Psalmen 107
1 Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
Slavite Gospoda, ker dober je; ker vekomaj je dobrota njegova!
2 Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
Govoré naj rešenci Gospodovi, katere je rešil iz stiske;
3 Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
Katere je zbral iz dežél od vzhoda in od zahoda, od severja in od morja.
4 Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
Tavali so po puščavi, po potih samotnih, mesta za prebivališče niso našli;
5 Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
Lačni in žejni, njih duša je hirala v njh.
6 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Klicali so Gospoda v stiski svoji; iz njih nadloge jih je rešil.
7 Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
In vodil jih je po pravem potu, da so prišli v prebivališča mesto.
8 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Slavé naj pred Gospodom milost njegovo, in čudovita dela njegova pri sinovih človeških:
9 Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
Da on siti dušo potrebno, in dušo gladno napolnjuje z dobrim.
10 Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
Kateri sedevajo v temoti in smrtni senci, v bridkosti sponah in v železu,
11 Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
Ker so dali priliko, izpremeniti besedo Boga mogočnega, in zavrgli so sklep Najvišjega,
12 Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
Srce njih ponižuje s tisto nadlogo; omahujejo in nihče ne pomaga.
13 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Klicali so Gospoda v stiski svoji; rešil jih je iz njih nadloge.
14 Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
Izpeljal jih je iz temin in smrtne sence, raztrgal je njih vezí.
15 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Slavé naj pri Gospodu milost njegovo, in čudovita dela njegova pri sinovih človeških.
16 Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
Da on razbija bronasta vrata, in razlomi zapahe železne.
17 Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
Nespametni, zavoljo pota pregrehe, zavoljo krivic svojih so v bridkosti.
18 Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
Njih srce studi vsako hrano; bližajo se smrtnim durim.
19 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
Klicali so Gospoda v stiski svoji, rešil jih je iz njih nadloge.
20 Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
Poslal je besedo svojo in ozdravil jih; in rešil iz njih jam.
21 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Slavé naj pri Gospodu milost njegovo, in čudovita dela njegova pri sinovih človeških.
22 Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
In darujejo naj hvalne daritve ter oznanjajo s petjem dela njegova.
23 Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
Kateri so šli na morje v ladijah, in so opravljali delo na širnih vodah;
24 Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
Oni vidijo dela Gospodova in čuda njegova v globočini:
25 Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
Kako ukaže in naplavi vihar, kateri dviguje valove njegove,
26 Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
Kako se spenjajo do neba, in padajo v globočine; njih duša koprni v nadlogi;
27 Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
Opotekajo se in gibljejo kakor pijani; in vsa njih spretnost gine.
28 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Klicali so Gospoda v stiski svoji, rešil jih je iz njih nadloge.
29 Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
Premenil je vihar v tišino, in utihnili so njih valovi.
30 Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
In vesele, ko so potihnili valovi, peljal jih je v brodišče zaželeno.
31 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Slavé naj pri Gospodu milost njegovo, in dela čudovita njegova pri sinovih človeških.
32 Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
In poveličujejo naj ga v zboru ljudstva, in v seji starejšin naj ga hvalijo.
33 Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
Reke izpreminja v puščavo, in vode tekoče v tla suhotna;
34 Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
Zemljo rodovitno v solnato zavoljo hudobnih prebivalcev njenih.
35 Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
Puščavo izpreminja v stoječo vodo in zemljo suhotno v vode tekoče.
36 Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
Storivši, da prebivajo tam lakotni, in ustanové mesto za prebivališče,
37 Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
In da posejejo njive in zasadé vinograde ter prideljujejo sad rodoviten.
38 Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
Blagoslavlja jih tako, da se množijo silno, in živine njih ne zmanjšuje.
39 En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
A zmanjšujejo se in uklanjajo hudobni v stiski in žalovanji,
40 Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
Ko izliva zaničevanje nad prvake in dela, da tavajo po praznoti brez potov.
41 Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
In stavi na višavo siromaka, in kakor čedo množi rodovine.
42 De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
Vidijo naj pravični in se veselé; vsa malopridnost pa zapri usta svoja.
43 Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
Kdorkoli je moder, vidi to in pazi na milost Gospodovo.
