Psalmen 102
1 Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort. Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!
Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.
2 Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!
Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
3 Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;
Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.
4 Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;
Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.
5 En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.
Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.
6 Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;
Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.
7 Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.
Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.
8 Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.
Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
9 Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;
Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;
10 Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!
Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.
11 Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.
Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.
12 Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!
Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.
13 Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!
Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
14 Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.
Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;
15 Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:
A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;
16 Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;
Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;
17 Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!
Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.
18 Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:
Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.
19 Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:
Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;
20 Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;
Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;
21 En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,
Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;
22 Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!
Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.
23 Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:
Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.
24 Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.
Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.
25 In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!
Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.
26 Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.
One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.
27 Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.
Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.
28 Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!
Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.
