Psalmen 106
1 Halleluja! Looft Jahweh, want Hij is goed En zijn genade duurt eeuwig!
Monkamfo Awurade! Monna Awurade ase na oye; na nʼadɔe wɔ hɔ daa.
2 Wie kan Jahweh’s machtige daden vermelden, En heel zijn glorie verkonden?
Hena na obetumi aka nneɛma akɛse a Awurade ayɛ? Anaasɛ obetumi aka ne nkamfo awie?
3 Gelukkig hij, die de wet onderhoudt, En altijd het goede blijft doen!
Nhyira nka wɔn a wɔkɔ so bu atɛntrenee, na daa wɔyɛ nea eye.
4 Wees ons indachtig, o Jahweh, Om uw liefde voor uw volk; Zoek ons op met uw heil,
Awurade, sɛ wuhu wo nkurɔfo mmɔbɔ a kae me, sɛ wugye wɔn nkwa a, boa me,
5 Opdat wij het geluk uwer vrienden aanschouwen, Met uw blijde volk ons verblijden, Met uw erfdeel mogen roemen!
na manya wɔn a wapaw wɔn no yiyedi mu kyɛfa, na manya wo manfo anigye no mu kyɛfa, na me ne wʼagyapade no abɔ mu de nkamfo ama wo.
6 Ach, wij hebben gezondigd met onze vaderen, Wij hebben misdreven en kwaad gedaan!
Yɛayɛ bɔne sɛnea yɛn nenanom yɛe no; yɛayɛ mfomso na yɛadi atirimɔdensɛm.
7 Onze vaderen in Egypte Hebben al niet op uw wonderen gelet; En zonder aan uw talrijke gunsten te denken, Zich bij de Rode Zee tegen den Allerhoogste verzet!
Bere a yɛn nenanom wɔ Misraim no, wɔannwene wo nsɛnkyerɛnne ho; wɔankae wʼadɔe bebrebe no, na wɔtew atua wɔ Po Kɔkɔɔ no ho.
8 Toch redde Hij hen om wille van zijn Naam, En om zijn almacht te tonen:
Nanso ne din nti ogyee wɔn nkwa, sɛnea ɔbɛda ne tumi kɛse no adi.
9 Hij bedreigde de Rode Zee, ze liep droog, Hij leidde hen tussen de golven als door een uitgedroogd land.
Ɔteɛɛ Po Kɔkɔɔ no ma ɛyowee; ɔde wɔn faa bun mu te sɛ sare so.
10 Hij redde hen uit de hand van hun haters, Verloste hen uit de macht van hun vijand;
Ogyee wɔn fii ɔtamfo no nsam; nea ɔtan wɔn no nsam na oyii wɔn fii.
11 De wateren spoelden over hun vijanden heen, En geen bleef er over!
Nsu kataa wɔn atamfo so; na ɔbaako mpo annya nkwa.
12 Toen sloegen ze geloof aan zijn woorden, En zongen zijn lof.
Afei wogyee ne bɔhyɛ no dii na wɔtoo nʼayeyi nnwom.
13 Maar spoedig waren ze weer zijn werken vergeten, En wachtten zijn raadsbesluiten niet af;
Nanso ntɛm so, wɔn werɛ fii nea wayɛ na wɔantwɛn nʼagyinatu.
14 Ze gaven zich in de woestijn aan hun gulzigheid over, En stelden God op de proef in de steppe.
Akɔnnɔ bɛhyɛɛ wɔn mu wɔ sare so hɔ, asase paradada no so na wɔsɔɔ Onyankopɔn hwɛe,
15 Hij schonk hun wat ze Hem vroegen, Maar Hij liet ze er spoedig van walgen.
enti ɔmaa wɔn nea wobisae, nanso ɔde ɔfɔn yare baa wɔn so.
16 Daarna werden ze in hun kamp afgunstig op Moses, En op Aäron, aan Jahweh gewijd.
Na nsraban mu hɔ wɔn ani beree Mose ne Aaron a Awurade atew ne ho no.
17 Maar de aarde spleet open, zwolg Datan in, En bedolf de bent van Abiram;
Asase mu bue ma ɛmenee Datan na esiee Abiram asafo no.
18 Vuur verbrandde hun aanhang, Vlammen verteerden de bozen!
Ogya tɔɔ wɔn akyidifo no mu; ogyatannaa hyew amumɔyɛfo no.
19 Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer;
Wɔyɛɛ nantwi ba wɔ Horeb na wɔkotow ohoni a wɔde fagude ayɛ.
20 Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund.
Wɔsesaa wɔn Anuonyam wɔde nantwinini, a ɔwe sare nsɛsode.
21 Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan,
Wɔn werɛ fii Onyankopɔn a ogyee wɔn nkwa, nea ɔyɛɛ nneɛma akɛse wɔ Misraim no,
22 Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee.
nsɛnkyerɛnne a ɔyɛɛ wɔ Ham asase so ne nneɛma a ɛyɛ hu wɔ Po Kɔkɔɔ ho no.
23 En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen.
Enti ɔkae se ɔbɛsɛe wɔn, nanso Mose a ɔyɛ nea wapaw no no, sɔre gyinaa Onyankopɔn ne nnipa no ntam; ɔsrɛ de dwudwoo nʼabufuwhyew no ano sɛnea ɔrensɛe wɔn.
24 Later versmaadden ze het heerlijke land, En sloegen geen geloof aan zijn woord;
Afei wɔn ani ansɔ asase fɛfɛ no; na wɔannye ne bɔhyɛ no anni.
25 Ze begonnen in hun tenten te morren, En luisterden niet naar Jahweh’s stem.
Wonwiinwii wɔ wɔn ntamadan mu na wɔanyɛ osetie amma Awurade.
26 Toen stak Hij zijn hand tegen hen op: Hij zou ze neerslaan in de woestijn,
Enti ɔmaa ne nsa so kaa ntam kyerɛɛ wɔn se ɔbɛma wɔatotɔ wɔ sare no so,
27 Hun zaad verstrooien onder de volken, Ze over vreemde landen verspreiden!
ɔbɛma wɔn asefo atotɔ wɔ amanaman mu na wabɔ wɔn ahwete nsase nyinaa so.
28 Dan weer koppelden ze zich aan Báal-Peor, En aten de offers van levenloze wezens;
Wɔde wɔn ho bɔɔ Baal-Peor ho na wodii afɔrebɔde a wɔde ama anyame a wonni nkwa;
29 Ze tergden Hem door hun gedrag, Zodat er een slachting onder hen woedde.
wɔde wɔn atirimɔdensɛm hyɛɛ Awurade abufuw na ɔyaredɔm sii wɔn mu.
30 Toen trad Pinechas op, om de misdaad te wreken, En de slachting hield op;
Na Pinehas sɔre dii akagyinamu, na wosiw ɔyaredɔm no ano.
31 Het werd hem tot verdienste gerekend, Van geslacht tot geslacht voor altijd.
Wɔde eyi yɛɛ trenee maa no wɔ awo ntoatoaso a enni awiei a ɛbɛba no mu.
32 Ook bij de wateren van Meriba hebben ze Hem getergd, En ging het Moses om hunnentwil slecht:
Meriba nsu ho nso, wɔhyɛɛ Awurade abufuw, na wɔn nti, ɔhaw baa Mose so,
33 Want ze hadden zijn stemming verbitterd, Zodat hem onbezonnen woorden ontsnapten.
efisɛ wɔtew Onyankopɔn Honhom anim atua, na asɛm a wannwene ho fii Mose anom.
34 Ook verdelgden ze de volkeren niet, Zoals Jahweh het hun had bevolen;
Wɔansɛe nnipa no sɛnea Awurade hyɛɛ wɔn no,
35 Maar ze vermengden zich met de heidenen, En leerden hun gewoonten aan:
nanso wɔde wɔn ho frafraa amanaman no yɛɛ nneɛma a wɔyɛ no bi.
36 Ze vereerden hun beelden, en die werden hun strik;
Wɔsom wɔn ahoni, na ɛbɛyɛɛ afide maa wɔn.
37 Ze brachten hun zonen en dochters aan de goden ten offer;
Wɔde wɔn mmabarima ne wɔn mmabea bɔɔ afɔre maa abosom.
38 Ze gingen onschuldig bloed vergieten, Het bloed van hun zonen en dochters; Ze offerden het aan de beelden van Kanaän, En het land werd door hun bloedschuld ontwijd.
Wɔkaa mogya a edi bem gui, wɔn mmabarima ne wɔn mmabea mogya a wɔde bɔɔ afɔre maa Kanaan ahoni no maa asase no ho guu fi.
39 Zo bezoedelden ze zich door eigen maaksels, En dreven overspel met het werk hunner handen!
Wɔde nea wɔyɛɛ no guu wɔn ankasa ho fi; wɔnam nea wɔyɛɛ no so bɔɔ aguaman.
40 Toen werd Jahweh vergramd op zijn volk, En zijn erfdeel begon Hem te walgen:
Enti Awurade bo fuw ne nkurɔfo; na okyii nʼagyapade.
41 Hij leverde ze aan de heidenen uit, En hun haters werden hun meesters;
Ɔdan wɔn maa amanaman no, na wɔn atamfo dii wɔn so.
42 Ze werden verdrukt door hun vijand, Moesten bukken onder hun macht.
Wɔn atamfo hyɛɛ wɔn so na wɔkaa wɔn hyɛɛ wɔn tumi ase.
43 En al bracht Hij hun telkens verlossing, Ze bleven in hun opstand volharden! Maar werden ze door hun misdaad vermorzeld,
Mpɛn bebree, Awurade gyee wɔn, nanso wɔkɔɔ so tew atua na wɔsɛe wɔ wɔn bɔne mu.
44 Dan zag Hij neer op hun nood, zodra Hij hun smeken vernam;
Nanso ohuu wɔn ahohiahia bere a wosu frɛɛ no no.
45 Dan was Hij voor hen zijn verbond weer indachtig, Had deernis met hen naar zijn grote ontferming;
Wɔn nti ɔkaee nʼapam no, na ofii nʼadɔe kɛse no mu huu wɔn mmɔbɔ.
46 Dan liet Hij hen genade vinden, Bij die hen hadden weggevoerd.
Ɔmaa asodifo a wɔafa wɔn nnommum no nyaa ahummɔbɔ maa wɔn.
47 Ach, red ons Jahweh, onze God, En breng ons uit het land der heidenen samen: Opdat wij uw heilige Naam mogen danken, En uw heerlijkheid prijzen!
Gye yɛn, Awurade yɛn nkwagye Nyankopɔn, na boaboa yɛn ano fi amanaman so, na yɛada wo din kronkron no ase, na yɛde nkamfo ahyɛ wo anuonyam.
48 Gezegend zij Jahweh, Israëls God, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Laat heel het volk het herhalen: Amen! Halleluja!
Ayeyi nka Awurade, Israel Nyankopɔn, emfi mmeresanten nkosi nnasanten. Momma nnipa no nyinaa nka se, “Amen!” Monkamfo Awurade.
