Psalmen 107
1 Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
A sitlohnah tah kumhal hil ham a then dongah BOEIPA te uem uh lah.
2 Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
Rhal kut lamkah a tlan hlang loh BOEIPA kah a tlan te thui saeh.
3 Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
Te vaengah amih te khocuk, khotlak, tlangpuei, tuitunli, khohmuen amkah a coi.
4 Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
Khosoek khopong ah khopuei tolrhum longpuei a hmuh uh mueh la kho a hmanguh.
5 Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
Bungpong neh tuihalh la a khuiah a hinglu te rhae.
6 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Kho a bing vaengah BOEIPA te a khue uh tih khobing khui lamkah amih te a huul.
7 Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
Te dongah amih te tolrhum khopuei la caeh ham a thuem longpuei neh a hoihaeng.
8 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
9 Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
A hinglu aka halthi te tuihalh a dip pah sak tih a hinglu aka pongnaeng te khaw hnothen a cung sak.
10 Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
Hlangvang tah khohmuep neh dueknah hlipkhup kah thirhui neh phacipphabaem la aka ngol thongtla la coenguh.
11 Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
Pathen kah olka te a koek uh tih Khohni kah oluen khaw a tlaitlaek uh.
12 Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
Te dongah thakthaenah dongla a kunyun sak tih a lungbuei a toh uh vaengah bom pawh.
13 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Tedae kho a bing uh vaengah BOEIPA taengla pang uh tih amih te khobing khui lamkah koep a khang.
14 Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
Amih te khohmuep neh dueknah hlipkhup lamkah a poh tih a kuelrhui khaw a bawt pah.
15 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
16 Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
Rhohum thohkhaih te a phil tih thicung thohkalh khaw a tloek.
17 Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
Amih tah boekoek longpuei kah hlang ang neh amamih kathaesainah dongah phaep uh.
18 Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
A hinglu loh caak boeih a tuei pah uh tih dueknah vongka te a paan uh.
19 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
Kho a bing vaengah BOEIPA taengah pang uh tih amih te khobing khui lamkah a khang.
20 Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
A ol a hlah phoeiah amih a hoeih sak tih amih rhomhmop te a poeng a hal sak.
21 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
22 Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
Te dongah uemonah hmueih te nawn uh saeh lamtah tamlung neh a bibi te doek uh saeh.
23 Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
Sangpho neh tuitunli ah suntla uh tih tui puei ah bitat aka saii rhoek loh,
24 Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
BOEIPA kah bibi neh a laedil kah khobaerhambae te a hmuh uh.
25 Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
A voek vaengah hlipuei khohli thoo tih tuilae khaw samboek.
26 Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
Vaan la luei uh tih tuidung la a suntlak uh vaengah a hinglu tah yoethaenah neh paci uh.
27 Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
Yurhui bangla lam uh tih a yoka dongah a cueihnah boeih hma uh.
28 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Kho a bing vaengah BOEIPA taengla pang uh tih amih te khobing khui lamkah a poh.
29 Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
Hlipuei te bidip la a duem sak tih tuiphu rhoek khaw ngam uh.
30 Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
Tuiphu a sap vaengah a kohoe uh tih amamih kah a naepnah langdai la a mawt.
31 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
32 Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
Te dongah pilnam hlangping lakliah amah te pomsang uh saeh lamtah patong rhoek kah tolrhum ah thangthen uh saeh.
33 Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
Tuiva te khosoek la, tuiphuet tui khaw tuihang la a khueh.
34 Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
Cangthen kho khaw boethae loh kho a sak thil dongah lungkaehlai la,
35 Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
khosoek te tuibap tui la, rhamrhae lai khaw tuiphuet tui la a khueh.
36 Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
Teah te bungpong rhoek kho a sak sak tih tolrhum khopuei a thong uh.
37 Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
Te vaengah khohmuen a tawn uh tih misur a tue dongah a vuei a thaih cuen.
38 Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
Amih te yoethen a paek tih muep a ping uh vaengah a rhamsa khaw polpai sak pawh.
39 En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
Tedae a polpai uh vaengah caya yoethae neh kothae dongah ngam uh sut.
40 Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
Hlangcong rhoek te nueihbu a hawk thil tih long mueng hinghong la kho a hmang sak.
41 Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
Tedae khodaeng te phacipphabaem lamkah a hoeptlang tih a hui a ko te boiva bangla a khueh.
42 De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
Aka thuem rhoek loh a hmuh uh vaengah a kohoe uh dae dumlai boeih long tah a ka khoep a buem.
43 Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
U khaw aka cueih long tah hekah he kuem saeh lamtah BOEIPA kah sitlohnah te yakming uh saeh.
