Psalmen 109
1 Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Mijn God, tot wien mijn loflied klinkt, Zwijg toch niet stil!
Dem Vorsänger. Ein Psalm Davids. Gott, den ich rühme, schweige nicht!
2 Want men zet een mond vol boosheid en bedrog tegen mij op, En belastert mij met leugentongen;
Denn sie haben ihr gottloses und falsches Maul wider mich aufgetan; sie sagen mir Lügen ins Gesicht,
3 Men bestookt mij met woorden van haat, En bestrijdt mij zonder enige grond;
sie bieten gehässige Worte über mich herum und bekämpfen mich ohne Grund.
4 Men belaagt mij tot loon voor mijn liefde, En tot loon voor mijn bidden;
Dafür, daß ich sie liebe, sind sie mir feind; ich aber bete.
5 Men vergeldt mij kwaad voor goed, En haat voor mijn liefde.
Sie beweisen mir Böses für Gutes und Haß für Liebe.
6 Stel een gewetenloos rechter over hem aan, En aan zijn rechterhand trede een valse aanklager op;
Bestelle einen Gesetzlosen über ihn, und ein Ankläger stehe zu seiner Rechten!
7 Voor het gerecht worde hij schuldig bevonden, En smeke hij tevergeefs om genade.
Wenn er gerichtet wird, so möge er schuldig gesprochen werden, und sein Gebet werde ihm zur Sünde!
8 Mogen zijn dagen maar kort zijn, En zijn ambt aan een ander vervallen.
Seiner Tage seien wenige, und sein Amt empfange ein anderer!
9 Zijn kinderen mogen wezen, Zijn vrouw een weduwe worden;
Seine Kinder sollen Waisen werden und sein Weib eine Witwe!
10 Mogen zijn zonen als bedelaars zwerven, Zelfs uit hun krotten worden verjaagd.
Seine Kinder müssen umherwanken und betteln, hilfesuchend aus ihren Ruinen hervorkommen!
11 De woekeraar legge beslag op heel zijn bezit, En vreemden mogen met zijn verdiensten gaan strijken.
Der Gläubiger nehme ihm alles weg, und Fremde sollen plündern, was er sich erworben.
12 Laat niemand zich zijner ontfermen, Niemand zich over zijn wezen erbarmen;
Niemand gebe ihm Gnadenfrist, und keiner erbarme sich seiner Waisen!
13 Laat zijn kroost ten ondergang worden gedoemd, Zijn naam al verdwijnen in het eerste geslacht.
Seine Nachkommenschaft falle der Ausrottung anheim, ihr Name erlösche im zweiten Geschlecht!
14 Moge Jahweh de misdaad zijner vaderen gedenken, En de schuld van zijn moeder nooit worden gedelgd;
Seiner Väter Missetat müsse gedacht werden vor dem HERRN, und seiner Mutter Sünde werde nicht ausgetilgt!
15 Jahweh houde ze altijd voor ogen, Zodat zelfs hun aandenken van de aarde verdwijnt.
Der HERR habe sie beständig vor Augen, daß ihr Gedächtnis von der Erde vertilgt werde,
16 Want hij dacht er niet aan, barmhartig te zijn, Maar vervolgde den ellendige, arme en bedroefde ten dode.
weil er nicht daran dachte, Barmherzigkeit zu üben, sondern den Elenden und Armen verfolgte und den Niedergeschlagenen, um ihn in den Tod zu treiben.
17 Hij hield van vervloeking: die treffe hem dan; Geen zegen wilde hij spreken: die blijve hem verre!
Da er den Fluch liebte, so komme er über ihn; und da er den Segen nicht begehrte, so sei er fern von ihm!
18 De vloek trok hij aan als een kleed: Die dringe hem als water in het lijf, als olie in zijn gebeente;
Er zog den Fluch an wie sein Gewand; so dringe er in sein Inneres wie Wasser und wie Öl in seine Gebeine;
19 Die worde de mantel, waarin hij zich hult, De gordel, die hij altijd moet dragen.
er sei ihm wie das Kleid, das er anzieht, und wie der Gurt, damit er sich ständig umgürtet!
20 Zó moge Jahweh mijn haters vergelden, En die laag van mij lasteren!
Das sei der Lohn meiner Ankläger vonseiten des HERRN, derer, welche Arges wider meine Seele reden!
21 Maar treed Gìj voor mij op, o Jahweh, mijn Heer, En red mij omwille van uw Naam naar de rijkdom uwer genade!
Du aber, o HERR, mein Herr, handle mit mir um deines Namens willen; denn deine Gnade ist gut; darum errette mich!
22 Want ik ben arm en ellendig, En mijn hart krimpt ineen in mijn borst;
Denn ich bin elend und arm, und mein Herz ist verwundet in meiner Brust.
23 Ik zink weg als een verdwijnende schaduw, Word voortgejaagd als een sprinkhanenzwerm;
Wie ein Schatten, wenn er sich neigt, schleiche ich dahin; ich werde verscheucht wie eine Heuschrecke.
24 Van het vasten knikken mijn knieën, En mijn vermagerd lichaam schrompelt ineen.
Meine Knie wanken vom Fasten, mein Fleisch magert gänzlich ab;
25 Zó ben ik hun een bespotting geworden; Die mij zien, schudden meewarig het hoofd.
und ich bin ihnen zum Gespött geworden; wer mich sieht, schüttelt den Kopf.
26 Help mij, Jahweh, mijn God, En red mij naar uw genade;
Hilf mir, o HERR, mein Gott! Rette mich nach deiner Gnade,
27 Opdat men erkenne, dat het uw hand is, Jahweh: dat Gij het volbracht!
so wird man erkennen, daß dies deine Hand ist, daß du, HERR, solches getan hast.
28 Laat hèn dan maar vloeken, als Gìj mij wilt zegenen; Mijn vijand zich schamen, maar uw knecht zich verheugen;
Fluchen sie, so segne du; setzen sie sich wider mich, so müssen sie zuschanden werden; aber dein Knecht müsse sich freuen.
29 Mogen mijn tegenstanders met smaad worden bekleed, En zich in hun schande hullen als in een mantel!
Meine Ankläger müssen Schmach anziehen und in ihre Schande sich hüllen wie in einen Mantel.
30 Dan zal ik Jahweh juichend danken, En voor een talloze schare Hem prijzen;
Ich will den HERRN laut preisen mit meinem Munde und inmitten vieler ihn rühmen,
31 Omdat Hij aan de rechterhand van den ongelukkige staat, Om hem te redden, van die hem verdoemen!
weil er dem Armen zur Seite steht, ihn zu retten von denen, die ihn verurteilen.
