Psalmen 106
1 Halleluja! Looft Jahweh, want Hij is goed En zijn genade duurt eeuwig!
Хвалите Господа, јер је добар, јер је довека милост Његова.
2 Wie kan Jahweh’s machtige daden vermelden, En heel zijn glorie verkonden?
Ко ће исказати силу Господњу? Испричати сву славу Његову?
3 Gelukkig hij, die de wet onderhoudt, En altijd het goede blijft doen!
Благо онима који држе истину и творе право свагда!
4 Wees ons indachtig, o Jahweh, Om uw liefde voor uw volk; Zoek ons op met uw heil,
Опомени ме се, Господе, по својој милости к народу свом; походи ме помоћу својом,
5 Opdat wij het geluk uwer vrienden aanschouwen, Met uw blijde volk ons verblijden, Met uw erfdeel mogen roemen!
Да бих видео у добру изабране Твоје, веселио се у весељу народа Твог, хвалио се заједно с наследством Твојим.
6 Ach, wij hebben gezondigd met onze vaderen, Wij hebben misdreven en kwaad gedaan!
Згрешисмо с оцима својим, постасмо кривци, безаконици.
7 Onze vaderen in Egypte Hebben al niet op uw wonderen gelet; En zonder aan uw talrijke gunsten te denken, Zich bij de Rode Zee tegen den Allerhoogste verzet!
Оци наши у Мисиру не разумеше чудеса Твојих, не опомињаше се великих милости Твојих, и викаше крај мора, крај Црвеног Мора.
8 Toch redde Hij hen om wille van zijn Naam, En om zijn almacht te tonen:
Али им Он поможе имена свог ради, да би показао силу своју.
9 Hij bedreigde de Rode Zee, ze liep droog, Hij leidde hen tussen de golven als door een uitgedroogd land.
Запрети Црвеном Мору, и пресахну; и преведе их преко бездане као преко пустиње;
10 Hij redde hen uit de hand van hun haters, Verloste hen uit de macht van hun vijand;
И сачува их од руке ненавидникове, и избави их из руке непријатељеве.
11 De wateren spoelden over hun vijanden heen, En geen bleef er over!
Покри вода непријатеље њихове, ниједан од њих не оста.
12 Toen sloegen ze geloof aan zijn woorden, En zongen zijn lof.
Тада вероваше речима Његовим, и певаше Му хвалу.
13 Maar spoedig waren ze weer zijn werken vergeten, En wachtten zijn raadsbesluiten niet af;
Али брзо заборавише дела Његова, и не почекаше воље Његове.
14 Ze gaven zich in de woestijn aan hun gulzigheid over, En stelden God op de proef in de steppe.
Полакомише се у пустињи, и стадоше кушати Бога у земљи где се не живи.
15 Hij schonk hun wat ze Hem vroegen, Maar Hij liet ze er spoedig van walgen.
Он испуни молбу њихову, али посла погибао на душу њихову.
16 Daarna werden ze in hun kamp afgunstig op Moses, En op Aäron, aan Jahweh gewijd.
Позавидеше Мојсију и Арону, ког беше Господ осветио.
17 Maar de aarde spleet open, zwolg Datan in, En bedolf de bent van Abiram;
Раседе се земља, и прождре Датана и затрпа чету Авиронову.
18 Vuur verbrandde hun aanhang, Vlammen verteerden de bozen!
И спали огањ чету њихову, и пламен сажеже безбожнике.
19 Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer;
Начинише теле код Хорива, и клањаху се кипу.
20 Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund.
Мењаху славу своју на прилику вола, који једе траву.
21 Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan,
Заборавише Бога, Спаситеља свог, који је учинио велика дела у Мисиру,
22 Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee.
Дивна у земљи Хамовој, страшна на Црвеном Мору.
23 En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen.
И хтеде их истребити, да Мојсије изабраник Његов не стаде као у раселини пред Њим, и не одврати јарост Његову да их не истреби.
24 Later versmaadden ze het heerlijke land, En sloegen geen geloof aan zijn woord;
После не марише за земљу жељену, не вероваше речи Његовој.
25 Ze begonnen in hun tenten te morren, En luisterden niet naar Jahweh’s stem.
Побунише се у шаторима својим, не слушаше глас Господњи.
26 Toen stak Hij zijn hand tegen hen op: Hij zou ze neerslaan in de woestijn,
И Он подиже руку своју на њих, да их побије у пустињи,
27 Hun zaad verstrooien onder de volken, Ze over vreemde landen verspreiden!
Да побије племе њихово међу народима, и расеје их по земљама.
28 Dan weer koppelden ze zich aan Báal-Peor, En aten de offers van levenloze wezens;
И присташе за Велфегором, и једоше принесено на жртву мртвима.
29 Ze tergden Hem door hun gedrag, Zodat er een slachting onder hen woedde.
И расрдише Бога делима својим, и удари у њих погибао.
30 Toen trad Pinechas op, om de misdaad te wreken, En de slachting hield op;
И устаде Финес, и умилостиви, и престаде погибао.
31 Het werd hem tot verdienste gerekend, Van geslacht tot geslacht voor altijd.
И то му се прими у правду, од колена до колена довека.
32 Ook bij de wateren van Meriba hebben ze Hem getergd, En ging het Moses om hunnentwil slecht:
И разгневише Бога на води Мериви, и Мојсије пострада њих ради;
33 Want ze hadden zijn stemming verbitterd, Zodat hem onbezonnen woorden ontsnapten.
Јер дотужише духу његовом, и погреши устима својим.
34 Ook verdelgden ze de volkeren niet, Zoals Jahweh het hun had bevolen;
Не истребише народе, за које им је Господ рекао;
35 Maar ze vermengden zich met de heidenen, En leerden hun gewoonten aan:
Него се помешаше с незнабошцима, и научише дела њихова.
36 Ze vereerden hun beelden, en die werden hun strik;
Стадоше служити идолима њиховим, и они им бише замка.
37 Ze brachten hun zonen en dochters aan de goden ten offer;
Синове своје и кћери своје приносише на жртву ђаволима.
38 Ze gingen onschuldig bloed vergieten, Het bloed van hun zonen en dochters; Ze offerden het aan de beelden van Kanaän, En het land werd door hun bloedschuld ontwijd.
Проливаше крв праву; крв синова својих и кћери својих, које приношаху на жртву идолима хананским, и оскврни се земља крвним делима.
39 Zo bezoedelden ze zich door eigen maaksels, En dreven overspel met het werk hunner handen!
Оскврнише себе делима својим, и чинише прељубу поступањем својим.
40 Toen werd Jahweh vergramd op zijn volk, En zijn erfdeel begon Hem te walgen:
И плану гнев Господњи на народ Његов, и омрзну Му део Његов.
41 Hij leverde ze aan de heidenen uit, En hun haters werden hun meesters;
И предаде их у руке незнабожачке, и ненавидници њихови стадоше господарити над њима.
42 Ze werden verdrukt door hun vijand, Moesten bukken onder hun macht.
Досађиваше им непријатељи њихови, и они бише покорени под власт њихову.
43 En al bracht Hij hun telkens verlossing, Ze bleven in hun opstand volharden! Maar werden ze door hun misdaad vermorzeld,
Много их је пута избављао, али Га они срдише намерама својим, и бише поништени за безакоње своје.
44 Dan zag Hij neer op hun nood, zodra Hij hun smeken vernam;
Али Он погледа на невољу њихову, чувши тужњаву њихову,
45 Dan was Hij voor hen zijn verbond weer indachtig, Had deernis met hen naar zijn grote ontferming;
И опомену се завета свог с њима, и покаја се по великој милости својој;
46 Dan liet Hij hen genade vinden, Bij die hen hadden weggevoerd.
И учини, те их стадоше жалити сви који их беху заробили.
47 Ach, red ons Jahweh, onze God, En breng ons uit het land der heidenen samen: Opdat wij uw heilige Naam mogen danken, En uw heerlijkheid prijzen!
Спаси нас, Господе Боже наш, и покупи нас из незнабожаца, да славимо свето име Твоје, да се хвалимо Твојом славом!
48 Gezegend zij Jahweh, Israëls God, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Laat heel het volk het herhalen: Amen! Halleluja!
Благословен Господ Бог Израиљев од века и довека! И сав народ нека каже: Амин! Алилуја!
