Psalmen 105
1 Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
Perwerdigargha teshekkür éytinglar, Uning namini chaqirip iltija qilinglar, Uning qilghanlirini xelqler arisida ayan qilinglar!
2 Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Uninggha naxshilar éytip, Uni küylenglar; Uning pütkül karamet möjiziliri üstide séghinip oylininglar.
3 Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
Muqeddes namidin pexirlinip danglanglar, Perwerdigarni izdigüchilerning köngli shadlansun!
4 Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
Perwerdigarni hemde Uning küchini izdenglar, Didar-huzurini toxtimay izdenglar.
5 Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
Uning yaratqan möjizilirini, Karamet-alametlirini hem aghzidin chiqqan hökümlirini este tutunglar,
6 Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
I Uning quli Ibrahim nesli, Özi tallighanliri, Yaqupning oghulliri!
7 Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
U, Perwerdigar — Xudayimiz, Uning hökümliri pütkül yer yüzididur.
8 Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
Özi tüzgen ehdisini ebediy yadida tutidu — — Bu Uning ming ewladqiche wedishleshken sözidur, —
9 Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
Yeni Ibrahim bilen tüzgen ehdisi, Ishaqqa ichken qesimidur.
10 En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
U buni Yaqupqimu nizam dep jezmleshtürdi, Israilgha ebediy ehde qilip bérip: —
11 Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
«Sanga Qanaan zéminini bérimen, Uni mirasing bolghan nésiweng qilimen», — dédi,
12 Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
— Gerche shu chaghda ularning sani az, Étiwargha élinmighan, shu yerdiki musapirlar bolsimu.
13 En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
Ular u yurttin bu yurtqa, Bu eldin u qebilige kézip yürdi;
14 Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
U héchkimning ularni ézishige yol qoymidi, Ularni dep padishahlarghimu tenbih bérip: —
15 "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
Men mesih qilghanlirimgha tegme, Peyghemberlirimge yaman ish qilma! — dédi.
16 En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
U ashu yurtqa acharchiliqni buyrudi, Tirek bolghan ash-nanni qurutuwetti.
17 Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
U ulardin burun bir ademni ewetkenidi, Yüsüp qul qilip sétilghanidi.
18 Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
Uning putliri zenjirde aghridi, Uning jéni tömürge kirip qisildi;
19 Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
Shundaqla ta özige éytilghan wehiy emelge ashurulghuche, Perwerdigarning söz-kalami uni sinap tawlidi;
20 Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
Pirewn ademlirini ewetip uni boshatquzdi, Qowmlarning hökümdari uni hörlükke chiqardi.
21 Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
Uni öz ordisigha ghojidar qilip qoydi, Pütün mal-mülkige bashliq qilip teyinlep,
22 En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
Öz wezirlirini uning ixtiyarida bolup terbiyilinishke, Aqsaqallirigha danaliq ögitishke tapshurdi.
23 Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
Shuning bilen Israil Misirgha keldi, Yaquplar Hamning zéminida musapir bolup yashidi.
24 Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
[Perwerdigar] Öz xelqini köp nesillik qilip, Ezgüchiliridin küchlük qildi.
25 Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
U [Misirliqlarning] qelbide Öz xelqige nepret hasil qildi, Ularni Öz qullirigha hiyle-mikirlik bolushqa mayil qildi.
26 Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
U Öz quli bolghan Musani, Özining tallighini Harunni yollidi.
27 En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
Ular [Misirda] ilahiy alametlerni ayan qilip, Ham zéminida uning möjizilirini ornatti.
28 Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
Perwerdigar qarangghuluqni ewetip, [Zéminni] zulmetke qaplitiwetti; [Misirliqlar] Uning emrige qarshi turghan emesmu?
29 Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
U ularning sulirini qan’gha aylandurdi, Béliqlirini qurutiwetti.
30 Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
Ularning yerlirini mizh-mizh paqilar basti, Shah-emirlirining hujrilirighimu ular tolup ketti.
31 Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
U bir söz bilenla, ghuzh-ghuzh chiwinlar bésip keldi; Hemme bulung-puchqaqlarda ghing-ghing uchar chümüliler.
32 Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
U yamghurning ornigha möldür yaghdurup, Bu zémin’gha yalqunluq ot chüshürdi.
33 Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
U üzüm tallirini, enjur derexlirini urdi, Zémindiki derexlerni sunduruwetti.
34 Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
U bir söz qilishi bilenla, chéketkiler keldi, Sansiz yutqur hasharetler mizhildap,
35 Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
Zéminida bar bolghan giyahlarni yutuwetti, Étizlarning barliq hosullirini yep tügetti.
36 Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
[Axirda] zéminidiki barliq tunji tughulghanlarni, Ularning ghururi bolghan birinchi oghul balilirini qiriwetti.
37 Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
Öz xelqini bolsa, altun-kümüshlerni kötürgüzüp chiqardi, Qebililiride birsimu yiqilip chüshüp qalghini yoq.
38 Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
Ularning chiqqinigha Misir xushal boldi, Chünki ularning wehimisi [Misirliqlargha] chüshti.
39 En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
U ulargha bulutni sayiwen bolushqa, Otni tünde nur bolushqa berdi.
40 Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
Ular soridi, U bödinilerni chiqardi, Ularni samawiy nan bilen qandurdi.
41 Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
U tashni yardi, sular bulduqlap chiqti; Qaqasliqta deryadek aqti.
42 Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
Chünki U bergen muqeddes sözini, Öz quli Ibrahimni este tutti.
43 Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
U xelqini shad-xuramliq bilen, Öz tallighinini shadiyane tenteniler bilen [azadliqqa] chiqardi.
44 Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
U ulargha ellerning zéminlirini bérip, Ularni xelqlerning ejir-méhnetlirige muyesser qildi,
45 Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
Bu, ularning Uning belgilimilirini tutup, Qanunlirigha itaet qilishi üchün idi! Hemdusana!
