Psalmen 103
1 Van David. Loof Jahweh, mijn ziel, Heel mijn binnenste zijn heilige Naam;
Segne Jehovah, meine Seele, und all mein Inneres den Namen Seiner Heiligkeit.
2 Loof Jahweh, mijn ziel, En vergeet zijn talloze weldaden niet!
Segne, Jehovah, meine Seele, und vergiß nicht aller Seiner Wohltaten.
3 Hij is het, die al uw zonden vergeeft, En al uw zwakheid geneest;
Der dir vergibt alle deine Missetaten, Der alle deine Krankheiten heilt.
4 Die uw leven behoedt voor het graf, U kroont met genade en ontferming;
Der aus der Grube dein Leben erlöset, Der dich krönt mit Barmherzigkeit und Erbarmen.
5 Die al uw verlangens bevredigt, En als een adelaar uw jeugd verjongt!
Der deinen Mund mit Gutem sättigt, daß deine Jugend gleich dem Adler sich erneut.
6 Jahweh oefent gerechtigheid uit, Schaft recht aan alle verdrukten:
Jehovah tut Gerechtigkeit und Gericht allen Niedergedrückten.
7 Hij toonde Moses zijn wegen, Aan de kinderen van Israël zijn machtige werken!
Kund tat Er Mose Seine Wege, Seine Handlungen den Söhnen Israels.
8 Maar Jahweh is ook barmhartig en genadig, Lankmoedig en rijk aan ontferming:
Erbarmungsvoll und gnädig ist Jehovah, langmütig und von großer Barmherzigkeit.
9 Hij toornt niet voor immer, En wrokt niet voor eeuwig;
Er hadert nicht immerdar, noch trägt Er ewiglich nach.
10 Hij vergeldt ons niet naar onze zonden, En straft ons niet naar onze schuld.
Nicht hat Er uns nach unseren Sünden getan, noch vergalt Er uns nach unseren Missetaten.
11 Neen, zo hoog als de hemel Zich boven de aarde verheft, Zo groot is zijn goedheid Voor hen, die Hem vrezen!
Denn so hoch der Himmel über der Erde ist, so mächtig ist Seine Barmherzigkeit für die, so Ihn fürchten.
12 Zo ver het oosten staat van het westen, Werpt Hij onze schuld van Zich af;
So fern der Aufgang ist vom Abend, so weit von uns entfernt Er unsere Übertretungen.
13 Zoals een vader zich over zijn kinderen ontfermt, Ontfermt Zich Jahweh over hen, die Hem vrezen:
Wie sich ein Vater über die Söhne erbarmt, erbarmt Jehovah derer Sich, so Ihn fürchten.
14 Want Hij kent onze aard, En bedenkt, dat wij stof zijn.
Denn Er kennt, was für ein Gebilde wir sind, Er gedenkt, daß wir sind Staub.
15 Als het gras zijn de dagen der mensen, Ze bloeien als een bloem op het veld:
Der Mensch, wie Gras sind seine Tage; wie des Feldes Blume, also blüht er.
16 Waait er een wind overheen, ze is weg, En men weet niet meer, waar ze stond.
Wenn der Wind über sie dahingeht, ist sie nicht mehr, und man erkennt nicht mehr ihren Ort.
17 Maar van eeuwigheid is de goedheid van Jahweh, En tot in eeuwigheid blijft zij bestaan; Zijn barmhartigheid is voor hen, die Hem vrezen, En voor de kinderen van hun zonen:
Jehovahs Barmherzigkeit aber ist von Ewigkeit zu Ewigkeit über die, so Ihn fürchten, und Seine Gerechtigkeit auf der Söhne Söhne,
18 Voor hen, die zijn Verbond onderhouden, Zijn geboden gedenken en ze volbrengen.
Auf die, so halten Seinen Bund und Seiner Ordnungen gedenken, daß sie danach tun.
19 In de hemel heeft Jahweh zijn troon opgeslagen, En zijn koningschap beheerst het heelal;
Jehovah hat im Himmel Seinen Thron bereitet, und Sein Reich herrscht über alles.
20 Jahweh’s engelen zingen Hem glorie, De sterke helden, die zijn geboden volbrengen, Die gehoorzamen aan zijn bevelen!
Segnet Jehovah, ihr, Seine Engel, ihr Helden der Kraft, die Sein Wort tun, auf daß man auf die Stimme Seines Wortes höre!
21 Looft Jahweh dan, al zijn legerscharen, Zijn dienaars, die zijn wil volbrengt;
Segnet Jehovah, alle Seine Heerscharen, Seine Diener, die nach Seinem Wohlgefallen tun!
22 Looft Jahweh, al zijn werken, In iedere plaats van zijn rijk; Loof Jahweh, mijn ziel!
Segnet Jehovah, alle Seine Werke an allen Orten Seiner Herrschaft! Segne, meine Seele, den Jehovah!
