Psalmen 107
1 Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
Angraeng loe hoih pongah, angmah khaeah kawnhaih lok to thui oh; a palungnathaih loe dungzan khoek to cak.
2 Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
Angraeng mah akrang ih kaminawk mah, anih mah ni misa ban thung hoiah ang krang,
3 Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
Anih mah ni, ni angyae, niduem, aluek, aloih, prae congca hoiah nihcae to nawnto pakhueng, tiah thui o nasoe.
4 Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
Nihcae loe praezaek ah bomkung om ai ah amhet o; khosak hanah vangpui doeh hnu o ai.
5 Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
Zok amthlam hoi tui anghae ah a oh o moe, a hinghaih thazai o sut.
6 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Raihaih tong naah Angraeng khaeah a qah o, to naah anih mah patangkhanghaih thung hoiah nihcae to pahlong.
7 Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
Anih mah a oh o haih vangpui thungah phak o thai hanah, katoeng loklam hoiah caeh haih.
8 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
A hoihhaih hoi kaminawk khaeah sak ih dawnrai hmuennawk pongah, Angraeng khaeah kawnhaih lawk thui o nasoe!
9 Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
Hinghaih tui anghae kami to anih mah dipsak moe, hinghaih zok amthlam kami doeh caak hanah kahoih hmuen hoiah a koisak.
10 Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
To baktih kami loe vinghaih hoi duekhaih tahlip thungah anghnut o, patangkhang o moe, sumqui hoiah pathlet o,
11 Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
nihcae loe Sithaw ih loknawk to aek o moe, Kasang koek mah thuih ih lok to tidoeh sah o ai pongah, to tiah oh o.
12 Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
To pongah nihcae mah palungthin pahnaem o thai hanah, karai tok to a saksak; nihcae loe amthaek o, kalawnkung mi doeh om ai.
13 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Raihaih tong o naah Angraeng khaeah a hang o, nihcae patangkhanghaih thung hoiah anih mah pahlong.
14 Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
Anih mah vinghaih, duekhaih tahlip thung hoiah zaeh moe, sumquinawk to a khramh pae.
15 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
A hoihhaih hoiah kaminawk khaeah sak ih dawnrai hmuennawk pongah, Angraeng khaeah kawnhaih lawkthui o nasoe!
16 Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
Tipongah tih nahaeloe anih mah sumkamling hoi sak ih khongkha to khaeh moe, ataehhaih sumboeng doeh adaem pae boih boeh.
17 Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
Thoemto kaminawk loe lokaekhaih pongah amthu o moe, a sakpazae o haih pongah, patangkhang o.
18 Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
Buh aannawk to panuet o moe, duekhaih khongkha taengah a phak o.
19 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
Raihaih tong o naah Angraeng khaeah a hang o, nihcae patanghaih thung hoiah anih mah pahlong.
20 Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
Anih mah lok to thuih moe, nihcae to ngantuisak; amrohaih thung hoiah nihcae to pahlong.
21 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
A hoihhaih hoiah kaminawk khaeah sak ih dawnrai hmuennawk pongah, Angraeng khaeah kawnhaih lawk thui o nasoe!
22 Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
Anghoehaih hoiah hmuenpaekhaih to tathlang o nasoe loe, a sak ih hmuennawk to anghoehaih hoiah taphong o nasoe.
23 Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
Palongpuinawk hoiah tuipui thungah kacaeh, tuipui nuiah toksah kaminawk loe,
24 Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
Angraeng ih hmuenmaenawk hoi a sak ih tui thungah kaom dawnrai hmuennawk to hnuk o.
25 Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
Anih mah lokpaek naah takhi song moe, tuiphunawk to angthawksak.
26 Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
Tuiphunawk loe van khoek to angthawk o tahang moe, tui thungah krak o tathuk let; zitthoh parai pongah, palungboeng o.
27 Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
Nihcae loe ahnuk ahma angthuih o, mu paqui kami baktiah a caeh o moe, poekhaih palung boeng o sut.
28 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Raihaih tong o naah Angraeng khaeah a hang o, palungboenghaih thung hoiah nihcae to a zaeh.
29 Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
Anih mah takhi sae to dipsak moe, tuiphunawk to anghaksak.
30 Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
Tui anghak naah nihcae anghoe o; to naah a caeh koeh o haih ahmuen ah nihcae to a zaeh.
31 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
A hoihhaih hoiah kaminawk khaeah sak ih dawnrai hmuennawk pongah, Angraeng khaeah kawnhaih lawk thui o nasoe!
32 Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
Kaminawk angpophaih ahmuen ah anih to pakoeh oh loe, kacoehtanawk amkhuenghaih ahmuen ah anih to saphaw oh.
33 Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
Anih loe vapuinawk to praezaek ah angcoengsak moe, tuibap ahmuen doeh long karoem ah angcoengsak,
34 Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
to ahmuen ah kaom kaminawk ih sethaih pongah, long kahoih prae to thingthai qumpo tacawt thai ai ahmuen ah angcoengsak.
35 Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
Praezaek to tuili ah angcoengsak moe, long karoem to tuibap ah angcoengsak.
36 Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
To ah zok amthlam kaminawk to ohsak moe, angmacae oh haih hanah vangpui to sak o.
37 Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
Lawknawk a tawnh o, misur takha a sak o moe, kating ai athaihnawk to tacawt.
38 Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
Nihcae to tahamhoihaih a paek moe, pop parai ah angpung o; nihcae ih maitaw hoi tuunawk doeh tamsisak ai.
39 En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
Nihcae loe pacaekthlaekhaih, patangkhanghaih hoi palungsethaih pongah, kami to tamsi o moe, khosak ahnaem o tathuk let.
40 Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
Anih mah Angraeng ih capanawk to azathaih tongsak moe, loklam kaom ai praezaek ah amhetsak.
41 Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
Toe amtang kaminawk to patanghaih thung hoiah tapom tahang moe, tuunawk baktiah imthong ah angcoengsak.
42 De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
Katoeng kaminawk mah to hmuen to hnuk o naah anghoe o tih; kahoih ai kaminawk boih loe angmacae ih pakha to tamuep o tih.
43 Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
Palungha kami loe, hae hmuennawk hae poek ueloe, Angraeng amlunghaih to panoek o tih.
