Psalmen 104
1 Halleluja! Loof Jahweh, mijn ziel: Jahweh, mijn God, hoog zijt Gij verheven! Gij hebt U met glorie en luister omkleed,
Mi soule, blesse thou the Lord; my Lord God, thou art magnyfied greetli. Thou hast clothid knouleching and fairnesse; and thou art clothid with liyt,
2 En hult U in het licht als een mantel; Gij spant de hemelen uit als een tent,
as with a cloth. And thou stretchist forth heuene as a skyn;
3 En legt op de wateren uw opperzalen. Gij maakt van de wolken uw wagen, Zweeft op de vleugels van de wind;
and thou hilist with watris the hiyer partis therof. Which settist a cloude thi stiyng; which goest on the fetheris of wyndis.
4 Stelt de stormen aan tot uw boden, Laaiend vuur tot uw knechten.
Which makist spiritis thin aungels; and thi mynystris brennynge fier.
5 Gij hebt de aarde op haar pijlers gegrond, Zodat ze voor eeuwig niet wankelt.
Which hast foundid the erthe on his stablenesse; it schal not be bowid in to the world of world.
6 De Oceaan bedekte haar als een kleed, Nog boven de bergen stonden de wateren:
The depthe of watris as a cloth is the clothing therof; watris schulen stonde on hillis.
7 Maar ze namen de vlucht voor uw dreigen, Rilden van angst voor de stem van uw donder;
Tho schulen fle fro thi blamyng; men schulen be aferd of the vois of thi thundur.
8 Toen rezen de bergen, en zonken de dalen Op de plaats, die Gij hun hadt bestemd.
Hillis stien vp, and feeldis goen doun; in to the place which thou hast foundid to tho.
9 Gij hebt ze grenzen gesteld, die ze niet overschreden, Ze mochten niet meer de aarde bedekken;
Thou hast set a terme, which tho schulen not passe; nether tho schulen be turned, for to hile the erthe.
10 Gij zendt de bronnen in de dalen, En tussen de bergen stromen ze voort;
And thou sendist out wellis in grete valeis; watris schulen passe bitwix the myddil of hillis.
11 Ze laven al de wilde dieren, En de woudezel lest er zijn dorst;
Alle the beestis of the feeld schulen drynke; wielde assis schulen abide in her thirst.
12 Daar nestelen de vogels uit de lucht, En fluiten er tussen de struiken.
Briddis of the eir schulen dwelle on tho; fro the myddis of stoonys thei schulen yyue voices.
13 Uit uw zalen drenkt Gij de bergen, Door het sap van uw nevel wordt de aarde verzadigd;
And thou moistist hillis of her hiyer thingis; the erthe schal be fillid of the fruyt of thi werkis.
14 Gij laat voor het vee het gras ontspruiten, En het groen voor wat de mensen dient. Gij roept het graan uit de aarde te voorschijn,
And thou bringist forth hei to beestis; and eerbe to the seruyce of men. That thou bringe forth breed of the erthe;
15 En de wijn, die het hart van de mensen verheugt; Olie, om het gelaat te doen glanzen, Brood, dat het hart van de mensen verkwikt.
and that wiyn make glad the herte of men. That he make glad the face with oile; and that breed make stidefast the herte of man.
16 Jahweh’s bomen drinken zich vol, De Libanon-ceders, die Hij heeft geplant:
The trees of the feeld schulen be fillid, and the cedris of the Liban, whiche he plauntide;
17 Waar de vogels zich nestelen, In wier toppen de ooievaar woont.
sparewis schulen make nest there. The hous of the gerfaukun is the leeder of tho;
18 De hoogste bergen zijn voor de gemzen, De klippen een schuilplaats voor bokken.
hiye hillis ben refute to hertis; a stoon is refutt to irchouns.
19 Gij schiept de maan, om de tijd te bepalen, De zon weet, wanneer ze onder moet gaan.
He made the moone in to tymes; the sunne knewe his goyng doun.
20 Maakt Gij het donker, dan wordt het nacht, En sluipen de wilde beesten rond,
Thou hast set derknessis, and nyyt is maad; alle beestis of the wode schulen go ther ynne.
21 Brullen de leeuwen om buit, En vragen God om hun voedsel.
Liouns whelpis rorynge for to rauysche; and to seke of God meete to hem silf.
22 De zon gaat op: ze kruipen weg, En leggen zich neer in hun holen;
The sunne is risun, and tho ben gaderid togidere; and tho schulen be set in her couchis.
23 Maar de mens tijgt aan zijn werk, En aan zijn arbeid tot aan de avond.
A man schal go out to his werk; and to his worching, til to the euentid.
24 Hoe ontzaglijk zijn uw werken, o Jahweh: Gij hebt ze allen met wijsheid gewrocht! De aarde is vol van uw schepselen,
Lord, thi werkis ben magnefiede ful myche, thou hast maad alle thingis in wisdom; the erthe is fillid with thi possessioun.
25 Niet minder de zee; Die is groot en geweldig, En het wemelt daarin zonder tal: Beesten, kleine en grote,
This see is greet and large to hondis; there ben crepinge beestis, of which is noon noumbre. Litil beestis with grete;
26 Monsters trekken er door, Liwjatan dien Gij hebt geschapen, Om er mede te spelen.
schippis schulen passe there. This dragoun which thou hast formyd; for to scorne hym.
27 Allen zien naar U uit, Om voedsel, elk op zijn tijd.
Alle thingis abiden of thee; that thou yyue to hem meete in tyme.
28 Geeft Gij het: ze eten het op; Gij opent uw hand: ze worden van het goede verzadigd.
Whanne thou schalt yyue to hem, thei schulen gadere; whanne thou schalt opene thin hond, alle thingis schulen be fillid with goodnesse.
29 Maar verbergt Gij uw aanschijn: Ze verstarren van schrik; Gij ontneemt hun de adem: Ze sterven en keren terug tot hun stof.
But whanne thou schalt turne awey the face, thei schulen be disturblid; thou schalt take awei the spirit of them, and thei schulen faile; and thei schulen turne ayen in to her dust.
30 Maar Gij zendt weer uw geest: en ze worden geschapen, En Gij vernieuwt het aanschijn der aarde!
Sende out thi spirit, and thei schulen be formed of the newe; and thou schalt renule the face of the erthe.
31 Eeuwig dure de glorie van Jahweh, En blijve Jahweh Zich in zijn werken verheugen;
The glorie of the Lord be in to the world; the Lord schal be glad in hise werkis.
32 Hij, die de aarde beziet: en ze beeft; Die de bergen aanraakt: ze roken!
Which biholdith the erthe, and makith it to tremble; which touchith hillis, and tho smoken.
33 Heel mijn leven zal ik zingen voor Jahweh, Mijn God blijven loven, zolang ik besta!
I schal singe to the Lord in my lijf; Y schal seie salm to my God, as longe as Y am.
34 Moge mijn zang Hèm behagen, En ìk mij in Jahweh verblijden;
Mi speche be myrie to him; forsothe Y schal delite in the Lord.
35 Maar mogen de zondaars van de aarde verdwijnen, En de goddelozen niet blijven bestaan! Loof Jahweh, mijn ziel!
Synneris faile fro the erthe, and wickid men faile, so that thei be not; my soule, blesse thou the Lord.
