Psalmen 105
1 Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
BOEIPA te uem uh lah. A ming te khue uh lah. A khoboe te pilnam rhoek taengah tukkil uh lah.
2 Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Amah te hlai uh lah. Amah te tingtoeng uh lamtah amah kah khobaerhambae boeih te lolmang taeng uh lah.
3 Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
A ming cim neh thangthen uh lamtah, BOEIPA aka tlap rhoek kah a lungbuei tah a kohoe saeh.
4 Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
BOEIPA neh amah kah a sarhi te tlap lah. A maelhmai khaw tlap taitu lah.
5 Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
A kopoekrhainah a saii neh a ka dongkah laitloeknah bangla anih khobaerhambae khaw,
6 Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
A sal Abraham tiingan neh a coelh Jakob koca rhoek loh thoelh uh lah.
7 Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
BOEIPA amah ni mamih kah Pathen coeng. A laitloeknah khaw diklai pum ah om.
8 Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
A paipi tekumhal duela a thoelh dongah cadilcahma thawngkhat ham olka a uen.
9 Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
Abraham neh Isaak taengah a saii a olhlo te,
10 En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
Jakob taengah oltlueh la, Israel taengah kumhal paipi la a sut pah.
11 Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
Te dongah, “Kanaan kho rhi te na rho la nang taengah kam paek ni,” na ti nah.
12 Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
A hlang kah hlangmi te a sii la om pueng tih, a khuiah bakuep uh.
13 En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
Te vaengah namtom taeng lamkah namtom taengla, ram pakhat lamkah pilnam pakhat taengla poengdoe uh.
14 Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
Amih aka hnaemtaek ham hlang khueh pah pawt tih amih kongah manghai rhoek khaw a tluung pah.
15 "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
Ka koelh soah ben boel lamtah ka tonghma rhoek te thaehuet thil boeh,” a ti nah.
16 En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
Khokha a khue vaengah kho khuiah conghol neh caak boeih te a phae pah.
17 Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
Amih hmai kah a tueih hlang, Joseph te sal bangla a yoih.
18 Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
A kho te hlong neh a phaep pah uh a hinglu ah thicung loh a toeh.
19 Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
A olthui a thoeng tue a pha due BOEIPA kah olthui loh ol loh anih te a cil a poe.
20 Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
Manghai loh a tah dongah pilnam aka taem loh anih a doek tih a hlah.
21 Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
Amah im kah boei neh a hnopai boeih aka taemrhai hamla,
22 En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
A hinglu bangla a mangpa rhoek te khoh tih a hamca rhoek te cueih sak ham te a khueh.
23 Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
Te vaengah Israel loh Egypt la kun tih Jakob loh Ham kho ah bakuep.
24 Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
Tedae a pilnam te muep a pungtai sak tih a rhal rhoek lakah a yet sak.
25 Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
BOEIPA loh a sal rhoek te rhaithi sak tih, a pilnam aka hmuhuet ham Egypt rhoek kah lungbuei te a maelh pah.
26 Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
A sal Moses neh anih ham a coelh Aron te a tueih.
27 En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
Amih rhoi loh Egypt rhoek taengah Boeipa kah miknoek olka a tueng sak rhoi tih, Ham kho ah khaw kopoekrhai hno te a tueng sak rhoi.
28 Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
Khohmuep a tueih tih a hmuep sak dongah Boeipa kah olthui olka te koek uh thai pawh.
29 Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
A tui te thii la a poeh sak tih a nga khaw a duek sak.
30 Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
A kho kah bukak rhoek te a manghai rhoek kah imkhui la a khae sak.
31 Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
Amah loh a uen tih a khorhi tom ah pil neh pilhlip uihli tlung.
32 Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
Khonal te rhael la a poeh sak tih a kho ah hmaisai hmai la coeng.
33 Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
A misur neh a thaibu te khaw a haih pah tih a khorhi kah thing te a khaem pah.
34 Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
A uen bal tih kaisih neh lungang te tae na pawt la halo.
35 Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
Te vaengah a kho kah baelhing boeih a caak tih a khohmuen kah a thaihtae khaw a caak pah.
36 Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
A kho khuikah caming boeih neh a thahuem boeih khuikah a thaihcuek te a ngawn pah.
37 Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
Te vaengah amih te cak neh, sui neh ham pawk puei dongah amah koca rhoek khuikah tah paloe pawh.
38 Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
Amih Egypt rhoek te birhihnah loh a vuei tih amih rhoek a nong vaengah a kohoe uh.
39 En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
Himbaiyan bangla cingmai a yaal pah tih khoyin ah hmai a vang pah.
40 Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
A bih vaengah tanghuem a khuen pah tih vaan kah buh te amih a kum sak.
41 Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
Lungpang a ong vaengah tui ha phuet tih rhamrhae ah tuiva la a long sak te,
42 Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
a sal Abraham taengkah a olkhueh cim te a poek dongah ni.
43 Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
A pilnam khaw omngaihnah tamlung a coelh neh a khuen.
44 Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
Te vaengah namtu rhoek kah a thakthaenah namtom khohmuen te a paek tih a pang uh te,
45 Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
a oltlueh ngaithuen sak ham neh a olkhueng te kueinah sak ham ni. BOEIPA te thangthen lah.
