Psalmen 107
1 Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:
2 Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,
3 Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.
4 Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;
5 Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.
6 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
7 Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.
8 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
9 Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.
10 Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;
11 Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.
12 Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.
13 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
14 Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.
15 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
16 Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.
17 Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;
18 Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.
19 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
20 Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.
21 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
22 Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.
23 Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,
24 Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.
25 Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:
26 Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;
27 Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.
28 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.
29 Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.
30 Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.
31 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
32 Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.
33 Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;
34 Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.
35 Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;
36 Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.
37 Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.
38 Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.
39 En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,
40 Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.
41 Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.
42 De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.
43 Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.
