Psalmen 105
1 Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
Da Awurade ase na da ne kɛseyɛ adi. Ma wiase nyinaa nhu nea wayɛ.
2 Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Monto dwom mma no, monto ayeyi dwom mma no; monka nʼanwonwade no nyinaa.
3 Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
Monhoahoa mo ho wɔ ne din kronkron mu; momma wɔn a wɔhwehwɛ Awurade no nnya koma mu anigye.
4 Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
Momma mo ani nna Awurade ne nʼahoɔden no so; na monhwehwɛ nʼanim bere biara.
5 Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
Monkae anwonwade a wayɛ ne nsɛnkyerɛnne, ne atɛn a obui,
6 Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
Abraham mma, Onyankopɔn asomfo, Yakob mma a wapaw wɔn.
7 Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
Ɔyɛ Awurade, yɛn Nyankopɔn. Nʼahenni da adi wɔ asase so nyinaa.
8 Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
Ɔkae nʼapam daa nyinaa, asɛm a ɔhyɛ maa awo ntoantoaso apem no,
9 Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
apam a ɔne Abraham yɛe no, ntam a ɔka kyerɛɛ Isak no.
10 En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
Ɔhyɛɛ mu den maa Yakob sɛ mmara, de maa Israel sɛ apam a ɛbɛtena hɔ afebɔɔ.
11 Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
Ɔkae se, “Mede Kanaan asase no bɛma wo sɛ kyɛfa a ɛbɛyɛ wʼagyapade.”
12 Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
Ɔkaa eyi bere a na wɔnnɔɔso, ahɔhokuw ketewa bi a wɔwɔ Kanaan.
13 En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
Wofii aman so kɔɔ aman so; fii ahemman mu kɔɔ ahemman mu.
14 Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
Wamma obi anhyɛ wɔn so; wɔn nti, ɔkaa ahene anim se:
15 "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
“Mommfa mo nsa nka wɔn a masra wɔn ngo; na monnyɛ mʼadiyifo bɔne bi.”
16 En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
Ɔmaa ɔkɔm baa asase no so na ɔsɛee akwan a wɔfa so nya wɔn aduan nyinaa;
17 Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
na ɔsomaa ɔbarima bi dii wɔn anim, Yosef a wɔtɔn no sɛ akoa no.
18 Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
Wɔde mpokyerɛ guu ne nʼanan, na wɔde dade nkɔnsɔnkɔnsɔn hyɛɛ ne kɔn,
19 Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
kosii sɛ nea ɔhyɛɛ ho nkɔm no baa mu, kosii sɛ Awurade asɛm no daa no adi sɛ ɔyɛ ɔnokwafo.
20 Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
Ɔhene no soma ma wokoyii no; aman no sodifo gyaa no.
21 Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
Ɔyɛɛ no ne fi so wura nea ɔwɔ nyinaa sodifo,
22 En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
sɛ ɔnkyerɛ ne mmapɔmma nea ɔpɛ na ɔnkyerɛ ne mpanyimfo nyansa.
23 Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
Na Israel kɔɔ Misraim; Yakob kɔtenaa Ham asase so sɛ ɔnanani.
24 Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
Awurade maa ne nkurɔfo ase dɔe; ɔyɛɛ wɔn bebree dodo maa wɔn atamfo,
25 Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
wɔn a ɔdan wɔn koma sɛ wɔntan ne nkurɔfo na wɔmpam nʼasomfo ti so.
26 Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
Ɔsomaa ne somfo Mose, ne Aaron a na wayi no no.
27 En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
Wɔyɛɛ ne nsɛnkyerɛnne nwonwaso wɔ wɔn mu, nʼanwonwade wɔ Ham asase so.
28 Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
Ɔsomaa sum, na ɔmaa asase duruu sum, efisɛ na wɔatew nʼasɛm no so atua.
29 Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
Ɔmaa wɔn nsu nyinaa dan mogya, nam so kum mu mpataa.
30 Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
Mpɔtorɔ bɛhyɛɛ asase no so ma, na wɔhyɛn ɔman no sodifo mpia mu.
31 Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
Ɔkasae, na nwansena bebree ne ntontom baa ɔman no mu baabiara.
32 Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
Ɔmaa wɔn osu dan mparuwbo a anyinam nenam mu wɔ ɔman no nyinaa mu;
33 Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
Ɔsɛee wɔn bobe ne borɔdɔma nnua na obubuu ɔman no so nnua pasaa.
34 Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
Ɔkasae, na mmoadabi bae, tɛwtɛw a wontumi nkan wɔn;
35 Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
wɔwee ahabammono biara a ɛwɔ wɔn asase no so, na wodii wɔn mfuw so nnuan.
36 Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
Afei okunkum wɔn asase so mmakan nyinaa, wɔn mmarimayɛ mu aba a edi kan nyinaa.
37 Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
Oyii Israel a ɔso dwetɛ ne sikakɔkɔɔ fii wɔn mmusuakuw mu a obiara ho antɔ kyima.
38 Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
Misraim ani gyei, bere a wɔkɔe, efisɛ na Israelfo ho hu atɔ wɔn so.
39 En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
Ɔtrɛw omununkum mu kataa wɔn so, na ogya maa wɔn hann anadwo.
40 Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
Wobisae, na ɔbrɛɛ wɔn mparuwbo ɔmaa ɔsoro aduan mee wɔn.
41 Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
Obuee ɔbotan mu maa nsu fii mu bae; na ɛsen faa sare no so sɛ asubɔnten.
42 Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
Ɔkaee ne bɔ kronkron bi a ɔhyɛɛ ne somfo Abraham no.
43 Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
Oyii ne nkurɔfo maa wɔn ani gyei; wɔn a wapaw wɔn no dii ahurusi;
44 Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
ɔde amanaman no nsase maa wɔn, na nea ebinom abrɛ anya no bɛyɛɛ wɔn agyapade
45 Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
na wɔahwɛ nʼahyɛde adi ne mmara so. Munyi Awurade ayɛ.
