Psalmen 105
1 Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
Gloru la Eternulon, voku Lian nomon; Sciigu inter la popoloj Liajn farojn.
2 Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Kantu al Li, muziku al Li; Parolu pri ĉiuj Liaj mirakloj.
3 Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
Laŭdu Lian sanktan nomon; Ĝoju la koro de tiuj, kiuj serĉas la Eternulon.
4 Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
Turnu vin al la Eternulo kaj al Lia potenco; Serĉu ĉiam Lian vizaĝon.
5 Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
Memoru Liajn miraklojn, kiujn Li faris, Liajn signomiraklojn kaj la juĝojn de Lia buŝo;
6 Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
Vi, semo de Abraham, Lia sklavo, Filoj de Jakob, Liaj elektitoj.
7 Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
Li estas la Eternulo, nia Dio; Sur la tuta tero estas Liaj juĝoj.
8 Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
Li memoras eterne Sian interligon, La vorton, kiun Li testamentis por mil generacioj,
9 Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
Kiun Li interkonsentis kun Abraham Kaj ĵuris al Isaak.
10 En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
Li metis ĝin por Jakob kiel leĝon, Por Izrael kiel eternan interligon,
11 Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
Dirante: Al vi Mi donos la landon Kanaanan Kiel vian parton heredan.
12 Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
Kiam ili estis malgrandnombraj, Malmultaj, kaj fremduloj en ĝi,
13 En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
Kaj ili iradis de popolo al popolo, El unu regno al alia gento,
14 Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
Tiam Li al neniu permesis premi ilin, Kaj Li punis pro ili reĝojn, dirante:
15 "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
Ne tuŝu Miajn sanktoleitojn, Kaj al Miaj profetoj ne faru malbonon.
16 En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
Kaj Li sendis malsaton en la landon, Rompis ĉion, kio portis panon.
17 Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
Li sendis antaŭ ili homon: Jozef estis vendita kiel sklavo.
18 Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
Oni enpremis liajn piedojn en katenojn, Fero ŝarĝis lian korpon,
19 Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
Ĝis la tempo, kiam venis Lia vorto; La parolo de la Eternulo lin elprovis.
20 Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
Reĝo sendis kaj malligis lin, Reganto super popoloj liberigis lin;
21 Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
Li faris lin sinjoro super lia domo Kaj reganto super lia tuta havo,
22 En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
Ke li submetu al si liajn eminentulojn Kaj saĝigu liajn maljunulojn.
23 Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
Kaj Izrael venis en Egiptujon, Kaj Jakob enmigris en la landon de Ĥam.
24 Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
Kaj Li tre kreskigis Sian popolon, Kaj faris ĝin pli forta ol ĝiaj malamikoj.
25 Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
Li malĝustigis ilian koron, Ke ili ekmalamis Lian popolon, ekruzis kontraŭ Liaj sklavoj.
26 Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
Li sendis Moseon, Sian sklavon, Kaj Aaronon, kiun Li elektis.
27 En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
Ili faris inter ili Liajn pruvosignojn Kaj miraklojn en la lando de Ĥam.
28 Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
Li sendis mallumon kaj mallumigis; Kaj ili ne atentis Liajn vortojn.
29 Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
Li ŝanĝis ilian akvon en sangon, Kaj senvivigis iliajn fiŝojn.
30 Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
Ilia tero eksvarmigis ranojn, En la ĉambroj de iliaj reĝoj.
31 Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
Li diris, kaj venis fiinsektoj, Pedikoj en ĉiuj iliaj regionoj.
32 Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
Antataŭ pluvo Li donis al ili hajlon, Flamantan fajron en ilia lando.
33 Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
Li batis iliajn vinbertrunkojn kaj iliajn figarbojn, Kaj rompis la arbojn en iliaj limoj.
34 Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
Li diris, kaj venis akridoj kaj skaraboj sennombraj
35 Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
Kaj formanĝis la tutan herbon en ilia lando Kaj formanĝis la produktojn de ilia tero.
36 Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
Kaj Li mortigis ĉiujn unuenaskitojn en ilia lando, La komencaĵojn de ĉiuj iliaj fortoj.
37 Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
Sed ilin Li elkondukis kun arĝento kaj oro, Kaj en iliaj triboj estis neniu kadukulo.
38 Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
Ĝojis Egiptujo, kiam ili eliris, Ĉar atakis ĝin timo antaŭ ili.
39 En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
Li etendis nubon, kiel kovron; Kaj fajron, por ke ĝi lumu en la nokto.
40 Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
Ili petis, kaj Li sendis koturnojn, Kaj per pano ĉiela Li ilin satigis.
41 Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
Li malfermis rokon, Kaj ekfluis akvo kaj ekiris kiel rivero en la dezerto.
42 Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
Ĉar Li memoris Sian sanktan vorton Al Abraham, Sia sklavo.
43 Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
Kaj Li elkondukis Sian popolon en ĝojo, Siajn elektitojn kun kantado.
44 Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
Kaj Li donis al ili la landojn de popoloj, Kaj la laboron de gentoj ili heredis;
45 Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
Por ke ili plenumu Liajn leĝojn Kaj konservu Liajn instruojn. Haleluja!
