Psalmen 103
1 Van David. Loof Jahweh, mijn ziel, Heel mijn binnenste zijn heilige Naam;
Davudun məzmuru. Rəbbə alqış et, ey könlüm, Ey bütün varlığım, Onun müqəddəs adına alqış et!
2 Loof Jahweh, mijn ziel, En vergeet zijn talloze weldaden niet!
Rəbbə alqış et, ey könlüm, Unutma etdiyi yaxşılıqları:
3 Hij is het, die al uw zonden vergeeft, En al uw zwakheid geneest;
Odur bütün təqsirlərini əfv edən, Bütün xəstəliklərinə şəfa verən.
4 Die uw leven behoedt voor het graf, U kroont met genade en ontferming;
Odur həyatını məzara düşməkdən qurtaran, Məhəbbətin, mərhəmətin tacını başına qoyan.
5 Die al uw verlangens bevredigt, En als een adelaar uw jeugd verjongt!
Odur ömür boyu səni bərəkəti ilə doyduran, Səni təzələyib gənc, gümrah qartala oxşadan.
6 Jahweh oefent gerechtigheid uit, Schaft recht aan alle verdrukten:
Rəbb bütün miskinlər üçün Haqq və ədalət edir.
7 Hij toonde Moses zijn wegen, Aan de kinderen van Israël zijn machtige werken!
Yollarını Musaya, Əməllərini İsrail övladlarına göstərib.
8 Maar Jahweh is ook barmhartig en genadig, Lankmoedig en rijk aan ontferming:
Rəbb rəhmli və lütfkardır, Hədsiz səbirli və bol məhəbbətlidir.
9 Hij toornt niet voor immer, En wrokt niet voor eeuwig;
Həmişə töhmətləndirməz, Qəzəbi sonsuza qədər sürməz.
10 Hij vergeldt ons niet naar onze zonden, En straft ons niet naar onze schuld.
Bizimlə günahlarımıza görə davranmaz, Təqsirlərimizin əvəzini çıxmaz.
11 Neen, zo hoog als de hemel Zich boven de aarde verheft, Zo groot is zijn goedheid Voor hen, die Hem vrezen!
Çünki göylər yerdən nə qədər ucadırsa, Ondan qorxanlara olan məhəbbəti o qədər böyükdür.
12 Zo ver het oosten staat van het westen, Werpt Hij onze schuld van Zich af;
Nə qədər şərq qərbdən uzaqdırsa, Qanunsuzluqlarımızı bizdən o qədər uzaqlaşdırıb.
13 Zoals een vader zich over zijn kinderen ontfermt, Ontfermt Zich Jahweh over hen, die Hem vrezen:
Ata övladlarına rəhm etdiyi kimi Rəbb də Ondan qorxanlara elə rəhm edir.
14 Want Hij kent onze aard, En bedenkt, dat wij stof zijn.
Çünki necə yarandığımızı bilir, Torpaqdan düzəlməyimizi unutmur.
15 Als het gras zijn de dagen der mensen, Ze bloeien als een bloem op het veld:
İnsanınsa ömrü bir ota oxşar, Çəmən gülləri kimi çiçək açar,
16 Waait er een wind overheen, ze is weg, En men weet niet meer, waar ze stond.
Üstündən yel əsərkən yox olur, Yerində izi belə, qalmır.
17 Maar van eeuwigheid is de goedheid van Jahweh, En tot in eeuwigheid blijft zij bestaan; Zijn barmhartigheid is voor hen, die Hem vrezen, En voor de kinderen van hun zonen:
Rəbbin isə Ondan qorxanlara olan məhəbbəti, Onların övladlarına olan salehliyi Əzəldən var, bu əbədi qalacaq.
18 Voor hen, die zijn Verbond onderhouden, Zijn geboden gedenken en ze volbrengen.
Onun əhdinə vəfa edənlərə bunları göstərir, Qayda-qanunlarını yerinə yetirənləri unutmur.
19 In de hemel heeft Jahweh zijn troon opgeslagen, En zijn koningschap beheerst het heelal;
Rəbb taxtını göylərdə qurub, Hər yerdə hökmranlıq edir.
20 Jahweh’s engelen zingen Hem glorie, De sterke helden, die zijn geboden volbrengen, Die gehoorzamen aan zijn bevelen!
Rəbbə alqış edin, ey Onun mələkləri, Ey Onun sözünə baxıb icra edən qüdrətli igidlər!
21 Looft Jahweh dan, al zijn legerscharen, Zijn dienaars, die zijn wil volbrengt;
Rəbbə alqış edin, ey səmanın bütün orduları, İradəsini yerinə yetirən xidmətçiləri!
22 Looft Jahweh, al zijn werken, In iedere plaats van zijn rijk; Loof Jahweh, mijn ziel!
Rəbbə alqış edin, ey Onun yaratdıqları, Ey Onun hökm etdiyi yer üzərində olan bütün varlıqlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm!
