Psalmen 106

1 Halleluja! Looft Jahweh, want Hij is goed En zijn genade duurt eeuwig!

Alleluja. Wysławiajcie PANA, bo [jest] dobry, bo jego miłosierdzie [trwa] na wieki.

2 Wie kan Jahweh’s machtige daden vermelden, En heel zijn glorie verkonden?

Któż wypowie wielkie dzieła PANA i ogłosi całą jego chwałę?

3 Gelukkig hij, die de wet onderhoudt, En altijd het goede blijft doen!

Błogosławieni, którzy strzegą sądu i czynią sprawiedliwość w każdym czasie.

4 Wees ons indachtig, o Jahweh, Om uw liefde voor uw volk; Zoek ons op met uw heil,

Pamiętaj o mnie, PANIE, przez miłość do swego ludu; nawiedź mnie swoim zbawieniem;

5 Opdat wij het geluk uwer vrienden aanschouwen, Met uw blijde volk ons verblijden, Met uw erfdeel mogen roemen!

Abym widział szczęście twoich wybranych, cieszył się radością twego narodu i chlubił się razem z twoim dziedzictwem.

6 Ach, wij hebben gezondigd met onze vaderen, Wij hebben misdreven en kwaad gedaan!

Zgrzeszyliśmy wraz z naszymi ojcami, popełniliśmy nieprawość i postąpiliśmy niegodziwie.

7 Onze vaderen in Egypte Hebben al niet op uw wonderen gelet; En zonder aan uw talrijke gunsten te denken, Zich bij de Rode Zee tegen den Allerhoogste verzet!

Nasi ojcowie w Egipcie nie zrozumieli twoich cudów, nie pamiętali wielkości twego miłosierdzia, lecz buntowali się nad Morzem Czerwonym.

8 Toch redde Hij hen om wille van zijn Naam, En om zijn almacht te tonen:

A jednak ich wybawił przez wzgląd na swoje imię, aby okazać swą moc.

9 Hij bedreigde de Rode Zee, ze liep droog, Hij leidde hen tussen de golven als door een uitgedroogd land.

Zgromił Morze Czerwone i wyschło; i przeprowadził ich przez głębiny [jak] przez pustynię.

10 Hij redde hen uit de hand van hun haters, Verloste hen uit de macht van hun vijand;

Tak wybawił ich z ręki tego, który ich nienawidził, i odkupił ich z ręki wroga.

11 De wateren spoelden over hun vijanden heen, En geen bleef er over!

Wody okryły ich ciemięzców, nie został ani jeden z nich.

12 Toen sloegen ze geloof aan zijn woorden, En zongen zijn lof.

Wtedy uwierzyli jego słowom i śpiewali na jego chwałę.

13 Maar spoedig waren ze weer zijn werken vergeten, En wachtten zijn raadsbesluiten niet af;

Szybko [jednak] zapomnieli o jego dziełach, nie czekali na jego rady.

14 Ze gaven zich in de woestijn aan hun gulzigheid over, En stelden God op de proef in de steppe.

Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na pustkowiu.

15 Hij schonk hun wat ze Hem vroegen, Maar Hij liet ze er spoedig van walgen.

I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie.

16 Daarna werden ze in hun kamp afgunstig op Moses, En op Aäron, aan Jahweh gewijd.

Gdy w obozie zazdrościli Mojżeszowi i Aaronowi, świętemu PANA;

17 Maar de aarde spleet open, zwolg Datan in, En bedolf de bent van Abiram;

Otworzyła się ziemia i pochłonęła Datana, i zakryła zgromadzenie Abirama;

18 Vuur verbrandde hun aanhang, Vlammen verteerden de bozen!

I zapłonął ogień w tym zgromadzeniu, płomień spalił niegodziwych.

19 Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer;

Zrobili cielca na Horebie i odlanemu posągowi oddali pokłon;

20 Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund.

I zamienili swą chwałę na podobieństwo wołu jedzącego trawę.

21 Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan,

Zapomnieli o Bogu, swoim wybawcy, który dokonywał wielkich czynów w Egipcie;

22 Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee.

Cudownych dzieł w ziemi Chama, rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.

23 En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen.

Dlatego powiedział, że wytraciłby ich, gdyby Mojżesz, jego wybrany, nie stanął w wyłomie przed nim, aby odwrócić jego gniew, by [ich] nie wytracił.

24 Later versmaadden ze het heerlijke land, En sloegen geen geloof aan zijn woord;

Wzgardzili też wspaniałą ziemią, nie wierząc jego słowu.

25 Ze begonnen in hun tenten te morren, En luisterden niet naar Jahweh’s stem.

I szemrząc w swoich namiotach, nie byli posłuszni głosowi PANA.

26 Toen stak Hij zijn hand tegen hen op: Hij zou ze neerslaan in de woestijn,

Dlatego podniósł na nich swoją rękę, aby ich wytracić na pustyni;

27 Hun zaad verstrooien onder de volken, Ze over vreemde landen verspreiden!

Aby ich potomstwo rozrzucić wśród pogan i rozproszyć ich po ziemiach.

28 Dan weer koppelden ze zich aan Báal-Peor, En aten de offers van levenloze wezens;

Przyłączyli się też do Baal-Peor i jedli ofiary [składane] umarłym.

29 Ze tergden Hem door hun gedrag, Zodat er een slachting onder hen woedde.

Tak pobudzili [Boga] do gniewu swymi postępkami, że spadła na nich plaga;

30 Toen trad Pinechas op, om de misdaad te wreken, En de slachting hield op;

Wtedy powstał Pinchas, dokonał sądu i plaga ustała.

31 Het werd hem tot verdienste gerekend, Van geslacht tot geslacht voor altijd.

Poczytano mu to za sprawiedliwość po wszystkie pokolenia, na wieki.

32 Ook bij de wateren van Meriba hebben ze Hem getergd, En ging het Moses om hunnentwil slecht:

Rozgniewali go znowu u wód Meriba, [tak że] Mojżesz wiele ucierpiał z ich powodu;

33 Want ze hadden zijn stemming verbitterd, Zodat hem onbezonnen woorden ontsnapten.

Rozdrażnili bowiem jego ducha i mówił [nierozważnie] swymi ustami.

34 Ook verdelgden ze de volkeren niet, Zoals Jahweh het hun had bevolen;

Nie wytępili narodów, jak im to PAN nakazał.

35 Maar ze vermengden zich met de heidenen, En leerden hun gewoonten aan:

Lecz zmieszali się z tymi narodami i nauczyli się ich czynów;

36 Ze vereerden hun beelden, en die werden hun strik;

I służyli ich bożkom, które stały się dla nich pułapką.

37 Ze brachten hun zonen en dochters aan de goden ten offer;

Ofiarowali bowiem demonom swoich synów i swoje córki;

38 Ze gingen onschuldig bloed vergieten, Het bloed van hun zonen en dochters; Ze offerden het aan de beelden van Kanaän, En het land werd door hun bloedschuld ontwijd.

I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i córek, których ofiarowali bożkom Kanaanu, i ziemia została skalana rozlewem krwi.

39 Zo bezoedelden ze zich door eigen maaksels, En dreven overspel met het werk hunner handen!

Splamili się swymi czynami i cudzołożyli swymi postępkami.

40 Toen werd Jahweh vergramd op zijn volk, En zijn erfdeel begon Hem te walgen:

Dlatego PAN zapłonął gniewem przeciw swemu ludowi, tak że obrzydził sobie swoje dziedzictwo.

41 Hij leverde ze aan de heidenen uit, En hun haters werden hun meesters;

I wydał ich w ręce pogan, i panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.

42 Ze werden verdrukt door hun vijand, Moesten bukken onder hun macht.

I uciskali ich wrogowie, ujarzmili ich swoją ręką.

43 En al bracht Hij hun telkens verlossing, Ze bleven in hun opstand volharden! Maar werden ze door hun misdaad vermorzeld,

Wielokrotnie ich ocalał, lecz oni rozgniewali go swymi zamysłami i zostali upokorzeni przez swoje nieprawości.

44 Dan zag Hij neer op hun nood, zodra Hij hun smeken vernam;

A jednak wejrzał na ich ucisk i usłyszał ich wołanie.

45 Dan was Hij voor hen zijn verbond weer indachtig, Had deernis met hen naar zijn grote ontferming;

Przypomniał sobie bowiem o swoim przymierzu z nimi i pożałował według swej wielkiej litości.

46 Dan liet Hij hen genade vinden, Bij die hen hadden weggevoerd.

Wzbudził też litość dla nich u wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.

47 Ach, red ons Jahweh, onze God, En breng ons uit het land der heidenen samen: Opdat wij uw heilige Naam mogen danken, En uw heerlijkheid prijzen!

Wybaw nas, PANIE, nasz Boże, i zgromadź nas spośród pogan, abyśmy wysławiali twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą.

48 Gezegend zij Jahweh, Israëls God, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Laat heel het volk het herhalen: Amen! Halleluja!

Błogosławiony PAN, Bóg Izraela, od wieków na wieki; niech cały lud powie: Amen. Alleluja.