Psalmen 107
1 Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
Rəbbə şükür edin, ona görə ki yaxşıdır, Çünki məhəbbəti əbədidir!
2 Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
Qoy belə söyləsin Rəbbin xilas etdikləri, Düşmən əlindən qurtardıqları,
3 Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
Şərqdən, qərbdən, şimaldan və cənubdan – Ölkələrdən topladıqları.
4 Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
Bəziləri səhrada, çöllükdə sərgərdan dolanırdılar, Yaşamaq üçün heç bir şəhər tapmırdılar.
5 Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
Aclıqdan, susuzluqdan Canlarının taqəti getmişdi.
6 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Onlar dara düşəndə Rəbbə fəryad etdilər, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
7 Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
Yaşamaq üçün onlar bir şəhərə çatanadək Onları düz yolla apardı.
8 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Rəbbə şükür etsinlər məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə!
9 Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
Çünki O, susuzlara doyunca su verər, Acları bol nemətlərlə bəslər.
10 Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
Bəziləri əsir düşüb zülmətdə yaşayırdı, Zəncirlənib qaranlıqda, əziyyətdə qalırdı.
11 Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
Çünki Allahın sözlərinə qarşı çıxmışdılar, Haqq-Taalanın məsləhətinə xor baxmışdılar.
12 Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
Ona görə ağır işlə onların ürəklərinə əzab verdi, Yıxılanda heç kim onlara kömək etmədi.
13 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Onlar dara düşəndə Rəbbə fəryad etdilər, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
14 Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
Onların buxovlarını qopardı, Zülmətdən, qaranlıqdan çıxardı.
15 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Qoy şükür etsinlər Rəbbə məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə!
16 Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
Çünki O, tunc qapıları qırar, Dəmir cəftələri qoparar.
17 Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
Bəzilərinin ağlı çaşıb üsyankar oldu, Təqsirləri onları zülmə saldı.
18 Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
Hər yeməkdən iyrəndilər, Ölüm qapılarına yaxın gəldilər.
19 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
Dara düşərkən Rəbbə fəryad qopardılar, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
20 Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
Kəlamını göndərib onlara şəfa verdi, Məzara düşməkdən onları xilas etdi.
21 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Rəbbə şükür etsinlər məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə!
22 Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
Qoy şükür qurbanlarını təqdim etsinlər, Əməllərinə mədh oxuyub bəyan etsinlər!
23 Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
Bəziləri gəmilərlə dənizlərdə üzdülər, Dəryalarda böyük işlər gördülər.
24 Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
Orada Rəbbin əməllərinə, Dərin sularda etdiyi xariqələrinə şahid oldular.
25 Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
Çünki Onun əmri ilə qasırğa qopdu, Dənizin dalğaları qalxdı.
26 Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
Gəmiçilər göyə qalxıb dərinə enirdi, Qorxudan canları əldən gedirdi.
27 Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
Onlar sərxoş kimi yırğalanıb-səndələyirdi, Ağıllarına heç bir çarə gəlmirdi.
28 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Onlar dara düşəndə Rəbbə fəryad etdilər, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
29 Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
Qasırğanı yatırdı, sükut gətirdi, Dalğaları sakit etdi.
30 Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
Sakitlik yarananda onlar çox sevindilər, Rəbb də onları istədikləri limana çatdırdı.
31 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Rəbbə məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə şükür etsinlər!
32 Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
Qoy Onu xalqın toplantısında ucaltsınlar, Ona ağsaqqallar məclisində həmd etsinlər!
33 Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
O, çayları qurudub səhra edər, Bulaqlar olan yeri quraq çölə döndərər,
34 Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
Orada yaşayanların pisliyinə görə Münbit torpağı şoranlığa çevirər.
35 Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
Səhranı gölməçəyə döndərər, Quraq torpaqdan bulaqlar çıxardar.
36 Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
Oranı verər ki, aclar məskən salsınlar, Yaşamaq üçün özlərinə şəhər qursunlar,
37 Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
Tarlanı əksinlər, üzümlüklər salsınlar. Bol məhsul götürsünlər.
38 Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
Onun xeyir-duası ilə törəyib artırlar, Heyvanlarının sayı azalmır.
39 En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
Sonra əzabdan, darlıqdan, bəlalardan Onlar azalıb alçaldılan an
40 Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
Rəbb əsilzadələrin üstünə həqarət yağdırar, Onları sonsuz çöldə sərgərdan dolandırar.
41 Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
Amma fəqiri zülm altından qaldırar, Övladlarını sürü kimi çoxaldar.
42 De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
Bunu görən əməlisalehlər şad olar, Fitnə söyləyən ağızlarsa yumular.
43 Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
Kimin ağlı varsa, qoy buna fikir versin, Qoy Rəbbin məhəbbətini dərk etsin!
