Psalmen 102
1 Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort. Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!
He inoi na te ngakau mamae, i a ia e pehia ana, a maringi a wai ana tana tangi ki te aroaro o Ihowa. Whakarongo ki taku inoi, e Ihowa, kia puta atu taku tangi ki a koe.
2 Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!
Kaua e huna tou mata ki ahau i te ra e pouri ai ahau; whakatitahatia mai tou taringa ki ahau: hohoro te whakahoki kupu mai ki ahau i te ra e karanga ai ahau.
3 Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;
Ka memeha hoki oku ra ano he paoa: ka kaia oku wheua ano he motumotu.
4 Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;
Kua pakia toku ngakau, kua memenge, ano he tarutaru; i wareware ai ahau ki te kai i taku taro.
5 En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.
Piri tonu oku iwi ki toku kiri i toku reo aue.
6 Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;
He rite ahau ki te matuku i te koraha, ki te koukou i te wahi mokemoke.
7 Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.
Mataara tonu ahau; toku rite kei te pihoihoi mokemoke i runga i te tuanui.
8 Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.
E tawai ana oku hoariri ki ahau i te ra roa; ko te hunga e porangirangi ana mai ki ahau, ko ahau ta ratou oati.
9 Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;
Kainga ana e ahau te pungarehu ano he taro: whakananua iho toku wai inu ki te roimata.
10 Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!
I tou riri hoki, i tou weriweri; nau hoki ahau i hapai ake, a taia atu ano ahau e koe.
11 Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.
He rite oku ra ki te atarangi e whakawairua kau ana: a kua memenge ahau ano he tarutaru.
12 Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!
Ko koe ia, e Ihowa, ka mau tonu ake ake, ka maharatia ano koe e nga whakatupuranga katoa.
13 Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!
Tera koe e whakatika, e aroha ki a Hiona; kua taka mai hoki te wa, ae ra, te tino wa, hei atawhainga i a ia.
14 Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.
E manakohia ana hoki e au pononga ona kohatu, e awangawanga ana ki tona puehu.
15 Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:
Penei ka wehingia te ingoa o Ihowa e nga tauiwi, tou kororia hoki e nga kingi katoa o te whenua.
16 Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;
Na Ihowa hoki i hanga a Hiona, kua kitea ia i tona kororia.
17 Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!
Kua tahuri ia ki te inoi a te rawakore: kihai i whakahawea ki ta ratou inoi.
18 Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:
Ka tuhituhia tenei mo to muri whakatupuranga: a ka whakamoemiti ki a Ihowa te iwi meake hanga.
19 Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:
Mona i titiro iho i te tiketike o tona wahi tapu: i titiro iho a Ihowa i te rangi ki te whenua;
20 Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;
Ki te whakarongo ki te aue a te herehere, ki te wewete i te hunga kua motuhia mo te mate;
21 En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,
Kia whakapuakina ai te ingo o Ihowa i Hiona, me te whakamoemiti ki a ia i Hiruharama;
22 Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!
I te huihuinga o nga iwi, o nga kingitanga, ki te mahi ki a Ihowa.
23 Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:
Whakangoikoretia iho e ia toku kaha i te ara: kua torutoru i a ia oku ra.
24 Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.
I mea ahau, E toku Atua, kaua ahau e tangohia i waenganui o oku ra: kei nga whakatupuranga katoa ou tau.
25 In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!
Nonamata te whenua i whakaturia ai e koe, a he mahi nga rangi na ou ringa.
26 Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.
Ko era e hemo atu, ko koe ia e mau tonu: ae ra, ka tawhitotia katoatia me he weweru; ka whakaputaia ketia ratou e koe ano he kakahu, a ka whakaputaia ketia.
27 Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.
Ko koe ia, ko koe tonu, kahore hoki he mutunga o ou tau.
28 Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!
Ka whai nohoanga nga tama a au pononga, ka pumau o ratou uri ki tou aroaro.
