Psalmen 105
1 Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
Tacken HERREN, åkallen hans namn, gören hans gärningar kunniga bland folken.
2 Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Sjungen till hans ära, lovsägen honom, talen om alla hans under.
3 Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
Berömmen eder av hans heliga namn; glädje sig av hjärtat de som söka HERREN.
4 Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
Frågen efter HERREN och hans makt, söken hans ansikte beständigt.
5 Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
Tänken på de underbara verk som han har gjort, på hans under och hans muns domar,
6 Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
I Abrahams, hans tjänares, säd, I Jakobs barn, hans utvalda.
7 Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
Han är HERREN, vår Gud; över hela jorden gå hans domar.
8 Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
Han tänker evinnerligen på sitt förbund, intill tusen släkten på vad han har stadgat,
9 Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
på det förbund han slöt med Abraham och på sin ed till Isak.
10 En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
Han fastställde det för Jakob till en stadga, för Israel till ett evigt förbund;
11 Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
han sade: »Åt dig vill jag giva Kanaans land, det skall bliva eder arvedels lott.»
12 Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
Då voro de ännu en liten hop, de voro ringa och främlingar därinne.
13 En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
Och de vandrade åstad ifrån folk till folk, ifrån ett rike bort till ett annat.
14 Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
Han tillstadde ingen att göra dem skada, han straffade konungar för deras skull:
15 "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
»Kommen icke vid mina smorda, och gören ej mina profeter något ont.»
16 En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
Och när han bjöd hungersnöd komma över landet och fördärvade allt deras livsuppehälle,
17 Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
då sände han åstad en man framför dem: Josef blev såld till träl.
18 Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
Man slog hans fötter i bojor, i järn fick han ligga fjättrad,
19 Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
till den tid då hans ord uppfylldes, då HERRENS tal bevisade hans oskuld.
20 Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
Då sände konungen och lät släppa honom lös, folkens behärskare gav honom fri.
21 Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
Han satte honom till herre över sitt hus, till att råda över all hans egendom;
22 En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
han skulle binda hans furstar efter sin vilja och lära hans äldste vishet.
23 Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
Och Israel kom till Egypten, Jakob blev en gäst i Hams land.
24 Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
Och HERREN gjorde sitt folk mycket fruktsamt och mäktigare än dess ovänner voro,
25 Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
de vilkas hjärtan han vände till att hata hans folk, till att lägga onda råd mot hans tjänare.
26 Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
Han sände Mose, sin tjänare, och Aron, som han hade utvalt.
27 En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
De gjorde hans tecken ibland dem och under i Hams land.
28 Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
Han sände mörker och lät allt bliva mörkt; och de stodo icke emot hans ord.
29 Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
Han förvandlade deras vatten till blod och lät så deras fiskar dö.
30 Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
Deras land kom att vimla av paddor, ända in i deras konungars kamrar.
31 Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
Han bjöd, och flugsvärmar kommo, mygg i hela deras land.
32 Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
Han gav dem hagel för regn, eldslågor sände han i deras land.
33 Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
Och han slog deras vinträd och fikonträd och bröt sönder träden i deras land.
34 Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
Han bjöd, och gräshoppor kommo, och gräsmaskar i tallös mängd.
35 Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
De åto upp alla örter i deras land, de åto upp frukten på deras mark.
36 Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
Och han slog allt förstfött i deras land, förstlingen av all deras kraft.
37 Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
Så förde han dem ut, med silver och guld, och i hans stammar var ingen som stapplade.
38 Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
Egyptierna gladde sig, när de drogo ut; ty förskräckelse för Israel hade fallit över dem.
39 En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
Han bredde ut ett moln till skygd, och en eld för att lysa om natten.
40 Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
De begärde, då lät han vaktlar komma, och med bröd från himmelen mättade han dem.
41 Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
Han öppnade klippan, och vatten flödade; det gick genom öknen såsom en ström.
42 Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
Ty han tänkte på sitt heliga ord, på sin tjänare Abraham.
43 Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
Så förde han ut sitt folk med fröjd, med jubel dem som han hade utvalt.
44 Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
Han gav åt dem hedningarnas länder, och folkens förvärv fingo de till besittning,
45 Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
för att de skulle hålla hans stadgar och taga hans lagar i akt. Halleluja!
