Psalmen 105

1 Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;

Preiset Jehova, rufet an seinen Namen, machet kund unter den Völkern seine Taten!

2 Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!

Singet ihm, singet ihm Psalmen; sinnet über alle seine Wunderwerke!

3 Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!

Rühmet euch seines heiligen Namens! Es freue sich das Herz derer, die Jehova suchen!

4 Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;

Trachtet nach Jehova und seiner Stärke, suchet sein Angesicht beständig!

5 Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:

Gedenket seiner Wunderwerke, die er getan hat, seiner Wunderzeichen und der Gerichte seines Mundes!

6 Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!

Du Same Abrahams, seines Knechtes, ihr Söhne Jakobs, seine Auserwählten!

7 Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!

Er, Jehova, ist unser Gott; seine Gerichte sind auf der ganzen Erde.

8 Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:

Er gedenkt ewiglich seines Bundes, des Wortes, das er geboten hat auf tausend Geschlechter hin,

9 Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.

Den er gemacht hat mit Abraham, und seines Eides, den er Isaak geschworen hat.

10 En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:

Und er stellte ihn Jakob zur Satzung, Israel zum ewigen Bunde,

11 Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."

indem er sprach: Dir will ich das Land Kanaan geben als Schnur eures Erbteils;

12 Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.

als sie ein zählbares Häuflein waren, gar wenige und Fremdlinge darin;

13 En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,

und als sie wanderten von Nation zu Nation, von einem Reiche zu einem anderen Volke.

14 Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:

Er ließ keinem Menschen zu, sie zu bedrücken, und ihretwegen strafte er Könige:

15 "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"

“Tastet meine Gesalbten nicht an, und meinen Propheten tut nichts Übles!”

16 En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,

Und er rief eine Hungersnot über das Land herbei; jede Stütze des Brotes zerbrach er.

17 Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;

Er sandte einen Mann vor ihnen her, Joseph wurde zum Knechte verkauft.

18 Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.

Man preßte seine Füße in den Stock, er kam in das Eisen.

19 Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,

Bis zur Zeit, da sein Wort eintraf; das Wort Jehovas läuterte ihn.

20 Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;

Der König sandte hin und ließ ihn los, der Herrscher über Völker, und befreite ihn;

21 Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.

er setzte ihn zum Herrn über sein Haus, und zum Herrscher über all sein Besitztum,

22 En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,

um seine Fürsten zu fesseln nach seiner Lust, und daß er seine Ältesten Weisheit lehre.

23 Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.

Und Israel kam nach Ägypten, und Jakob hielt sich auf im Lande Hams.

24 Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.

Und er machte sein Volk sehr fruchtbar, und machte es stärker als seine Bedränger.

25 Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,

Er wandelte ihr Herz, sein Volk zu hassen, Arglist zu üben an seinen Knechten.

26 Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;

Er sandte Mose, seinen Knecht, Aaron, den er auserwählt hatte.

27 En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.

Sie taten unter ihnen seine Zeichen, und Wunder im Lande Hams.

28 Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.

Er sandte Finsternis und machte finster; und sie waren nicht widerspenstig gegen seine Worte.

29 Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.

Er verwandelte ihre Wasser in Blut, und ließ sterben ihre Fische.

30 Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.

Es wimmelte ihr Land von Fröschen, in den Gemächern ihrer Könige.

31 Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.

Er sprach, und es kamen Hundsfliegen, Stechmücken in alle ihre Grenzen.

32 Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.

Er gab ihnen Hagel als Regen, flammendes Feuer in ihrem Lande;

33 Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.

und er schlug ihre Weinstöcke und Feigenbäume, und zerbrach die Bäume ihres Landes.

34 Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;

Er sprach, und es kamen Heuschrecken und Grillen ohne Zahl;

35 Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.

und sie fraßen alles Kraut in ihrem Lande und fraßen die Frucht ihres Bodens.

36 Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.

Und er schlug alle Erstgeburt in ihrem Lande, die Erstlinge all ihrer Kraft.

37 Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.

Und er führte sie heraus mit Silber und Gold, und kein Strauchelnder war in seinen Stämmen.

38 Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.

Froh war Ägypten, daß sie auszogen; denn ihr Schrecken war auf sie gefallen.

39 En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.

Er breitete eine Wolke aus zur Decke, und ein Feuer, die Nacht zu erleuchten.

40 Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;

Sie forderten, und er ließ Wachteln kommen; und mit Himmelsbrot sättigte er sie.

41 Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:

Er öffnete den Felsen, und es flossen Wasser heraus; sie liefen in den dürren Örtern wie ein Strom.

42 Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!

Denn er gedachte seines heiligen Wortes, Abrahams, seines Knechtes;

43 Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.

und er führte sein Volk heraus mit Freuden, mit Jubel seine Auserwählten.

44 Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:

Und er gab ihnen die Länder der Nationen, und das von den Völkerschaften Errungene nahmen sie in Besitz;

45 Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!

damit sie seine Satzungen beobachteten und seine Gesetze bewahrten. Lobet Jehova!