Psalmen 108

1 Een lied; een psalm van David. Mijn hart is gerust, o mijn God; Ik wil zingen en spelen:

Pjesma. Psalam. Davidov. Moje je srce sigurno, Bože, sigurno je srce moje: pjevat ću i svirati.

2 Word wakker, mijn lofzang; harp en citer ontwaak; Ik wil het morgenrood wekken!

Probudi se, dušo moja! Probudi se, harfo i citaro! Probudit ću zoru jutarnju.

3 Ik wil U loven onder de volken, o Jahweh, U verheerlijken onder de naties;

Hvalit ću te, Jahve, među narodima, među pucima tebi ću pjevati,

4 Want uw goedheid reikt tot de hemel, En tot de wolken uw trouw.

jer do neba je dobrota tvoja, do oblaka tvoja vjernost.

5 Verhef U boven de hemelen, o God; Uw glorie vervulle de aarde!

Uzvisi se, Bože, nad nebesa, slava tvoja nek' je nad svom zemljom!

6 Wil uw geliefden dan redden, Strek uw rechterhand uit, en verhoor ons!

Da ti se ljubimci izbave, desnicom pomozi, usliši nas!

7 Bij zijn heiligheid heeft God het beloofd: Juichend zal ik Sikem verdelen, En het dal van Soekkot meten;

Bog reče u svom Svetištu: “Šekem ću razdijelit' kličući, dolinu ću Sukot izmjeriti.

8 Mij behoort Gilad, van mij is Manasse. Efraïm is de helm van mijn hoofd, Juda mijn schepter,

Moj je Gilead, moj Manaše, Efrajim mi kaciga, Judeja žezlo moje!

9 Moab is mijn voetenbekken; Op Edom werp ik mijn schoeisel, Over Filistea hef ik mijn zegekreet aan.

Moab je sud iz kojeg se umivam, na Edom ću baciti obuću, nad Filistejcem slaviti pobjedu!”

10 Maar wie brengt mij nu binnen de vesting, Wie zal mij naar Edom geleiden;

Tko će me dovesti do utvrđena grada, tko će me dovesti do Edoma?

11 Moet Gij het niet zijn, die ons hebt verstoten, o God, En niet langer met onze heirscharen optrekt, o God?

Zar nećeš ti, o Bože, što nas odbaci? Zar nećeš više, Bože, sa četama našim?

12 Ach, help ons dan tegen den vijand, Want hulp van mensen is ijdel.

Pomozi nam protiv dušmana, jer je ljudska pomoć ništavna!

13 Maar met God zijn wij sterk; Hij zal onze verdrukkers vertrappen!

S Božjom pomoću hrabro ćemo se boriti, Bog će zgaziti naše dušmane.