Psalmen 105
1 Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
Хвалите Господа; гласите име Његово; јављајте по народима дела Његова.
2 Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Певајте Му и славите Га; казујте сва чудеса Његова.
3 Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
Хвалите се светим именом Његовим; нек се весели срце оних који траже Господа.
4 Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
Тражите Господа и силу Његову, тражите лице Његово без престанка.
5 Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
Памтите чудеса Његова која је учинио, знаке Његове и судове уста Његових.
6 Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
Семе Аврамово слуге су Његове, синови Јаковљеви изабрани Његови.
7 Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
Он је Господ Бог наш, по свој су земљи судови Његови.
8 Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
Памти увек завет свој, реч, коју је дао на хиљаду колена.
9 Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
Шта је заветовао Авраму, и за шта се клео Исаку.
10 En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
То је поставио Јакову за закон, и Израиљу за завет вечни,
11 Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
Говорећи: Теби ћу дати земљу хананску у наследни део.
12 Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
Тада их још беше мало на број, беше их мало, и беху дошљаци.
13 En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
Иђаху од народа до народа, из једног царства к другом племену.
14 Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
Не даде никоме да им науди, и караше за њих цареве:
15 "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
"Не дирајте у помазанике моје, и пророцима мојим не чините зла."
16 En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
И пусти глад на ону земљу; и потре сав хлеб што је за храну.
17 Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
Посла пред њима човека; у робље продан би Јосиф.
18 Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
Оковима стегоше ноге његове, гвожђе тишташе душу његову,
19 Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
Док се стече реч његова, и реч Господња прослави га.
20 Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
Посла цар и одреши га; господар над народима, и пусти га.
21 Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
Постави га господарем над домом својим, и заповедником над свим што имаше.
22 En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
Да влада над кнезовима његовим по својој вољи, и старешине његове уразумљује.
23 Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
Тада дође Израиљ у Мисир, и Јаков се пресели у земљу Хамову.
24 Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
И намножи Бог народ свој и учини га јачег од непријатеља његових.
25 Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
Преврну се срце њихово те омрзнуше на народ Његов, и чинише лукавство слугама Његовим.
26 Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
Посла Мојсија, слугу свог, Арона изабраника свог.
27 En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
Показаше међу њима чудотворну силу Његову и знаке Његове у земљи Хамовој.
28 Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
Пусти мрак и замрачи, и не противише се речи Његовој.
29 Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
Претвори воду њихову у крв, и помори рибу њихову.
30 Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
Провре земља њихова жабама, и клети царева њихових.
31 Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
Рече, и дођоше бубине, уши по свим крајевима њиховим.
32 Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
Место дажда посла на њих град, живи огањ на земљу њихову.
33 Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
И поби чокоте њихове и смокве њихове, и потре дрвета у крајевима њиховим.
34 Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
Рече, и дођоше скакавци и гусенице небројене;
35 Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
И изједоше сву траву по земљи њиховој, и поједоше род у пољу њихову.
36 Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
И поби све првенце у земљи њиховој, првине сваког труда њиховог.
37 Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
Изведе Израиљце са сребром и златом, и не беше сустала у племенима њиховим.
38 Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
Обрадова се Мисир изласку њиховом, јер страх њихов беше на њ пао.
39 En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
Разастре им облак за покривач, и огањ да светли ноћу.
40 Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
Молише, и посла им препелице, и хлебом их небеским храни.
41 Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
Отвори камен и протече вода, реке протекоше по сувој пустињи.
42 Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
Јер се опомињаше свете речи своје к Авраму, слузи свом.
43 Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
И изведе народ свој у радости, избране своје у весељу.
44 Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
И даде им земљу народа и труд туђинаца у наследство.
45 Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
Да би чували заповести Његове, и законе Његове пазили. Алилуја.
