Psalmen 107
1 Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
Andriañeñe t’Iehovà, amy te Ie ro soa; nainai’e ty fiferenaiña’e.
2 Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
Ano izay ry jineba’ Iehovà— ry nijebañe’e am-pitàn-drafelahy,
3 Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
vaho hinoloholo’e hirik’ amo taneo, boak’atiñanañe naho ahandrefañ’ añe, boak’ avaratse vaho hirik’ amy riakey.
4 Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
Nirererere ambabangoañ’ añe iereo, an-dratraratra ao, tsy nahaonin-drova fimoneñañe.
5 Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
Nisalikoeñe naho taliñiereñe, nitoirañe añ’ova ao ty fiai’ iareo.
6 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Le nitoreo am’ Iehovà an-kaloviloviañe naho hinaha’e amo hasotria’iareoo,
7 Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
Nindese’e mb’an-dalam-bantam-beo higodañe mb’an-drova fimoneñañe añe.
8 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Handriañe’ iereo t’Iehovà ty amy fiferenaiña’ey naho o fitoloña’e fanjaka amo ana’ondatioo,
9 Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
fa nieneñe’e ty fiaiñe taliñiereñe, nanjañe’e raha soa ty troke nilimpoa.
10 Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
Teo ty nitozòke añ’ieñe ao naho an-talinjon-kavilasy ao, rinohy an-kasotriañe naho vý,
11 Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
amy t’ie niody amo fepèn’Añahareo, vaho nañovok’ i famerea’ i Andindimoneñey.
12 Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
Aa le nampibokohe’e ty arofo’ iareo am-pitromahañe, nampidaleandaleañe tsy amam-pañimba.
13 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Le nitoreo am’ Iehovà t’ie niankoheke, le rinomba’e amo fikoretañeo;
14 Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
naaka’e boak’ añ’ieñe naho an-talinjon-kavilasy ao, vaho nipoñafe’e o silisilio.
15 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Handriañe’ iareo t’i Iehovà ty amy fiferenaiña’ey naho o halatsañe nanoe’e amo ana’ ondatioo,
16 Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
amy te pinaratsà’e o lalam-bey torisìkeo naho pinozapoza’e o doda viñeo.
17 Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
Nampisotriañe o seretseo ty amo fiolà’eo, naho o tahi’eo.
18 Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
Nampangori’ ty fiai’ iareo ze atao hàneñe, ie nitotoke o lalam-bein-kavilasio.
19 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
Le nitoreo am’ Iehovà t’ie niampoheke, vaho rinomba’e amo haemberañeo.
20 Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
Nahitri’e i tsara’ey nahajangañe iareo vaho navotso’e amy kiboriy.
21 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Andriañe’ iereo t’Iehovà ty amy fiferenaiña’ey naho o halatsañe fanoe’e amo ana’ondatioo,
22 Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
Ee t’ie hibanabana sorom- pañandriañañe naho hitalily o fitoloña’eo an-drebeke;
23 Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
Ao ty mizotso mb’an-tsambo an-driake ey; o mpanao balibalik’ an-drano mieneneo,
24 Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
Fa niisa’ iareo o sata’ Iehovào, o halatsàñe fanoe’e an-dalekeo.
25 Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
Amy tsara’ey, nitroatse ty tio-bey, nampitoabotse o alon-driakeo.
26 Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
Nionjomb’an-dindimb’eo iereo, vaho nizotso mb’an-dalek’ ao; nitranak’ ami’ty hekoheko’e ty fiai’iareo.
27 Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
Nivembeñe, nisiotsiotse hoe jike; fonga nilesa ty hihi’ iareo.
28 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Nitoreove’ iareo t’Iehovà an-kasosorañe, vaho natsoa’e an-kasotriañe.
29 Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
Nampipendreñe’e i tio-beiy, le nitsiñe o onjan-driakeo.
30 Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
Niehake iereo te nibànatse, vaho nitehafe’e mb’amy fipalirañe nisalalaeñey.
31 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Handriañe’ iereo t’Iehovà ty amy fiferenaiña’ey, naho o halatsañe fanoe’e amo ana’ ondatioo.
32 Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
Ee t’ie honjone’ iareo am-pivori’ ondatio vaho handrenge Aze ami’ty fiambesa’ o androanavio.
33 Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
Afote’e ho ratraratra o sakao, naho ho tane kankañe o torahañeo;
34 Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
ho fatran-tsira ty tane kobokara, ty ami’ty tsihavokara’ o mpitobok’ ama’eo.
35 Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
Ampanginakinahe’e o tane mihedatseo, vaho ampanganahanae’e o kirikintañeo;
36 Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
hampitobea’e o limpoañeo, hañoreña’iareo rova fimoneñañe.
37 Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
Handrarake an-teteke ao iereo, naho hambole tetem-bahe, vaho hanonton-tsabo vokatse;
38 Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
Tahie’e ka iereo hanaranàha’e maro, le tsy apo’e hiha-rìtse o añombe’eo.
39 En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
Ie nitaketrake iereo, ninìke ami’ty famorekekeañe, naho fanilofañe, vaho anahelo;
40 Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
ampidoaña’e ìnje o roandriañeo, ampiriorioe’e am-bangý tsy aman-dalañe añe,
41 Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
toe aonjo’e ambone’ o hasotriañeo i rarakey, vaho anoe hoe lia-raike o hasavereña’eo.
42 De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
Isa’ o vantañeo izay le mifale, fonga mamìm-bava ka ty hatsivokarañe.
43 Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
Ia ty mahihitse, hiharaharà’e? ie ro mahafohiñe ty fiferenaiña’ Iehovà.
