Psalmen 102
1 Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort. Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!
En Bön dens eländas, när han bedröfvad är, och sin klagan för Herranom utgjuter. Herre, hör mina bön, och låt mitt ropande till dig komma.
2 Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!
Fördölj icke ditt ansigte för mig; i nödene böj dina öron till mig; när jag åkallar, så bönhör mig snarliga.
3 Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;
Ty mine dagar äro bortgångne såsom en rök, och mine ben äro förbrände såsom en brand.
4 Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;
Mitt hjerta är slaget, och förtorkadt såsom hö; så att jag ock förgäter äta mitt bröd.
5 En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.
Mine ben låda vid mitt kött, af gråtande och suckande.
6 Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;
Jag är lika som en pelikan i öknene; jag är lika som en stenuggla uti de förstörda städer.
7 Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.
Jag vakar, och är såsom en ensam fogel på taket.
8 Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.
Dagliga försmäda mig mine fiender, och de som mig bespotta, svärja vid mig.
9 Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;
Ty jag äter asko såsom bröd, och blandar min dryck med gråt;
10 Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!
För ditt hots och vredes skull; att du hafver upphöjt mig, och i grund nederslagit mig.
11 Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.
Mine dagar äro framgångne såsom en skugge, och jag borttorkas såsom gräs.
12 Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!
Men du, Herre, blifver evinnerliga, och din åminnelse ifrå slägte till slägte.
13 Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!
Statt upp, och förbarma dig öfver Zion; ty det är tid, att du äst nådelig, och stunden är kommen.
14 Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.
Ty dine tjenare ville gerna, att det skulle bygdt varda, och sågo gerna, att dess sten och kalk tillredd vorde;
15 Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:
Att Hedningarna måtte frukta ditt Namn, Herre, och alle Konungar på jordene dina äro;
16 Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;
Att Herren bygger Zion, och låter se sig i sin äro.
17 Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!
Han vänder sig till de öfvergifnas bön, och försmår icke deras bön.
18 Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:
Det varde beskrifvet för de efterkommande; och det folk, som skall skapadt varda, skall lofva Herran.
19 Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:
Ty han skådar af sine helga högd, och Herren ser af himmelen på jordena;
20 Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;
Att han skall höra dens fångnas suckande, och förlossa dödsens barn;
21 En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,
På det de skola i Zion predika Herrans Namn, och hans lof i Jerusalem;
22 Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!
När folken sammankomma, och Konungariken, till att tjena Herranom.
23 Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:
Han tvingar på vägenom mina kraft; han förkortar mina dagar.
24 Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.
Jag säger: Min Gud, tag mig icke bort i mina halfva dagar; dina år vara evinnerliga.
25 In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!
Du hafver tillförene grundat jordena, och himlarna äro dina händers verk.
26 Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.
De måste förgås, men du blifver; de skola alle föråldras såsom ett kläde; de skola förvandlade varda såsom en klädnad, när du förvandlar dem.
27 Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.
Men du blifver såsom du äst, och dine år taga ingen ända.
28 Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!
Dina tjenares barn varda blifvande, och deras säd skall trifvas för dig.
