Psalmen 102
1 Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort. Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!
Escucha mi oración, oh Señor, y deja que mi clamor llegue a ti.
2 Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!
No se me oculte tu rostro en el día de mi angustia; escúchame y deja que mi clamor sea respondido rápidamente.
3 Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;
Mis días se desperdician como humo, y mis huesos se queman como en un fuego.
4 Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;
Mi corazón está roto; se ha secado y muerto como la hierba, por lo que no pienso en la comida.
5 En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.
Debido a la voz de mi dolor, mi carne se desperdicia hasta los huesos.
6 Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;
Soy como un pájaro que vive solo en el desierto; como el pájaro nocturno en un desperdicio de arena.
7 Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.
Mantengo la vigilancia como un pájaro solo en la parte superior de la casa.
8 Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.
Mis enemigos dicen mal de mí todo el día; aquellos que son violentos contra mí hacen uso de mi nombre como una maldición.
9 Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;
Tengo polvo para el pan y mi bebida se ha mezclado con llanto.
10 Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!
Por tu pasión y tu ira, porque yo fui enaltecido y humillado.
11 Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.
Mis días son como una sombra que se extiende; Estoy seco como la hierba.
12 Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!
Pero tú, oh Señor, eres eterno; y tu nombre nunca llegará a su fin.
13 Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!
De nuevo te levantarás y tendrás piedad de Sión; porque ha llegado el momento de que ella sea consolada.
14 Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.
Porque tus siervos se complacen en sus piedras, sienten dolor por sus ruinas.
15 Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:
Entonces las naciones darán honor al nombre del Señor, y todos los reyes de la tierra temerán a su gloria.
16 Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;
Cuando el Señor haya levantado los muros de Sión, y sea visto en su gloria;
17 Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!
Cuando ha oído la oración de los pobres, y no ha puesto su solicitud de lado.
18 Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:
Esto se pondrá por escrito para la generación venidera, y las personas del futuro alabarán al Señor.
19 Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:
Porque desde su lugar santo el Señor lo ha visto, desde lo alto del cielo mira desde lo alto la tierra;
20 Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;
Al oír el clamor del prisionero, liberando a aquellos por quienes se ordena la muerte;
21 En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,
Para que se proclame el nombre del Señor en Sión, y su alabanza en Jerusalén;
22 Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!
Cuando se junten los pueblos, y los reinos, para adorar al Señor.
23 Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:
Él retiró de mí mi fortaleza en el camino; él ha acortado mis días.
24 Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.
Diré: Dios mío, no me lleves antes de mi tiempo; tus años pasan por todas las generaciones.
25 In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!
En el pasado pusiste la tierra sobre su base, y los cielos son obra de tus manos.
26 Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.
Ellos llegarán a su fin, pero tú seguirás adelante; todos ellos envejecerán como un abrigo, y como una túnica serán cambiados:
27 Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.
Pero tú eres el inmutable, y tus años no tendrán fin.
28 Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!
Los hijos de tus siervos tendrán un lugar seguro para descansar, y su descendencia estará siempre delante de ti.
