Psalmen 105
1 Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
2 Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
3 Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
4 Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
5 Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
6 Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
7 Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
8 Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
9 Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
10 En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
11 Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
«Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
12 Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
— Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
13 En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
14 Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
15 "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
16 En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
17 Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
18 Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
19 Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
20 Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
21 Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
22 En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
23 Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
24 Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
[Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
25 Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
26 Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
27 En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
28 Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
29 Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
30 Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
31 Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
32 Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
33 Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
34 Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
35 Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
36 Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
[Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
37 Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
38 Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
39 En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
40 Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
41 Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
42 Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
43 Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
44 Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
45 Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
