdievīgu muti un viltīgu muti tie pret mani ir atvēruši, tie runā uz mani ar melu mēli.
3 Men bestookt mij met woorden van haat, En bestrijdt mij zonder enige grond;
Ar naidīgiem vārdiem tie metās ap mani un karo pret mani bez vainas.
4 Men belaagt mij tot loon voor mijn liefde, En tot loon voor mijn bidden;
Par to, ka es tos mīlēju, tie turas man pretī; bet es lūdzu Dievu.
5 Men vergeldt mij kwaad voor goed, En haat voor mijn liefde.
Tie man maksā ļaunu par labu un ienaidību par mīlestību.
6 Stel een gewetenloos rechter over hem aan, En aan zijn rechterhand trede een valse aanklager op;
Cel pār to vienu bezdievi, un viens pretinieks lai viņam stāv pa labo roku.
7 Voor het gerecht worde hij schuldig bevonden, En smeke hij tevergeefs om genade.
Kad viņš top tiesāts, tad lai top pazudināts, un viņa Dieva lūgšana lai viņam top par grēku.
8 Mogen zijn dagen maar kort zijn, En zijn ambt aan een ander vervallen.
Lai viņa dienas iet mazumā, un viņa amatu cits lai dabū.
9 Zijn kinderen mogen wezen, Zijn vrouw een weduwe worden;
Viņa bērni lai paliek par bāriņiem un viņa sieva par atraitni.
10 Mogen zijn zonen als bedelaars zwerven, Zelfs uit hun krotten worden verjaagd.
Lai viņa bērni skraida apkārt un ubago un maizes meklē tālu no savām izpostītām māju vietām.
11 De woekeraar legge beslag op heel zijn bezit, En vreemden mogen met zijn verdiensten gaan strijken.
Lai tas parādu dzinējs izplēš visu, kas tam pieder, un sveši lai aplaupa viņa peļņu.
12 Laat niemand zich zijner ontfermen, Niemand zich over zijn wezen erbarmen;
Lai tam nav, kas parāda žēlastību, un lai nav, kas žēlo viņa bāriņus.
13 Laat zijn kroost ten ondergang worden gedoemd, Zijn naam al verdwijnen in het eerste geslacht.
Lai viņa pēcnākamie top izdeldēti; viņu vārds lai izzūd otrā augumā.
14 Moge Jahweh de misdaad zijner vaderen gedenken, En de schuld van zijn moeder nooit worden gedelgd;
Viņa tēvu noziegums lai top pieminēts Tā Kunga priekšā, un viņa mātes grēki lai neizzūd.
15 Jahweh houde ze altijd voor ogen, Zodat zelfs hun aandenken van de aarde verdwijnt.
Lai tie vienmēr paliek Tā Kunga priekšā, un viņa piemiņa lai no zemes top izdeldēta.
16 Want hij dacht er niet aan, barmhartig te zijn, Maar vervolgde den ellendige, arme en bedroefde ten dode.
Tādēļ ka viņš nebūt nepieminēja žēlastību darīt, bet vajāja bēdīgo un nabagu un to, kam bija noskumusi sirds, ka viņš to nokautu.
17 Hij hield van vervloeking: die treffe hem dan; Geen zegen wilde hij spreken: die blijve hem verre!
Tāpēc ka viņš lāstu gribēja, tas viņam nāks; un svētības viņam negribējās, tad tā arī paliks tālu no viņa.
18 De vloek trok hij aan als een kleed: Die dringe hem als water in het lijf, als olie in zijn gebeente;
Un viņš aptērpās ar lāstu, tā kā ar drēbēm, un tas nāca viņa iekšās kā ūdens un kā eļļa viņa kaulos.
19 Die worde de mantel, waarin hij zich hult, De gordel, die hij altijd moet dragen.
Tad lai tas viņam ir kā apģērbs, ar ko tas apsedzās, un josta, ar ko tas allaž apjožas.
20 Zó moge Jahweh mijn haters vergelden, En die laag van mij lasteren!
Šī alga lai notiek no Tā Kunga maniem pretiniekiem un tiem, kas ļaunu runā pret manu dvēseli.
21 Maar treed Gìj voor mij op, o Jahweh, mijn Heer, En red mij omwille van uw Naam naar de rijkdom uwer genade!
Bet Tu, ak Kungs, dari ar mani Sava vārda pēc, jo Tava žēlastība ir laba; izglāb mani.
22 Want ik ben arm en ellendig, En mijn hart krimpt ineen in mijn borst;
Jo es esmu bēdīgs un nabags, un mana sirds iekš manis ir ievainota.
23 Ik zink weg als een verdwijnende schaduw, Word voortgejaagd als een sprinkhanenzwerm;
Es aizeju kā ēna pavakarē, un topu vajāts kā sisenis.
24 Van het vasten knikken mijn knieën, En mijn vermagerd lichaam schrompelt ineen.
Mani ceļi šļūk no gavēšanas, un mana miesa izdilusi, ka treknuma vairs nav.
25 Zó ben ik hun een bespotting geworden; Die mij zien, schudden meewarig het hoofd.
Un es tiem esmu par apsmieklu; kad tie mani redz, tad tie krata galvu.
26 Help mij, Jahweh, mijn God, En red mij naar uw genade;
Palīdz man, Kungs, mans Dievs, atpestī mani pēc Savas žēlastības!
27 Opdat men erkenne, dat het uw hand is, Jahweh: dat Gij het volbracht!
Tad tie atzīs, ka tā Tava roka, ka Tu, Kungs, to darījis.
28 Laat hèn dan maar vloeken, als Gìj mij wilt zegenen; Mijn vijand zich schamen, maar uw knecht zich verheugen;
Kad tie lād, tad Tu svētī; kad tie ceļas, tad lai top kaunā; bet Tavs kalps lai priecājās.
29 Mogen mijn tegenstanders met smaad worden bekleed, En zich in hun schande hullen als in een mantel!
Mani pretinieki lai ar kaunu top apģērbti un ar savu negodu apsegti kā ar svārkiem.
30 Dan zal ik Jahweh juichend danken, En voor een talloze schare Hem prijzen;
Es Tam Kungam no sirds pateikšu ar savu muti un Tam dziedāšu lielā draudzē.
31 Omdat Hij aan de rechterhand van den ongelukkige staat, Om hem te redden, van die hem verdoemen!
Jo tam bēdīgam Viņš stāv pa labo roku, to atpestīdams no tiem, kas viņa dvēseli notiesā.
