Psalmen 107
1 Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
2 Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
3 Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
4 Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
5 Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
6 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
7 Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
8 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
9 Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
10 Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
11 Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
12 Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
13 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
14 Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
15 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
16 Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
17 Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
18 Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
19 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
20 Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
21 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
22 Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
23 Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
24 Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
25 Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
26 Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
27 Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
28 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
29 Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
30 Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
31 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
32 Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
33 Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
34 Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
35 Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
36 Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
37 Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
38 Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
39 En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
40 Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
41 Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
42 De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
43 Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
