Psalmen 107
1 Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
Priser Herren! thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig.
2 Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
Det maa de sige, som ere genløste af Herren, de, han har genløst af Modstanderens Haand,
3 Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
og de, som han har samlet hjem fra Landene, fra Øster og fra Vester, fra Norden og fra Havet.
4 Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
De fore vild i Ørken, paa en øde Vej, de fandt ingen Stad, som de kunde bo udi;
5 Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
de vare hungrige og tørstige tillige; deres Sjæl vansmægtede i dem.
6 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han friede dem af deres Trængsler.
7 Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
Og han førte dem paa den rette Vej, at de gik til en Stad, som de kunde bo udi.
8 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn;
9 Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
thi han har mættet en tørstig Sjæl og har fyldt en hungrig Sjæl med godt.
10 Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
De sade i Mørke, og i Dødens Skygge, bundne i Elendighed og Jern;
11 Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
thi de havde været genstridige imod Guds Ord og havde foragtet den Højestes Raad;
12 Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
og han ydmygede deres Hjerter ved Lidelse; de styrtede, og der var ingen Hjælper.
13 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han frelste dem af deres Trængsler.
14 Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
Han udførte dem af Mørket og Dødens Skygge og sønderrev deres Baand.
15 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn;
16 Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
thi han har sønderbrudt Kobberporte og sønderhugget Jernslaaer.
17 Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
De Daarer! de bleve plagede for deres Overtrædelsers Vej og for deres Misgerningers Skyld.
18 Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
Deres Sjæl fik Vederstyggelighed til al Mad, og de kom nær til Dødens Porte.
19 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han frelste dem af deres Trængsler.
20 Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
Han sendte sit Ord og helbredede dem og reddede dem fra deres Grave.
21 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn
22 Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
og ofre Takofre og fortælle hans Gerninger med Frydesang.
23 Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
De fore ud paa Havet i Skibe, de udrettede deres Gerning paa de store Vande,
24 Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
de saa Herrens Gerninger og hans Underværker paa Dybet.
25 Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
Han bød og lod et Stormvejr rejse sig, og det opløftede dets Bølger.
26 Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
De fore op imod Himmelen, de fore ned i Afgrundene, deres Sjæl forsagede under Ulykken.
27 Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
De dreves omkring og ravede som den drukne, og al deres Visdom var udtømt.
28 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, og han udførte dem af deres Trængsler.
29 Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
Han lod Stormen stille af, og Bølgerne lagde sig.
30 Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
Da bleve de glade, at disse vare blevne stille; og han førte dem i Havn efter deres Begæring.
31 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for alle hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn
32 Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
og ophøje ham i Folkets Forsamling og prise ham der, hvor de gamle sidde.
33 Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
Han gjorde Floder til en Ørk og Kildegrund til tørre Steder;
34 Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
et frugtbart Land til Saltland for deres Ondskabs Skyld, som boede deri.
35 Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
Han gjorde Ørken til en vandrig Sø og tørt Land til Kildegrund.
36 Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
Og han lod de hungrige bo der, og de grundede en Stad, som de kunde bo udi.
37 Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
Og de besaaede Agre og plantede Vingaarde, og disse bare Frugt til Indtægt.
38 Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
Og han velsignede dem, og de bleve saare formerede, og han formindskede ikke deres Kvæg.
39 En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
Derefter bleve de formindskede og nedbøjede af Trængsel, Ulykke og Bedrøvelse.
40 Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
Han udøser Foragt over Fyrster og lader dem fare vild i den vejløse Ørk.
41 Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
Men han ophøjede en fattig af Elendighed og satte Slægterne som Hjorde.
42 De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
De oprigtige skulle se det og glæde sig; men al Uretfærdighed har lukket sin Mund til.
43 Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
Hvo er viis, at han bevarer disse Ting og forstaar Herrens Miskundhed!
