Psalmen 106
1 Halleluja! Looft Jahweh, want Hij is goed En zijn genade duurt eeuwig!
Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego.
2 Wie kan Jahweh’s machtige daden vermelden, En heel zijn glorie verkonden?
Któż wysłowi niezmierną moc Pańską, a wypowie wszystkę chwałę jego?
3 Gelukkig hij, die de wet onderhoudt, En altijd het goede blijft doen!
Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
4 Wees ons indachtig, o Jahweh, Om uw liefde voor uw volk; Zoek ons op met uw heil,
Pamiętaj na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu; nawiedźże mię zbawieniem swojem,
5 Opdat wij het geluk uwer vrienden aanschouwen, Met uw blijde volk ons verblijden, Met uw erfdeel mogen roemen!
Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i chlubił się wespół z dziedzictwem twojem.
6 Ach, wij hebben gezondigd met onze vaderen, Wij hebben misdreven en kwaad gedaan!
Zgrzeszyliśmy z ojcami swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i nieprawość popełniali.
7 Onze vaderen in Egypte Hebben al niet op uw wonderen gelet; En zonder aan uw talrijke gunsten te denken, Zich bij de Rode Zee tegen den Allerhoogste verzet!
Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem.
8 Toch redde Hij hen om wille van zijn Naam, En om zijn almacht te tonen:
A wszakże ich wyswobodził dla imienia swego, aby oznajmił moc swoję.
9 Hij bedreigde de Rode Zee, ze liep droog, Hij leidde hen tussen de golven als door een uitgedroogd land.
Bo zgromił morze Czerwone, i wyschło, a przewiódł ich przez przepaści, jako przez puszczę.
10 Hij redde hen uit de hand van hun haters, Verloste hen uit de macht van hun vijand;
A tak zachował ich od ręki tego, który ich miał w nienawiści, a wykupił ich z ręki nieprzyjacielskiej.
11 De wateren spoelden over hun vijanden heen, En geen bleef er over!
W tem okryły wody tych, którzy ich ciążyli; nie został ani jeden z nich.
12 Toen sloegen ze geloof aan zijn woorden, En zongen zijn lof.
A choć uwierzyli słowom jego, i wysławiali chwałę jego:
13 Maar spoedig waren ze weer zijn werken vergeten, En wachtten zijn raadsbesluiten niet af;
Przecież prędko zapomnieli na sprawy jego, i nie czekali na rady jego.
14 Ze gaven zich in de woestijn aan hun gulzigheid over, En stelden God op de proef in de steppe.
Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.
15 Hij schonk hun wat ze Hem vroegen, Maar Hij liet ze er spoedig van walgen.
I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich.
16 Daarna werden ze in hun kamp afgunstig op Moses, En op Aäron, aan Jahweh gewijd.
Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu:
17 Maar de aarde spleet open, zwolg Datan in, En bedolf de bent van Abiram;
Otworzyła się ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironową,
18 Vuur verbrandde hun aanhang, Vlammen verteerden de bozen!
I zapalił się ogień na zebranie ich; płomień spalił niepobożnych.
19 Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer;
Sprawili i cielca na Horebie, i kłaniali się bałwanowi litemu,
20 Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund.
I odmienili chwałę swą w podobieństwo wołu, jedzącego trawę.
21 Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan,
Zapomnieli na Boga, wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie;
22 Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee.
Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy straszne przy morzu Czerwonem.
23 En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen.
Przetoż rzekł, że ich chciał wytracić, gdyby się był Mojżesz, wybrany jego, nie stawił w onem rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości jego, aby ich nie tracił.
24 Later versmaadden ze het heerlijke land, En sloegen geen geloof aan zijn woord;
Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego.
25 Ze begonnen in hun tenten te morren, En luisterden niet naar Jahweh’s stem.
I szemrząc w namiotach swoich, nie byli posłuszni głosowi Pańskiemu.
26 Toen stak Hij zijn hand tegen hen op: Hij zou ze neerslaan in de woestijn,
Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy;
27 Hun zaad verstrooien onder de volken, Ze over vreemde landen verspreiden!
A żeby rozrzucił nasienie ich między pogan, i rozproszył ich po ziemiach.
28 Dan weer koppelden ze zich aan Báal-Peor, En aten de offers van levenloze wezens;
Sprzęgli się też byli z bałwanem Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych.
29 Ze tergden Hem door hun gedrag, Zodat er een slachting onder hen woedde.
A tak draźnili Boga sprawami swemi, że się na nich oborzyła plaga;
30 Toen trad Pinechas op, om de misdaad te wreken, En de slachting hield op;
Aż się zastawił Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana jest ona plaga;
31 Het werd hem tot verdienste gerekend, Van geslacht tot geslacht voor altijd.
Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.
32 Ook bij de wateren van Meriba hebben ze Hem getergd, En ging het Moses om hunnentwil slecht:
Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak, iż się źle działo i z Mojżeszem dla nich.
33 Want ze hadden zijn stemming verbitterd, Zodat hem onbezonnen woorden ontsnapten.
Albowiem rozdraźnili ducha jego, że wyrzekł co niesłuszne usty swemi.
34 Ook verdelgden ze de volkeren niet, Zoals Jahweh het hun had bevolen;
Nadto nie wytracili onych narodów, o których im był Pan powiedział.
35 Maar ze vermengden zich met de heidenen, En leerden hun gewoonten aan:
Ale pomięszawszy się z onemi narodami, nauczyli się spraw ich:
36 Ze vereerden hun beelden, en die werden hun strik;
I służyli bałwanom ich, które im były sidłem.
37 Ze brachten hun zonen en dochters aan de goden ten offer;
Albowiem dyjabłom ofiarowali synów swoich, i córki swoje,
38 Ze gingen onschuldig bloed vergieten, Het bloed van hun zonen en dochters; Ze offerden het aan de beelden van Kanaän, En het land werd door hun bloedschuld ontwijd.
I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, których ofiarowali bałwanom rytym Chananejskim, tak, że splugawiona była ziemia onem krwi rozlaniem.
39 Zo bezoedelden ze zich door eigen maaksels, En dreven overspel met het werk hunner handen!
I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swemi.
40 Toen werd Jahweh vergramd op zijn volk, En zijn erfdeel begon Hem te walgen:
Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoje,
41 Hij leverde ze aan de heidenen uit, En hun haters werden hun meesters;
I podał ich w ręce poganom; a panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści;
42 Ze werden verdrukt door hun vijand, Moesten bukken onder hun macht.
I uciskali ich nieprzyjaciele ich, tak, że poniżeni byli pod ręką ich.
43 En al bracht Hij hun telkens verlossing, Ze bleven in hun opstand volharden! Maar werden ze door hun misdaad vermorzeld,
Częstokroć ich wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczem poniżeni byli dla nieprawości swoich.
44 Dan zag Hij neer op hun nood, zodra Hij hun smeken vernam;
A wszakże wejrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich.
45 Dan was Hij voor hen zijn verbond weer indachtig, Had deernis met hen naar zijn grote ontferming;
Bo sobie wspomniał na przymierze swoje z nimi, a żałował tego według wielkiej litości swojej.
46 Dan liet Hij hen genade vinden, Bij die hen hadden weggevoerd.
Tak, że im zjednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ich byli pojmali.
47 Ach, red ons Jahweh, onze God, En breng ons uit het land der heidenen samen: Opdat wij uw heilige Naam mogen danken, En uw heerlijkheid prijzen!
Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas z tych pogan, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twojej, a chlubili się w chwale twojej.
48 Gezegend zij Jahweh, Israëls God, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Laat heel het volk het herhalen: Amen! Halleluja!
Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluja.
