Psalmen 102
1 Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort. Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!
Oración de alguien que está sufriendo y está cansado, encomendando sus problemas al el Señor. Por favor, Señor, ¡escucha mi oración! ¡Escucha mi clamor a ti pidiendo ayuda!
2 Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!
¡No escondas tu rostro de mí en mis horas de angustia! Vuélvete y escúchame, y responde rápido cuando llamo.
3 Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;
¡Porque mi vida está desapareciendo como el humo; siento como si mi cuerpo estuviera en llamas!
4 Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;
¡Soy como la grama que se secó, y se marchitó, ya ni recuerdo cuándo debo comer!
5 En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.
Mis gemidos me han revestido; mis huesos se dejan ver a través de mi piel.
6 Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;
Soy como un búho del desierto, como una pequeña lechuza entre las ruinas.
7 Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.
No puedo conciliar el sueño. Soy como un pájaro solitario en la azotea.
8 Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.
Mis enemigos se mofan de mí. Se burlan y maldicen en mi nombre.
9 Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;
Las cenizas son mi comida; mis lágrimas gotean encima de mi bebida,
10 Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!
Por tu hostilidad y tu enojo, me recogiste y me volviste arrojar bien lejos.
11 Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.
Mi vida se desvanece lentamente como sombras nocturnas, me estoy marchitando como la grama.
12 Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!
Pero tú, Señor, reinarás para siempre, tu gloria perdurará por todas las generaciones.
13 Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!
Te levantarás y tendrás piedad de Jerusalén, porque es tiempo de que seas gentil con la ciudad, el tiempo ha llegado.
14 Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.
Porque las personas que te siguen aman sus piedras; ¡valoran incluso su polvo!
15 Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:
Entonces las naciones te temerán, Señor; todos los reyes de la tierra se postrarán ante tu presencia.
16 Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;
Porque el Señor reconstruirá Jerusalén; y aparecerá con gloria.
17 Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!
Atenderá las oraciones de los desamparados; no ignorará sus pedidos.
18 Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:
Que esto sea recordado por las generaciones futuras, para que las personas que aún no han nacido alaben al Señor:
19 Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:
Porque él mira desde los cielos, desde lo más alto de su lugar santo; él observa a la tierra desde su trono,
20 Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;
para responder a los lamentos de los prisioneros, para liberar a los hijos de la muerte.
21 En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,
Y como resultadoj la maravillosa naturaleza del Señor será alabada en Jerusalén con alabanzas,
22 Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!
cuando las personas de todos los reinos se reúnan para adorar al Señor.
23 Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:
Pero, en cuanto a mí, él me quitó la salud cuando era joven, acortando mi vida.
24 Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.
Clamé al Señor, “Mi Dios, ¡No me arrebates mi vida mientras aún soy joven! Tú eres el único que vive para siempre.
25 In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!
Hace mucho tiempo creaste la tierra; hiciste los cielos.
26 Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.
Y ellos llegarán a su fin, pero tú no. Todos ellos se desgastarán como la ropa, y tú los cambiarás y los tirarás.
27 Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.
Pero tú eres el único que vive para siempre; tus años nunca llegarán a un fin.
28 Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!
Nuestros hijos vivirán contigo, y los hijos de nuestros hijos crecerán en tu presencia”.
