Psalmen 103
1 Van David. Loof Jahweh, mijn ziel, Heel mijn binnenste zijn heilige Naam;
En Psalm Davids. Lofva Herran, min själ, och allt det uti mig är, hans helga Namn.
2 Loof Jahweh, mijn ziel, En vergeet zijn talloze weldaden niet!
Lofva Herran, min själ, och förgät icke, hvad godt han dig gjort hafver;
3 Hij is het, die al uw zonden vergeeft, En al uw zwakheid geneest;
Den dig alla dina synder förlåter, och helar alla dina brister;
4 Die uw leven behoedt voor het graf, U kroont met genade en ontferming;
Den ditt lif förlöser ifrå förderf, och kröner dig med nåd och barmhertighet;
5 Die al uw verlangens bevredigt, En als een adelaar uw jeugd verjongt!
Den dig uppfyller med tröst, att du dägelig varder, och gör dig ung och frisk såsom en örn.
6 Jahweh oefent gerechtigheid uit, Schaft recht aan alle verdrukten:
Herren skaffar rättfärdighet och dom, allom dem som orätt lida.
7 Hij toonde Moses zijn wegen, Aan de kinderen van Israël zijn machtige werken!
Han hafver låtit Mose veta sina vägar; Israels barn sin verk.
8 Maar Jahweh is ook barmhartig en genadig, Lankmoedig en rijk aan ontferming:
Barmhertig och nådelig är Herren, tålig och af stora mildhet.
9 Hij toornt niet voor immer, En wrokt niet voor eeuwig;
Han träter icke till evig tid, och vredgas icke evinnerliga.
10 Hij vergeldt ons niet naar onze zonden, En straft ons niet naar onze schuld.
Han handlar icke med oss efter våra synder, och vedergäller oss icke efter våra missgerningar.
11 Neen, zo hoog als de hemel Zich boven de aarde verheft, Zo groot is zijn goedheid Voor hen, die Hem vrezen!
Ty så hög som himmelen öfver jordena är, låter han sina nåd väldig vara öfver dem som frukta honom.
12 Zo ver het oosten staat van het westen, Werpt Hij onze schuld van Zich af;
Så långt som öster är ifrå vester, låter han vår öfverträdelse vara ifrån oss.
13 Zoals een vader zich over zijn kinderen ontfermt, Ontfermt Zich Jahweh over hen, die Hem vrezen:
Såsom en fader förbarmar sig öfver barnen, så förbarmar sig Herren öfver dem som frukta honom.
14 Want Hij kent onze aard, En bedenkt, dat wij stof zijn.
Ty han vet hvad vi för ett verk äre; han tänker derpå, att vi stoft äre.
15 Als het gras zijn de dagen der mensen, Ze bloeien als een bloem op het veld:
En menniska är i sitt lefvande såsom gräs; hon blomstras såsom ett blomster på markene.
16 Waait er een wind overheen, ze is weg, En men weet niet meer, waar ze stond.
När vädret deröfver går, så är det intet mer der, och dess rum känner det intet mer.
17 Maar van eeuwigheid is de goedheid van Jahweh, En tot in eeuwigheid blijft zij bestaan; Zijn barmhartigheid is voor hen, die Hem vrezen, En voor de kinderen van hun zonen:
Men Herrans nåd varar ifrån evighet till evighet, öfver dem som frukta honom; och hans rättfärdighet intill barnabarn,
18 Voor hen, die zijn Verbond onderhouden, Zijn geboden gedenken en ze volbrengen.
När dem som hans förbund hålla, och tänka uppå hans bud, att de derefter göra.
19 In de hemel heeft Jahweh zijn troon opgeslagen, En zijn koningschap beheerst het heelal;
Herren hafver beredt sin stol i himmelen, och hans rike skall råda öfver allt.
20 Jahweh’s engelen zingen Hem glorie, De sterke helden, die zijn geboden volbrengen, Die gehoorzamen aan zijn bevelen!
Lofver Herran, I hans Änglar, I starke hjeltar, som hans befallning uträtten, att man hans ords röst höra skall.
21 Looft Jahweh dan, al zijn legerscharen, Zijn dienaars, die zijn wil volbrengt;
Lofver Herran, alle hans härar; I hans tjenare, som hans vilja gören.
22 Looft Jahweh, al zijn werken, In iedere plaats van zijn rijk; Loof Jahweh, mijn ziel!
Lofver Herran, all hans verk uti all hans herradömes rum; min själ lofve Herran.
