< Psalmen 108 >

1 Een lied; een psalm van David. Mijn hart is gerust, o mijn God; Ik wil zingen en spelen:
En Sang, en Psalme af David.
2 Word wakker, mijn lofzang; harp en citer ontwaak; Ik wil het morgenrood wekken!
Trøstigt er mit Hjerte, o Gud! jeg vil synge, jeg vil lege paa Harpe, ogsaa min Ære skal juble.
3 Ik wil U loven onder de volken, o Jahweh, U verheerlijken onder de naties;
Vaagn op, Psalter og Harpe! jeg vil vække Morgenrøden.
4 Want uw goedheid reikt tot de hemel, En tot de wolken uw trouw.
Jeg vil takke dig, Herre! iblandt Folkene og lege paa Harpe for dig iblandt Folkestammer.
5 Verhef U boven de hemelen, o God; Uw glorie vervulle de aarde!
Thi din Miskundhed er stor over Himlene og din Sandhed indtil Skyerne.
6 Wil uw geliefden dan redden, Strek uw rechterhand uit, en verhoor ons!
Ophøj dig, Gud! over Himlene, og din Ære være over al Jorden!
7 Bij zijn heiligheid heeft God het beloofd: Juichend zal ik Sikem verdelen, En het dal van Soekkot meten;
Paa det dine elskelige maa udfries, saa frels med din højre Haand og bønhør os!
8 Mij behoort Gilad, van mij is Manasse. Efraïm is de helm van mijn hoofd, Juda mijn schepter,
Gud har talt i sin Helligdom, jeg vil fryde mig; jeg vil uddele Sikem og opmaale Sukots Dal.
9 Moab is mijn voetenbekken; Op Edom werp ik mijn schoeisel, Over Filistea hef ik mijn zegekreet aan.
Mig hører Gilead til, mig hører Manasse til, og Efraim er mit Hoveds Værn, Juda er min Herskerstav.
10 Maar wie brengt mij nu binnen de vesting, Wie zal mij naar Edom geleiden;
Moab er mit Vadskefad; jeg vil kaste min Sko til Edom; bryd ud i Jubel over mig, du Filisterland!
11 Moet Gij het niet zijn, die ons hebt verstoten, o God, En niet langer met onze heirscharen optrekt, o God?
Hvo vil føre mig tilden faste Stad? hvo har ledet mig til Edom?
12 Ach, help ons dan tegen den vijand, Want hulp van mensen is ijdel.
Mon ikke du, Gud, som har forkastet os? og vil du, Gud, ikke uddrage med vore Hære?
13 Maar met God zijn wij sterk; Hij zal onze verdrukkers vertrappen!
Fly os Hjælp af Nød; thi Menneskers Hjælp er Forfængelighed. Ved Gud ville vi vinde Kraft; og han skal nedtræde vore Fjender.

< Psalmen 108 >