Psalmen 109

1 Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Mijn God, tot wien mijn loflied klinkt, Zwijg toch niet stil!

Ein Psalm Davids, vorzusingen. Gott, mein Ruhm, schweige nicht!

2 Want men zet een mond vol boosheid en bedrog tegen mij op, En belastert mij met leugentongen;

Denn sie haben ihr gottloses und falsches Maul wider mich aufgetan und reden wider mich mit falscher Zunge.

3 Men bestookt mij met woorden van haat, En bestrijdt mij zonder enige grond;

Und sie reden giftig wider mich allenthalben und streiten wider mich ohne Ursache.

4 Men belaagt mij tot loon voor mijn liefde, En tot loon voor mijn bidden;

Dafür, daß ich sie liebe, sind sie wider mich; ich aber bete.

5 Men vergeldt mij kwaad voor goed, En haat voor mijn liefde.

Sie beweisen mir Böses um Gutes und Haß um Liebe.

6 Stel een gewetenloos rechter over hem aan, En aan zijn rechterhand trede een valse aanklager op;

Setze Gottlose über ihn; und der Satan müsse stehen zu seiner Rechten!

7 Voor het gerecht worde hij schuldig bevonden, En smeke hij tevergeefs om genade.

Wer sich denselben lehren läßt, des Leben müsse gottlos sein, und sein Gebet müsse Sünde sein.

8 Mogen zijn dagen maar kort zijn, En zijn ambt aan een ander vervallen.

Seiner Tage müssen wenig werden, und sein Amt müsse ein anderer empfangen.

9 Zijn kinderen mogen wezen, Zijn vrouw een weduwe worden;

Seine Kinder müssen Waisen werden und sein Weib eine Witwe.

10 Mogen zijn zonen als bedelaars zwerven, Zelfs uit hun krotten worden verjaagd.

Seine Kinder müssen in der Irre gehen und betteln und suchen, als die verdorben sind.

11 De woekeraar legge beslag op heel zijn bezit, En vreemden mogen met zijn verdiensten gaan strijken.

Es müsse der Wucherer aussaugen alles, was er hat; und Fremde müssen seine Güter rauben.

12 Laat niemand zich zijner ontfermen, Niemand zich over zijn wezen erbarmen;

Und niemand müsse ihm Gutes tun, und niemand erbarme sich seiner Waisen.

13 Laat zijn kroost ten ondergang worden gedoemd, Zijn naam al verdwijnen in het eerste geslacht.

Seine Nachkommen müssen ausgerottet werden; ihr Name müsse im andern Glied vertilget werden.

14 Moge Jahweh de misdaad zijner vaderen gedenken, En de schuld van zijn moeder nooit worden gedelgd;

Seiner Väter Missetat müsse gedacht werden vor dem HERRN, und seiner Mutter Sünde müsse nicht ausgetilget werden.

15 Jahweh houde ze altijd voor ogen, Zodat zelfs hun aandenken van de aarde verdwijnt.

Der HERR müsse sie nimmer aus den Augen lassen, und ihr Gedächtnis müsse ausgerottet werden auf Erden,

16 Want hij dacht er niet aan, barmhartig te zijn, Maar vervolgde den ellendige, arme en bedroefde ten dode.

darum daß er so gar keine Barmherzigkeit hatte, sondern verfolgte den Elenden und Armen und den Betrübten, daß er ihn tötete.

17 Hij hield van vervloeking: die treffe hem dan; Geen zegen wilde hij spreken: die blijve hem verre!

Und er wollte den Fluch haben, der wird ihm auch kommen; er wollte des Segens nicht, so wird er auch ferne von ihm bleiben.

18 De vloek trok hij aan als een kleed: Die dringe hem als water in het lijf, als olie in zijn gebeente;

Und zog an den Fluch wie sein Hemd; und ist in sein Inwendiges gegangen wie Wasser und wie Öl in seine Gebeine.

19 Die worde de mantel, waarin hij zich hult, De gordel, die hij altijd moet dragen.

So werde er ihm wie ein Kleid, das er anhabe, und wie ein Gürtel, da er sich allewege mit gürte.

20 Zó moge Jahweh mijn haters vergelden, En die laag van mij lasteren!

So geschehe denen vorn HERRN, die mir wider sind, und reden Böses wider meine Seele.

21 Maar treed Gìj voor mij op, o Jahweh, mijn Heer, En red mij omwille van uw Naam naar de rijkdom uwer genade!

Aber du, HERR HERR, sei du mit mir um deines Namens willen; denn deine Gnade ist mein Trost; errette mich!

22 Want ik ben arm en ellendig, En mijn hart krimpt ineen in mijn borst;

Denn ich bin arm und elend; mein Herz ist erschlagen in mir.

23 Ik zink weg als een verdwijnende schaduw, Word voortgejaagd als een sprinkhanenzwerm;

Ich fahre dahin wie ein Schatten, der vertrieben wird, und werde verjaget wie die Heuschrecken.

24 Van het vasten knikken mijn knieën, En mijn vermagerd lichaam schrompelt ineen.

Meine Kniee sind schwach von Fasten; und mein Fleisch ist mager und hat kein Fett.

25 Zó ben ik hun een bespotting geworden; Die mij zien, schudden meewarig het hoofd.

Und ich muß ihr Spott sein; wenn sie mich sehen, schütteln sie ihren Kopf.

26 Help mij, Jahweh, mijn God, En red mij naar uw genade;

Stehe mir bei, HERR, mein Gott; hilf mir nach deiner Gnade,

27 Opdat men erkenne, dat het uw hand is, Jahweh: dat Gij het volbracht!

daß sie inne werden, daß dies sei deine Hand, daß du, HERR, solches tust.

28 Laat hèn dan maar vloeken, als Gìj mij wilt zegenen; Mijn vijand zich schamen, maar uw knecht zich verheugen;

Fluchen sie, so segne du. Setzen sie sich wider mich, so müssen sie zuschanden werden; aber dein Knecht müsse sich freuen.

29 Mogen mijn tegenstanders met smaad worden bekleed, En zich in hun schande hullen als in een mantel!

Meine Widersacher müssen mit Schmach angezogen werden und mit ihrer Schande bekleidet werden wie mit einem Rock.

30 Dan zal ik Jahweh juichend danken, En voor een talloze schare Hem prijzen;

Ich will dem HERRN sehr danken mit meinem Munde und ihn rühmen unter vielen;

31 Omdat Hij aan de rechterhand van den ongelukkige staat, Om hem te redden, van die hem verdoemen!

denn er stehet dem Armen zur Rechten, daß er ihm helfe von denen, die sein Leben verurteilen.