Psalmen 105
1 Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
Kiittäkää Herraa, julistakaa hänen nimeänsä, tehkää hänen suuret tekonsa tiettäviksi kansojen keskuudessa.
2 Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Laulakaa hänelle, veisatkaa hänelle, puhukaa kaikista hänen ihmeistänsä.
3 Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
Hänen pyhä nimensä olkoon teidän kerskauksenne; iloitkoon niiden sydän, jotka etsivät Herraa.
4 Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
Kysykää Herraa ja hänen voimaansa, etsikää alati hänen kasvojansa.
5 Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
Muistakaa hänen ihmetöitänsä, jotka hän on tehnyt, hänen ihmeitänsä ja hänen suunsa tuomioita,
6 Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
te Aabrahamin, hänen palvelijansa, siemen, Jaakobin lapset, te hänen valittunsa.
7 Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
Hän, Herra, on meidän Jumalamme; hänen tuomionsa käyvät yli kaiken maan.
8 Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
Hän muistaa liittonsa iankaikkisesti, säätämänsä sanan hamaan tuhansiin polviin,
9 Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
liittonsa, jonka hän teki Aabrahamin kanssa, ja Iisakille vannomansa valan.
10 En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
Hän vahvisti sen käskyksi Jaakobille, Israelille iankaikkiseksi liitoksi.
11 Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
Hän sanoi: "Sinulle minä annan Kanaanin maan, se olkoon teidän perintöosanne".
12 Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
Heitä oli vähäinen joukko, vain harvoja, ja he olivat muukalaisia siellä.
13 En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
Ja he vaelsivat kansasta kansaan ja yhdestä valtakunnasta toiseen kansaan.
14 Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
Hän ei sallinut kenenkään heitä vahingoittaa, ja hän rankaisi kuninkaita heidän tähtensä:
15 "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
"Älkää koskeko minun voideltuihini, älkää tehkö pahaa minun profeetoilleni".
16 En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
Ja kun hän kutsui nälänhädän maahan ja kokonaan mursi leivän tuen,
17 Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
oli hän lähettänyt heidän edellänsä miehen: Joosef oli myyty orjaksi.
18 Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
Hänen jalkojansa vaivattiin kahleilla, hän joutui rautoihin,
19 Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
siksi kunnes hänen sanansa kävi toteen ja Herran puhe osoitti hänet puhtaaksi.
20 Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
Niin kuningas lähetti ja päästätti hänet, kansojen hallitsija laski hänet irti.
21 Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
Hän pani hänet talonsa herraksi ja kaiken omaisuutensa haltijaksi,
22 En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
sitomaan mielensä mukaan hänen ruhtinaitansa ja opettamaan viisautta vanhimmille.
23 Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
Niin joutui Israel Egyptiin, Jaakob muukalaiseksi Haamin maahan.
24 Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
Ja Herra teki kansansa hyvin hedelmälliseksi ja väkevämmäksi heidän vihamiehiänsä.
25 Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
Hän käänsi näitten sydämen vihaamaan hänen kansaansa, kavalasti kohtelemaan hänen palvelijoitaan.
26 Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
Hän lähetti Mooseksen, palvelijansa, ja Aaronin, jonka hän oli valinnut.
27 En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
Nämä tekivät hänen tunnustekonsa heidän keskellään, tekivät ihmeitä Haamin maassa.
28 Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
Hän lähetti pimeyden ja pimensi kaiken, eivätkä he vastustaneet hänen sanojansa.
29 Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
Hän muutti heidän vetensä vereksi ja kuoletti heiltä kalat.
30 Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
Heidän maansa vilisi sammakoita aina kuningasten kammioita myöten.
31 Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
Hän käski, ja paarmoja tuli ja sääskiä koko heidän alueellensa.
32 Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
Hän antoi heille rakeita sateen sijaan, tulen leimauksia heidän maahansa.
33 Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
Ja hän hävitti heidän viini-ja viikunapuunsa ja murskasi puut heidän alueeltansa.
34 Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
Hän käski, ja heinäsirkkoja tuli ja tuhosirkkoja lukematon joukko;
35 Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
ne söivät kaiken ruohon heidän maastansa, söivät hedelmän heidän vainioiltansa.
36 Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
Ja hän surmasi kaikki heidän maansa esikoiset, kaikki heidän miehuutensa ensimmäiset.
37 Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
Sitten hän vei Israelin sieltä varustettuna hopealla ja kullalla, eikä ollut hänen sukukunnissaan kompastuvaista.
38 Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
Egypti iloitsi heidän lähdöstänsä, koska sen oli vallannut pelko heidän tähtensä.
39 En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
Hän levitti suojaksi pilven ja tulen valaisemaan yötä.
40 Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
He pyysivät, ja hän pani tulemaan viiriäiset, ja hän ravitsi heitä taivaan leivällä.
41 Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
Hän avasi kallion, ja vettä vuoti; se juoksi virtana kautta erämaan.
42 Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
Sillä hän muisti pyhän sanansa, muisti Aabrahamia, palvelijaansa.
43 Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
Niin hän vei kansansa pois sen iloitessa, valittunsa heidän riemuitessaan.
44 Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
Ja hän antoi heille pakanain maat, ja he ottivat omaksensa kansojen vaivannäöt,
45 Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
että he noudattaisivat hänen käskyjänsä ja ottaisivat hänen laeistansa vaarin. Halleluja!
