Psalmen 107
1 Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
2 Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
3 Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
4 Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
5 Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
6 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
7 Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
8 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
9 Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
10 Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
11 Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
12 Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
13 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
14 Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
15 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
16 Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
17 Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
18 Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
19 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
20 Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
21 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
22 Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
23 Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
24 Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
25 Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
26 Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
27 Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
28 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
29 Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
30 Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
31 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
32 Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
33 Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
34 Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
35 Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
36 Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
37 Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
38 Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
39 En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
40 Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
41 Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
42 De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
43 Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.
