< Psalmen 107 >

1 Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
Oh mangagpasalamat kayo sa Panginoon; sapagka't siya'y mabuti: sapagka't ang kaniyang kagandahang-loob ay magpakailan man.
2 Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
Sabihing gayon ng tinubos ng Panginoon, na kaniyang tinubos sa kamay ng kaaway;
3 Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
At mga pinisan mula sa mga lupain, mula sa silanganan, at mula sa kalunuran, mula sa hilagaan at mula sa timugan.
4 Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
Sila'y nagsilaboy sa ilang, sa ulilang landas; sila'y hindi nakasumpong ng bayang tahanan.
5 Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
Gutom at uhaw, ang kanilang kaluluwa'y nanglupaypay sa kanila.
6 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Nang magkagayo'y nagsidaing (sila) sa Panginoon sa kanilang kabagabagan, at iniligtas niya (sila) sa kanilang kahirapan.
7 Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
Pinatnubayan naman niya (sila) sa matuwid na daan, upang sila'y magsiyaon sa bayang tahanan.
8 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Oh purihin ng mga tao ang Panginoon dahil sa kaniyang kagandahang-loob, at dahil sa kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa sa mga anak ng mga tao!
9 Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
Sapagka't kaniyang binigyang kasiyahan ang nananabik na kaluluwa, at ang gutom na kaluluwa ay binusog niya ng kabutihan.
10 Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
Ang gayong tumatahan sa kadiliman, at sa lilim ng kamatayan, na natatali sa dalamhati at pangaw;
11 Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
Sapagka't sila'y nanghimagsik laban sa mga salita ng Dios, at hinamak ang payo ng Kataastaasan:
12 Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
Kaya't kaniyang ibinaba ang kanilang puso na may hirap; sila'y nangabuwal, at walang sumaklolo.
13 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Nang magkagayo'y nagsidaing (sila) sa Panginoon sa kanilang kabagabagan, at iniligtas niya (sila) sa kanilang kahirapan.
14 Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
Inilabas niya (sila) sa kadiliman at sa lilim ng kamatayan, at pinatid ang kanilang mga tali.
15 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Oh purihin ng mga tao ang Panginoon dahil sa kaniyang kagandahang-loob, at dahil sa kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa sa mga anak ng mga tao!
16 Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
Sapagka't kaniyang sinira ang mga pintuang-bayan na tanso, at pinutol ang mga halang na bakal.
17 Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
Mga mangmang dahil sa kanilang mga pagsalangsang, at dahil sa kanilang mga kasamaan ay nadadalamhati.
18 Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
Kinayayamutan ng kanilang kaluluwa ang sarisaring pagkain; at sila'y nagsisilapit sa mga pintuan ng kamatayan,
19 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
Nang magkagayo'y nagsidaing (sila) sa Panginoon sa kanilang kabagabagan, at iniligtas niya (sila) sa kanilang kahirapan.
20 Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
Sinugo niya ang kaniyang salita, at pinagaling (sila) at iniligtas (sila) sa kanilang mga ikapapahamak.
21 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Oh purihin ng mga tao ang Panginoon dahil sa kaniyang kagandahang-loob, at dahil sa kaniyang kagilagilalas na mga gawa sa mga anak ng mga tao!
22 Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
At mangaghandog (sila) ng mga hain na pasalamat, at ipahayag ang kaniyang mga gawa na may awitan.
23 Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
Silang nagsisibaba sa dagat sa mga sasakyan, na nangangalakal sa mga malawak na tubig;
24 Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
Ang mga ito'y nangakakakita ng mga gawa ng Panginoon, at ng kaniyang mga kababalaghan sa kalaliman.
25 Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
Sapagka't siya'y naguutos, at nagpapaunos, na nagbabangon ng mga alon niyaon.
26 Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
Nagsisitaas sa mga langit, nagsisibaba uli sa mga kalaliman: ang kanilang kaluluwa ay natutunaw dahil sa kabagabagan.
27 Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
Sila'y hahampashampas na paroo't parito, at gigiraygiray na parang lasing, at ang kanilang karunungan ay nawala.
28 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Nang magkagayo'y nagsidaing (sila) sa Panginoon sa kanilang kabagabagan, at inilabas niya (sila) sa kanilang kahirapan.
29 Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
Kaniyang pinahihimpil ang bagyo, na anopa't ang mga alon niyaon ay nagsisitahimik.
30 Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
Nang magkagayo'y natutuwa (sila) dahil sa sila'y tiwasay. Sa gayo'y kaniyang dinadala (sila) sa daongang kanilang ibigin.
31 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Oh purihin ng mga tao ang Panginoon dahil sa kaniyang kagandahang-loob, at dahil sa kaniyang kagilagilalas na mga gawa sa mga anak ng mga tao!
32 Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
Ibunyi rin naman nila siya sa kapulungan ng bayan, at purihin siya sa upuan ng mga matanda.
33 Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
Kaniyang pinapagiging ilang ang mga ilog, at uhaw na lupa ang mga bukal:
34 Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
Na maalat na ilang ang mainam na lupain, dahil sa kasamaan nila na nagsisitahan doon.
35 Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
Kaniyang pinapagiging lawa ng mga tubig ang ilang, at mga bukal ang tuyong lupain.
36 Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
At kaniyang pinatatahan doon ang gutom, upang makapaghanda (sila) ng bayang tahanan;
37 Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
At maghasik sa mga bukid, at magtanim ng mga ubasan, at magtamo ng mga bunga na pakinabang.
38 Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
Kaniya namang pinagpapala (sila) na anopa't sila'y lubhang nagsisidami; at hindi tinitiis na ang kanilang kawan ay magkulang.
39 En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
Muli, sila'y nakulangan at nahapay sa kapighatian, kabagabagan, at kahirapan.
40 Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
Kaniyang ibinubugso ang kadustaan sa mga pangulo, at kaniyang pinagagala (sila) sa ilang na walang lansangan.
41 Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
Gayon ma'y iniuupo niya sa mataas ang mapagkailangan mula sa kadalamhatian, at ginagawan siya ng mga angkan na parang kawan.
42 De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
Makikita ng matuwid, at matutuwa; at titikumin ng lahat ng kasamaan ang kaniyang bibig.
43 Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
Kung sino ang pantas ay magbulay sa mga bagay na ito, at kanilang magugunita ang mga kagandahang-loob ng Panginoon.

< Psalmen 107 >